Ο Σόιμπλε ομολογεί πως η Γερμανία μετά
τον Β΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ δεν ήταν ποτέ κράτος κυρίαρχο αλλά εταιρεία
ελεγχόμενη από τον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών και μάλιστα με την
ακόλουθη διεύθυνση:
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Ε.Π.Ε.
BUNDESREPUBLIK DEUTSCHLAND FINANZAGENTUR
GmbH ΟΔΟΣ:LURGIALLEE 5 D – 60439 FRANKFURT/MAIN
ΤΗΛ.: + 4969 – 25616 – 0 FAX : + 4969 – 25616 – 1476
E-Mail: info@deutsche-finanzagentur.de Αρ.Εγκρίσεως: HRB 51411 AMTSGERICHT/FRANKFURT/MAIN
Με άλλα λόγια λοιπόν, η Γερμανία μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, δέν επετράπει να γίνει ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ!
Το παραδέχεται άλλωστε επίσημα και ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΟΪΜΠΛΕ, στο βιντεάκι που ακολουθεί.
Που σημαίνει ότι:
– Δεν έχει ακόμα ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ, αν και
κατά το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ, ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΚΑΤΟΧΗΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 60
ΧΡΟΝΙΑ, μετά πρέπει να της δοθεί το δικαίωμα της απελευθέρωσής της.
– Βρίσκεται ακόμα σε ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, με 50 τόσες χώρες σε Προσωρινή ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΠΥΡΟΣ!
– Βρίσκεται ακόμα ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ με ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ και ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ!
– Δεν έχει γίνει πραγματική ΕΝΩΣΗ το 1989 με τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ 2+4, που απλά, ήταν μια ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΟΡΩΝ!
– Βρίσκεται ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΑ, αλλά σε ΑΔΡΑΝΕΙΑ, στα όρια της Επικράτειας του 1937.
– Νόμιμο, αλλά σε προσωρινή ΑΔΡΑΝΕΙΑ είναι το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1919 της Βαϊμάρης.
– Αντί λοιπόν για έγκυρο ΣΥΝΤΑΓΜΑ, τους
έχει επιβληθεί –λόγω κατοχής, κατά το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ, ένας ΒΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
– για να λειτουργεί η γραφειοκρατία και η ασφάλεια του πολίτη, μέχρι
την υπογραφή ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, τη διενέργεια ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ και την
ψήφιση Καινούριου Συντάγματος, ή την επίσημη συνέχιση του Βασικού Νόμου,
ή την επαναφορά του Συντάγματος του 1919 κλπ. κλπ., όπως ο Γερμανικός
Λαός αποφασίσει.
– Ο Γερμανός ΄΄Πολίτης΄΄, αντί για
ταυτότητα ταυτοποίησης προσώπου, έχει ένα ΄΄ΠΑΣΣΟ΄΄, για την ΕΤΑΙΡΕΙΑ
στην οποία ανήκει, αφού δεν μπορεί να ανήκει σε χώρα που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
Λογική απορία βέβαια, αν η ΕΤΑΙΡΕΙΑ αυτή
έχει ΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ υπογραφής ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ Ή ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΚΑΙ
ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΜΕ ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΚΡΑΤΗ…..Εκτός αν….Αλλά τουλάχιστον στα μαθηματικά,
το ΕΝΑ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΟΛΟΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΘΕΣΗ ΟΜΟΕΙΔΩΝ?
Όμως ως ΧΩΡΑ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΉΝ, αναλαμβάνει
προς χάριν του κατόχου και κατακτητή της – με την ΑΝΑΛΟΓΗ ΑΜΟΙΒΗ βέβαια –
την κήρυξη ανελέητου, εξοντωτικού, εγκληματικού και βάρβαρου
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ άλλων χωρών.
Οι πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία και η
παρατεινόμενη διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης καταδεικνύουν κάτι
αξιοπερίεργο. Όχι μόνο φαίνεται πως η Γερμανία διοικεί την υπόλοιπη
Ευρώπη, αλλά και η Ευρώπη μοιάζει «ερωτευμένη» με αυτή τη Γερμανία,
καθώς, σε δύσκολη συγκυρία οικονομικής και πολιτικής αστάθειας, οι
Γερμανοί εμφανίζονται ως οι μόνοι Ευρωπαίοι που μοιάζει να ξέρουν τι
ακριβώς θέλουν.
Η μοναδικότητα της Γερμανίας είναι
τόσο ξεκάθαρη, ώστε, ενώ σε αλλά κράτη της Ε.Ε., τα εκλογικά σώματα
«τιμωρούν» τις κυβερνήσεις τους που τους έριξαν τόσο βαθιά μέσα σε αυτή
τη νέα Μεγάλη Ύφεση, στη Γερμανία οι πολίτες επανεξέλεξαν την καγκελάριο
Αγκελα Μέρκελ, υποστηρίζοντας σθεναρά το κόμμα της, τους
Χριστιανοδημοκράτες (CDU).
Επιπλέον, οι γείτονες της Γερμανίας
δείχνουν με κάθε τρόπο την αγάπη τους προς αυτήν: στη Γαλλία, ο
διανοούμενος Αλέν Μινκ δημοσίευσε το βιβλίο «Ζήτω η Γερμανία» (Vive l’
Allemagne), πλέκοντας το εγκώμιο στην «πιο υγιή και δημοκρατική χώρα της
Ευρώπης». Στην Ιταλία, ολοένα και πληθαίνουν οι φωνές όσων θεωρούν πως η
Γερμανία θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως μοντέλο προκειμένου η χώρα να βγει
από τη κρίση. Ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αποπειράθηκε να
ενισχύσει το διεθνές του κύρος μιλώντας για τους «στενούς δεσμούς που
ενώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο με τη Γερμανία». Μέχρι και η ηγεσία της
Κίνας θεωρεί πως η Γερμανία αποτελεί ένα υπόδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης
διαμέσου εξαγωγών.
Όταν σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση της
Μέρκελ, το Βερολίνο θα αναλάβει έναν ακόμη πιο σημαντικό ρόλο προς την
επίτευξη μιας ακόμη μεγαλύτερης Ευρωπαϊκής ενοποίησης – μια διαδικασία
που απαιτεί ακόμη μεγαλύτερες θυσίες, συμπεριλαμβανομένης της εκχώρησης
της εθνικής της κυριαρχίας. Υπό μια έννοια, κάτι τέτοιο θα αποτελεί μια
συνέχεια της μακραίωνης ιστορίας της Γερμανίας. Ενός κράτους που διαρκώς
αυτοκαταργεί κι αυτοκαταργείται.
Το αποδεικνύει η ιστορία. Σχεδόν κάθε εκατό χρόνια, από την εποχή της Μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου, ο αριθμός των ανεξάρτητων γερμανικών κρατιδίων μειώνεται συνεχώς. Η Συνθήκη Ειρήνης της Βεστφαλίας το 1648 μείωσε τον αριθμό τους στην λεγόμενη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τρεις με τέσσερις χιλιάδες σε μόλις τριακόσια με τετρακόσια κρατίδια.
Μετά το τέλος των Ναπολεόντειων
Πολέμων (1815) ο αριθμός τους έπεσε στα 39, ενώ το 1866 παρέμεναν μόλις
34 μέλη της γερμανικής συνομοσπονδίας. Μια νέα σειρά πολέμων και
συνθηκών ειρήνης είχαν ως αποτέλεσμα την «kleindeutsch», τη «Μικρή
Γερμανική Αυτοκρατορία» του 1871, όπου υπήρχαν μόνο τρία κύρια
γερμανόφωνα κράτη στην Ευρώπη (η Γερμανική Αυτοκρατορία, η
Αυστροουγγαρία και η Ελβετική Συνομοσπονδία), εκ των οποίων κανένα δεν
αποτελούσε ένα συμβατικό έθνος-κράτος.
Στον δε 20ο αιώνα η διάσπαση
της Γερμανίας το 1949 σε Ομοσπονδιακή και Λαοκρατική ανέβασε τον αριθμό
των γερμανόφωνων ευρωπαΐκών κρατών σε τέσσερα (μαζί με την Αυστρία και
την κατάπλειψηφία γερμανόφωνη Ελβετία).
Συμπέρασμα: αν η νέα κυβέρνηση του
Βερολίνου τεθεί επικεφαλής σε μία πορεία προς μια πιο ισχυρή, πιο
ομοσπονδιακή Ευρώπη, σε έναν αιώνα από σήμερα μπορεί να μην υπάρχει στη
Γηραιά ‘Ηπειρο κανένα κυρίαρχο γερμανικό κράτος. Γιατί η Γερμανία και οι
εραστές της πεθαίνουν πάντα στο τέλος, μονάχα για να ζήσουν αυτοί καλά
κι εμείς καλύτερα.
Οι 4 Ερωτήσεις που θα έπρεπε να κάνουν στον Σόϊμπλε:
1. Που βρίσκεται σήμερα η χώρα που λέγεται Γερμανία?
2. Γιατί δεν επιδιώκει συνθήκη ειρήνης
για την ίδια και βασική προυπόθεση για ολόκληρο τον κόσμο. Ποιος την
εμποδίζει, ποιος την ελέγχει?
3. Γιατί το 1989 αν και είχε
πρωταγωνιστικό ρόλο ως υπουργός εσωτερικών στις τότε διαβουλεύσεις
εμπόδισε την πραγματική ένωση της Γερμανίας? Για ποιούς δούλευε?
4. Πίσω από ποιο διεθνές δίκαιο
θωρακίζεσθε για να δημιουργείτε οικονομική κρίση και εξόντωση κρατών και
λαών προς όφελος των εργοδωτών σας σε μια χρεοκοπημένη ήδη Γερμανία.
Πηγή:
zachariasandfriends.com
