Το φαράγγι της Πατσού βρίσκεται 8 km νοτιοδυτικά της Μονής Αρκαδίου, στην καταπράσινη επαρχία Αμαρίου. Τα νερά του φαραγγιού χύνονται πλέον στη του φράγματος των Ποταμών. To φαράγγι είναι εύκολο στη διάβασή του και αξιοποιημένο από τη δασική υπηρεσία.
Πρόκειται για επισκέψιμο φαράγγι με υποδομή για πικ-νικ, με πηγή με συνεχώς τρεχούμενο νερό δίπλα στο ποτάμι, ενώ ξεχωρίζει μέσα στα βράχια ο σπηλαιώδης ναός του Αγ. Αντωνίου. Ακολουθείστε τα μονοπάτια του φαραγγιού κι αφήστε το τοπίο να σας συνεπάρει. Στο φαράγγι υπάρχει παρατηρητήριο πουλιών.
Το όνομα του φαραγγιού προέρχεται από το ομώνυμο χωριό της περιοχής. Το χωριό Πατσός Βρίσκεται κοντά στους πρόποδες του υψώματος Σωρός, σε υψόμετρο 490 μ., και απέχει από την πόλη του Ρεθύμνου 30 χλμ. Γύρω του ευρίσκονται τα χωριά Καρίνες, Σπήλι και Γερακάρι. Η ευρύτερη περιοχή διαθέτει πλούσια βλάστηση. Όλη η βλάστηση και οι καλλιέργειές του οφείλονται στις πολλές πηγές νερού που διαθέτει, ενώ τρέχει πολύ καλής ποιότητας νερό ολόκληρο το χρόνο.
Γενικά για την περιοχή:
Απόσταση από Ρέθυμνο: 30 χλμ. Διαδρομή: Διακλάδωση δεξιά στο 21 χλμ. Του δρόμου προς Αμάρι- Βολιώνες- Παντάνασσα- Πατσός.
Υψόμετρο: 490 μ.
Η Πατσός είναι ένα μικρό σε πληθυσμό κατάφυτο χωριό της πρώην επαρχίας Αμαρίου. Τώρα είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνου.
Βρίσκεται κοντά στους πρόποδες του υψώματος Σωρός, σε υψόμετρο 490 μ., και απέχει από την πόλη του Ρεθύμνου 30 χλμ. Γύρω του ευρίσκονται τα χωριά: Καρίνες, Σπήλι, Γερακάρι. Στη διαδρομή από Ρέθυμνο συναντούμε τον οικισμό Πρασσές, Ποταμούς (όπου κατασκευάζεται το ομώνυμο Φράγμα), οι Βολιώνες και η Παντάνασσα.
Διαθέτει πλούσια βλάστηση. Παράγει κάθε είδους προϊόντα καλής ποιότητας, όπως λάδι, καρύδια, κεράσια, οπωρικά, εσπεριδοειδή. Όλη η βλάστηση και οι καλλιέργειές του οφείλονται στις πολλές πηγές νερού που διαθέτει και τρέχουν καλής ποιότητας νερό ολόκληρο το χρόνο.
Δε γνωρίζουμε πότε ιδρύθηκε το χωριό. Είναι όμως γνωστό ότι εκεί κοντά υπήρχε ζωή από τα πρώτα μινωικά χρόνια, ίσως και νωρίτερα, όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα στο παρακείμενο σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου, το "Κραναίο Άντρο". Πολλές εκδοχές έχουν αναφερθεί για την προέλευση του ονόματος του χωριού χωρίς καμία να έχει επικρατήσει σύμφωνα και με στοιχεία που έχει συλλέξει ο Πρόεδρος της Λαογραφικής Εταιρείας Ρεθύμνου (Ι.Λ.Ε.Ρ.) κ Τρούλλης.
Πιθανή προέλευσή του είναι το επώνυμο Pazo, που αναφέρεται στα έγγραφα του Δουκικού αρχείου του Χάνδακα. Ομόηχη λέξη ως επίθετο, πατσός, (= σίμος, από το πατέω-πατώ, με τη σημασία του κοίλου). Υπάρχουν τοπωνύμια με το όνομα Πατσός στην Αργυρούπολη και στο Κακοδίκι Σελίνου Χανίων. Τέλος, δεν έχει πείσει ότι το όνομα προέρχεται από τη λατινική PAX (=ειρήνη).
Το χωριό αναφέρεται στο έργο του Barozzi το 1577 με 110 κατοίκους. Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται Πατσώ, ανήκει στο Δήμο Μέρωνα και έχει 301 κατοίκους ( 14 Χριστιανούς και 287 Τούρκους). Το 1920 γράφεται Πατσός και ανήκει διοικητικά στην κοινότητα Αντάνασσος, και το 1940 είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας.
Εντός του οικισμού του χωριού ευρίσκεται o ερειπωμένος ναός της Παναγίας (Γέννησις της Θεοτόκου), ο οποίος ήταν Μητροπολιτικός Ναός στα 1357. Σώζονται λίγες τοιχογραφίες και όσες διασώθηκαν ευρίσκονται στο Μουσείο Αγ. Αικατερίνης στο Ηράκλειο.
Κατά την παράδοση ο ναός αυτός είχε 101 πορτοπαράθυρα. Βόρεια του χωριού ευρίσκεται το Σπήλαιο του Κραναίου Ερμού, μέσα στο Φαράγγι του Αγίου Αντωνίου. Το σπήλαιο αυτό ήταν ο τόπος λατρείας του Κραναίου Ερμή, όπως προκύπτει από την αναθηματική επιγραφή "Ερμή Κραναίω, Δώρος Στεφάνω ευχήν".
Οι πρώτες ανασκαφές στο Σπήλαιο έγιναν το 1885-6 από τον F. Halbherr, στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι του Αγ. Αντωνίου. Τα ευρήματα (ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια ευρίσκονται στο Μουσείο Ηρακλείου). Το 1894 βρέθηκαν και άλλα τα οποία πουλήθηκαν στον Evans και ευρίσκονται στο Μουσείο της Οξφόρδης. Οι πλέον πρόσφατες ανασκαφές έγιναν το 1989 από την ΚΕ´Εφορία Κλασσικών Αρχαιοτήτων ( υπό την Αρχαιολόγο κ. Νινιού). Οι ανασκαφές έδειξαν ότι η μινωική λατρεία ετελείτο κυρίως στο χώρο της Βραχοσκεπής και βρέθηκαν οστά ζώων που είχαν τεθεί στην πυρά, όπως επίσης και αγγεία-ειδώλια.
Στις ίδιες ανασκαφές, τέλος, βρέθηκε αγαλματίδιο του μυθικού θεού Πάνα. Σήμερα ο χώρος αυτός έχει διαμορφωθεί με διάφορες αισθητικές επεμβάσεις της Δ/νσης Δασών, ένας επισκέψιμος χώρος σε συνδυασμό με το προσκύνημα στο εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, το οποίο είναι κάτω από τη Βραχοσκεπή του Φαραγγιού. Ο επισκέπτης ή προσκυνητής μπορεί να απολαύσει τη δροσιά από τα υπεραιωνόβια πλατάνια, τον ίσκιο της Βραχοσκεπής, το νερό του ποταμού που διέρχεται και καταλήγει στο Φράγμα των Ποταμών.
Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να διαβεί το μονοπάτι που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα από το Σπήλαιο έως το Φράγμα Ποταμών.
Το Φαράγγι του Αγίου Αντωνίου απέχει από τον οικισμό Πατσού περί τα 3 χλμ. και είναι μία καλή επιλογή για κάθε φυσιολάτρη και όχι μόνο, ο οποίος μπορεί να απολαύσει το φυσικό τοπίο της περιοχής και να γευματίσει, αν το επιθυμεί, σε ταβέρνες που βρίσκονται εντός του χωριού και στο χώρο του Φαραγγιού.
Το Φαράγγι το Αγ. Αντωνίου απέχει 18 περίπου χιλιόμετρα από την πόλη του Ρεθύμνου. Στη διαδρομή που ακολουθείται συναντούμε το χωριό Πρασιές και το Φράγμα των Ποταμών. Ακολουθώντας το νέο σύγχρονο οδικό άξονα "Αμαριώτικο δρόμο" μπορείτε να φτάσετε σε περίπου 15'.
Από το χωριό Πατσός το Φαράγγι του Αγ. Αντωνίου απέχει μόλις 3 χιλιόμετρα.
Το χωριό Πατσός βρίσκεται σε υψόμετρο 490 μέτρα και είναι ένα απ’ τα ομορφότερα χωριά του Ρεθύμνου. Περιοχή απείρου κάλους με καταπράσινα τοπία, σπήλαια, πηγές και φυσικά με το ονομαστό Φαράγγι του Αγ. Αντωνίου ή Πατσού, που η έξοδος του οδηγεί στο Φράγμα των Ποταμών.
Το Φαράγγι της Πατσού είναι ένας μικρός βοτανικός κήπος με γιγάντια πλατάνια, μικροσκοπικές σολενόψις (Solenopsis Minuta) και ενδημικά βερμπάσκο (Verbascum Arcturus). Η διέλευση του φαραγγιού, διάρκειας περίπου μιας ώρας, είναι σχετικά εύκολη και μπορεί να πραγματοποιηθεί σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από τις αναβλύζουσες πηγές, που δημιουργούν συνθήκες πλούσιας βλάστησης όλο το χρόνο. Εδώ κατά την αρχαιότητα λατρευόταν ο Κραναίος Ερμής, ο αγαπημένος Θεός των Κρητών, τον οποίο επικαλούνταν για τη γονιμότητα της γης και των ζώων. Το ιερό του καταλάμβανε τη βραχοσκεπή, μέσα στην οποία είναι σήμερα χτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, αλλά και την πλαγιά μέχρι την πηγή. Η αρχαία λατρεία ήταν αδιάλειπτη για 25 αιώνες, από τα μινωϊκά χρόνια έως το τέλος της ρωμαιοκρατίας (2000π.Χ. – 4ος αιώνας μ.Χ.).
Πηγή:
amari.gov.gr
Το όνομα του φαραγγιού προέρχεται από το ομώνυμο χωριό της περιοχής. Το χωριό Πατσός Βρίσκεται κοντά στους πρόποδες του υψώματος Σωρός, σε υψόμετρο 490 μ., και απέχει από την πόλη του Ρεθύμνου 30 χλμ. Γύρω του ευρίσκονται τα χωριά Καρίνες, Σπήλι και Γερακάρι. Η ευρύτερη περιοχή διαθέτει πλούσια βλάστηση. Όλη η βλάστηση και οι καλλιέργειές του οφείλονται στις πολλές πηγές νερού που διαθέτει, ενώ τρέχει πολύ καλής ποιότητας νερό ολόκληρο το χρόνο.
Γενικά για την περιοχή:
Απόσταση από Ρέθυμνο: 30 χλμ. Διαδρομή: Διακλάδωση δεξιά στο 21 χλμ. Του δρόμου προς Αμάρι- Βολιώνες- Παντάνασσα- Πατσός.
Υψόμετρο: 490 μ.
Η Πατσός είναι ένα μικρό σε πληθυσμό κατάφυτο χωριό της πρώην επαρχίας Αμαρίου. Τώρα είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνου.
Βρίσκεται κοντά στους πρόποδες του υψώματος Σωρός, σε υψόμετρο 490 μ., και απέχει από την πόλη του Ρεθύμνου 30 χλμ. Γύρω του ευρίσκονται τα χωριά: Καρίνες, Σπήλι, Γερακάρι. Στη διαδρομή από Ρέθυμνο συναντούμε τον οικισμό Πρασσές, Ποταμούς (όπου κατασκευάζεται το ομώνυμο Φράγμα), οι Βολιώνες και η Παντάνασσα.
Διαθέτει πλούσια βλάστηση. Παράγει κάθε είδους προϊόντα καλής ποιότητας, όπως λάδι, καρύδια, κεράσια, οπωρικά, εσπεριδοειδή. Όλη η βλάστηση και οι καλλιέργειές του οφείλονται στις πολλές πηγές νερού που διαθέτει και τρέχουν καλής ποιότητας νερό ολόκληρο το χρόνο.
Δε γνωρίζουμε πότε ιδρύθηκε το χωριό. Είναι όμως γνωστό ότι εκεί κοντά υπήρχε ζωή από τα πρώτα μινωικά χρόνια, ίσως και νωρίτερα, όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα στο παρακείμενο σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου, το "Κραναίο Άντρο". Πολλές εκδοχές έχουν αναφερθεί για την προέλευση του ονόματος του χωριού χωρίς καμία να έχει επικρατήσει σύμφωνα και με στοιχεία που έχει συλλέξει ο Πρόεδρος της Λαογραφικής Εταιρείας Ρεθύμνου (Ι.Λ.Ε.Ρ.) κ Τρούλλης.
Πιθανή προέλευσή του είναι το επώνυμο Pazo, που αναφέρεται στα έγγραφα του Δουκικού αρχείου του Χάνδακα. Ομόηχη λέξη ως επίθετο, πατσός, (= σίμος, από το πατέω-πατώ, με τη σημασία του κοίλου). Υπάρχουν τοπωνύμια με το όνομα Πατσός στην Αργυρούπολη και στο Κακοδίκι Σελίνου Χανίων. Τέλος, δεν έχει πείσει ότι το όνομα προέρχεται από τη λατινική PAX (=ειρήνη).
Το χωριό αναφέρεται στο έργο του Barozzi το 1577 με 110 κατοίκους. Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται Πατσώ, ανήκει στο Δήμο Μέρωνα και έχει 301 κατοίκους ( 14 Χριστιανούς και 287 Τούρκους). Το 1920 γράφεται Πατσός και ανήκει διοικητικά στην κοινότητα Αντάνασσος, και το 1940 είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας.
Εντός του οικισμού του χωριού ευρίσκεται o ερειπωμένος ναός της Παναγίας (Γέννησις της Θεοτόκου), ο οποίος ήταν Μητροπολιτικός Ναός στα 1357. Σώζονται λίγες τοιχογραφίες και όσες διασώθηκαν ευρίσκονται στο Μουσείο Αγ. Αικατερίνης στο Ηράκλειο.
Κατά την παράδοση ο ναός αυτός είχε 101 πορτοπαράθυρα. Βόρεια του χωριού ευρίσκεται το Σπήλαιο του Κραναίου Ερμού, μέσα στο Φαράγγι του Αγίου Αντωνίου. Το σπήλαιο αυτό ήταν ο τόπος λατρείας του Κραναίου Ερμή, όπως προκύπτει από την αναθηματική επιγραφή "Ερμή Κραναίω, Δώρος Στεφάνω ευχήν".
Οι πρώτες ανασκαφές στο Σπήλαιο έγιναν το 1885-6 από τον F. Halbherr, στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι του Αγ. Αντωνίου. Τα ευρήματα (ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια ευρίσκονται στο Μουσείο Ηρακλείου). Το 1894 βρέθηκαν και άλλα τα οποία πουλήθηκαν στον Evans και ευρίσκονται στο Μουσείο της Οξφόρδης. Οι πλέον πρόσφατες ανασκαφές έγιναν το 1989 από την ΚΕ´Εφορία Κλασσικών Αρχαιοτήτων ( υπό την Αρχαιολόγο κ. Νινιού). Οι ανασκαφές έδειξαν ότι η μινωική λατρεία ετελείτο κυρίως στο χώρο της Βραχοσκεπής και βρέθηκαν οστά ζώων που είχαν τεθεί στην πυρά, όπως επίσης και αγγεία-ειδώλια.
Στις ίδιες ανασκαφές, τέλος, βρέθηκε αγαλματίδιο του μυθικού θεού Πάνα. Σήμερα ο χώρος αυτός έχει διαμορφωθεί με διάφορες αισθητικές επεμβάσεις της Δ/νσης Δασών, ένας επισκέψιμος χώρος σε συνδυασμό με το προσκύνημα στο εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, το οποίο είναι κάτω από τη Βραχοσκεπή του Φαραγγιού. Ο επισκέπτης ή προσκυνητής μπορεί να απολαύσει τη δροσιά από τα υπεραιωνόβια πλατάνια, τον ίσκιο της Βραχοσκεπής, το νερό του ποταμού που διέρχεται και καταλήγει στο Φράγμα των Ποταμών.
Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να διαβεί το μονοπάτι που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα από το Σπήλαιο έως το Φράγμα Ποταμών.
Το Φαράγγι του Αγίου Αντωνίου απέχει από τον οικισμό Πατσού περί τα 3 χλμ. και είναι μία καλή επιλογή για κάθε φυσιολάτρη και όχι μόνο, ο οποίος μπορεί να απολαύσει το φυσικό τοπίο της περιοχής και να γευματίσει, αν το επιθυμεί, σε ταβέρνες που βρίσκονται εντός του χωριού και στο χώρο του Φαραγγιού.
Το Φαράγγι το Αγ. Αντωνίου απέχει 18 περίπου χιλιόμετρα από την πόλη του Ρεθύμνου. Στη διαδρομή που ακολουθείται συναντούμε το χωριό Πρασιές και το Φράγμα των Ποταμών. Ακολουθώντας το νέο σύγχρονο οδικό άξονα "Αμαριώτικο δρόμο" μπορείτε να φτάσετε σε περίπου 15'.
Από το χωριό Πατσός το Φαράγγι του Αγ. Αντωνίου απέχει μόλις 3 χιλιόμετρα.
Το χωριό Πατσός βρίσκεται σε υψόμετρο 490 μέτρα και είναι ένα απ’ τα ομορφότερα χωριά του Ρεθύμνου. Περιοχή απείρου κάλους με καταπράσινα τοπία, σπήλαια, πηγές και φυσικά με το ονομαστό Φαράγγι του Αγ. Αντωνίου ή Πατσού, που η έξοδος του οδηγεί στο Φράγμα των Ποταμών.
Το Φαράγγι της Πατσού είναι ένας μικρός βοτανικός κήπος με γιγάντια πλατάνια, μικροσκοπικές σολενόψις (Solenopsis Minuta) και ενδημικά βερμπάσκο (Verbascum Arcturus). Η διέλευση του φαραγγιού, διάρκειας περίπου μιας ώρας, είναι σχετικά εύκολη και μπορεί να πραγματοποιηθεί σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από τις αναβλύζουσες πηγές, που δημιουργούν συνθήκες πλούσιας βλάστησης όλο το χρόνο. Εδώ κατά την αρχαιότητα λατρευόταν ο Κραναίος Ερμής, ο αγαπημένος Θεός των Κρητών, τον οποίο επικαλούνταν για τη γονιμότητα της γης και των ζώων. Το ιερό του καταλάμβανε τη βραχοσκεπή, μέσα στην οποία είναι σήμερα χτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, αλλά και την πλαγιά μέχρι την πηγή. Η αρχαία λατρεία ήταν αδιάλειπτη για 25 αιώνες, από τα μινωϊκά χρόνια έως το τέλος της ρωμαιοκρατίας (2000π.Χ. – 4ος αιώνας μ.Χ.).
Πηγή:
amari.gov.gr
