Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

"ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ '74"

Ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν..
Ακριβώς τέτοιες μέρες του '74 και λίγο πριν την έναρξη του δευτέρου γύρου της Τουρκικής Εισβολής, η Γ' Πυροβολαρχία της 183ης ΜΠΠ της ΕΦ, με δύναμη 6 πυροβόλων των 25 λιβρών, υπό τις διαταγές του υπολοχαγού Νίκου Σκαρλάτου, είχε διαταχθεί να ταχθεί νότια της Αγ. Μαρίνας Σκυλλούρας, σε ένα πλάτωμα που δέσποζε στην περιοχή, με λίγη χαμηλή βλάστηση και με φόντο βορειοδυτικά το αεροδρόμιο Λευκωσίας, τα στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ και της ΤΟΥΡΔΥΚ και τον μεγάλο Τ/Κυπριακό θύλακα του Κιόνελι, ο οποίος πλέον είχε ενωθεί με το τουρκικό προγεφύρωμα και είχε ενισχυθεί με άρματα μάχης και στρατεύματα από την Τουρκία.


Αφού κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να καλύψουμε την Πυροβολαρχία (με δίχτυα παραλλαγής, κάλυψη οχημάτων και άλλων μέσων με πηλό ζυμωμένο με ξερά χόρτα και κλαδιά), αρχίσαμε να σκάβουμε και χαρακώματα για να καλυφθούμε σε περίπτωση επίθεσης από την Τουρκική αεροπορία, ή να τα χρησιμοποιήσουμε σε περίπτωση που υποστούμε επίθεση από πεζικό και αναγκαστούμε να δώσουμε μάχη εκ του συστάδην. Τα κακά νέα για την τύχη της 181ης ΜΠΠ του συνταγματάρχη Καλμπουρτζή στο Συγχαρί, έφτασαν πρώτα σε μας.
Κάποια στιγμή, ένα πολιτικό αυτοκίνητο με ζεύγος μεσηλίκων, έφθασε κοντά στο σημείο του ΚΔΠ* και αφού κατέβηκαν από το αυτοκίνητο, πλησίασαν και ρώτησαν ποιος είναι ο διοικητής και αφού τους υποδείξαμε τον Νίκο Σκαρλάτο, του επέδωσαν διαταγή από το ΓΕΕΦ, όπου ο γιος τους που υπηρετούσε μαζί μας (δεν θα αποκαλύψω ονόματα ή περιοχή καταγωγής των), έπρεπε να αφεθεί και να μετακινηθεί σε άλλη μονάδα και άλλη περιοχή.
Όλοι αντιληφθήκαμε πως επρόκειτο για άδικη εφαρμογή "μέσου", το οποίο εσήμαινε πως εμείς έπρεπε να μείνουμε εκεί να πολεμήσουμε και να πεθάνουμε, ενώ ο έχων το "μέσον" έπρεπε να διασωθεί.
Η διαταγή εφαρμόστηκε αμέσως. Γονείς και τέκνον επιβιβάστηκαν του αυτοκινήτου και έφυγαν μέσω αποδοκιμασιών και σφυριγμάτων..
Δεν είναι της παρούσης να αναφερθώ εδώ για το τι συνέβη στις 14-15 και 16 Αυγούστου 1974, όπου εκδηλώθηκε η δεύτερη επίθεση των Τούρκων. Μετά από τριήμερες σκληρές μάχες με τους εισβολείς, αποχωρήσαμε συντεταγμένοι και χωρίς καμιά απώλεια σε ζωές ή υλικό. Απλώς επικεντρώνομαι στο πιο πάνω γεγονός.
Αφού όλα τελείωσαν και σταμάτησαν εντελώς οι εχθροπραξίες, στρατοπεδεύσαμε στην περιοχή της Ασίνου. Μια μέρα, αν θυμάμαι καλά ήταν Σεπτέμβρης του 1974, ένα από τα φορτηγά της επιμελητείας μας ενώ εκινείτο στον δρόμο Ευρύχου - Κακοπετριάς, συνεκρούσθη με μικρό πολιτικό όχημα, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο οδηγός του.
- Μείναμε όμως έκπληκτοι όταν λίγο αργότερα μάθαμε πως ο οδηγός του αυτοκινήτου, ήταν ο στρατιώτης τον οποίον απομάκρυναν οι γονείς του από την Πυροβολαρχία μας, για να αποφύγει τις μάχες που επακολούθησαν και να σωθεί!
*ΚΔΠ Κέντρο Διευθύνσεως Πυρός





Πηγή:
Nicos Kastanias
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ