Ο Ωρίων είναι ένας εκτεταμένος αστερισμός (NGC 2024) που ονομάζεται και "Κεφαλή του Ίππου", με άστρο α' τον τερατώδη Betelgeuse που απέχει 650 έτη φωτός από την Γη, είναι 13.758 φορές λαμπρότερος από τον Ήλιο και 500 μεγαλύτερος από αυτόν. Το άστρο β' είναι ο Rigel, το γ' ο Bellatrix και το κ' ο Saiph, τα οποία σχηματίζουν τραπέζιο που συμπιέζεται στη μέση από τα άστρα δ', ε' και ζ', που είναι γνωστά σαν Ζώνη του Ωρίωνα.
Το αστρικό σύστημα του Ωρίωνα στο παρελθόν είχε διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας και σήμερα είναι η ισχυρότερη δύναμη της περιοχής μετά την Λύρα και τον Σείριο.
Την εποχή της μεγάλης αποστασίας του Κρόνου (πριν 45.000 χρόνια) τρεις πλανήτες του αστρικού συστήματος του Ωρίωνα κατελήφθησαν ύστερα από αιφνιδιαστική επίθεση από τους αποστάτες του Δράκοντα και του Όφεως και προσχώρησαν στις δυνάμεις της αποστασίας, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ αυτών και των υπολοίπων πλανητών που έμεναν πιστοί στην συμμαχία της Λύρας υπό τον Απόλλωνα. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν και σε άλλους πλανήτες του Ωρίωνα, με αποτέλεσμα να υποστούν εκτεταμένες οικολογικές καταστροφές και οι κοινωνίες τους να εξαντληθούν τελείως.
Πολλοί πολεμιστές των καταληφθέντων πλανητών του Ωρίωνα που διασώθηκαν παρέμειναν στο διάστημα με μεγάλα σκάφη και ξεκίνησαν έναν πόλεμο φθοράς κατά των Δρακονιανών και των Οφιτών. Οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις κατέφυγαν σε υπόγειες σπηλαιώσεις για να διασωθούν, ενώ οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις, οι επιστήμονες και τα ιερατεία διέφυγαν με τεράστια σκάφη στα αστρικά συστήματα του Λαγού, του Αετού, του Πρόκυνος, του Σειρίου και στον πλανήτη μας. Οι Δρακονιανοί και οι Οφίτες επιδόθηκαν στην βιολογική αλλοίωση των υπολοίπων κατοίκων των καταληφθέντων πλανητών, με κυτταρικές επεμβάσεις, ιώσεις και επιμειξίες, δημιουργώντας δικά τους υβρίδια.
Πριν 36.500 χρόνια, συνασπισμένες δυνάμεις της Λύρας και του Σειρίου εξαπέλυσαν επίθεση και ανακατέλαβαν τους καταληφθέντες πλανήτες του Ωρίωνα από τους αποστάτες και τους εκδίωξαν από την περιοχή, οι οποίοι διασκορπίστηκαν σε άλλους πλανήτες, μεταξύ των οποίων και η Γη. Για να επιβιώσουν εδώ οι Δρακονιανοί και οι Οφίτες, μεταλλάχθηκαν σε πανομοιότυπους με τους γήινους αλλά με χαμηλές δονητικές συχνότητες, τις οποίες πύκνωσαν με επιμειξίες με αυτούς.
Το αστρικό σύστημα του Ωρίωνα στο παρελθόν είχε διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας και σήμερα είναι η ισχυρότερη δύναμη της περιοχής μετά την Λύρα και τον Σείριο.
Την εποχή της μεγάλης αποστασίας του Κρόνου (πριν 45.000 χρόνια) τρεις πλανήτες του αστρικού συστήματος του Ωρίωνα κατελήφθησαν ύστερα από αιφνιδιαστική επίθεση από τους αποστάτες του Δράκοντα και του Όφεως και προσχώρησαν στις δυνάμεις της αποστασίας, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ αυτών και των υπολοίπων πλανητών που έμεναν πιστοί στην συμμαχία της Λύρας υπό τον Απόλλωνα. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν και σε άλλους πλανήτες του Ωρίωνα, με αποτέλεσμα να υποστούν εκτεταμένες οικολογικές καταστροφές και οι κοινωνίες τους να εξαντληθούν τελείως.
Πολλοί πολεμιστές των καταληφθέντων πλανητών του Ωρίωνα που διασώθηκαν παρέμειναν στο διάστημα με μεγάλα σκάφη και ξεκίνησαν έναν πόλεμο φθοράς κατά των Δρακονιανών και των Οφιτών. Οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις κατέφυγαν σε υπόγειες σπηλαιώσεις για να διασωθούν, ενώ οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις, οι επιστήμονες και τα ιερατεία διέφυγαν με τεράστια σκάφη στα αστρικά συστήματα του Λαγού, του Αετού, του Πρόκυνος, του Σειρίου και στον πλανήτη μας. Οι Δρακονιανοί και οι Οφίτες επιδόθηκαν στην βιολογική αλλοίωση των υπολοίπων κατοίκων των καταληφθέντων πλανητών, με κυτταρικές επεμβάσεις, ιώσεις και επιμειξίες, δημιουργώντας δικά τους υβρίδια.
Πριν 36.500 χρόνια, συνασπισμένες δυνάμεις της Λύρας και του Σειρίου εξαπέλυσαν επίθεση και ανακατέλαβαν τους καταληφθέντες πλανήτες του Ωρίωνα από τους αποστάτες και τους εκδίωξαν από την περιοχή, οι οποίοι διασκορπίστηκαν σε άλλους πλανήτες, μεταξύ των οποίων και η Γη. Για να επιβιώσουν εδώ οι Δρακονιανοί και οι Οφίτες, μεταλλάχθηκαν σε πανομοιότυπους με τους γήινους αλλά με χαμηλές δονητικές συχνότητες, τις οποίες πύκνωσαν με επιμειξίες με αυτούς.