Απόσπασμα από το βιβλίο του Jorge Bucay με τίτλο «Να σου πω μια ιστορία»
“Όταν
ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο
πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα
αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το
θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της
δύναμής του…
Όμως,
μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας
στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια
αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά
μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.
Μολονότι
η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που
μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να
λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει;
Γιατί δεν το σκάει;
Πριν
από μερικά χρόνια ανακάλυψα – ευτυχώς για μένα – ότι κάποιος είχε
αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση. Ο ελέφαντας του τσίρκου
δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν
πολύ, πολύ μικρός.
Είμαι
βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει
πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρ΄ όλες τις προσπάθειές του, δεν τα
είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.
… Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο παραδέχτηκε την αδυναμία του και υποτάχθηκε στη μοίρα του.
Αυτός
ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το
σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής. Η ανάμνηση της αδυναμίας
που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και
το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση.
Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του…”
Όλοι
είμαστε λίγο-πολύ σαν τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον
κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.
Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς
επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε
και δεν τα καταφέραμε.
Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: “Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω”.
Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή…
Με όλη σου την ψυχή!
Πηγή:
