Αυτο για να γινει προυποθετει πρωτον αγαπη και θαυμασμο προς αυτα τα προσωπα και δευτερον στην Ιστορια γενικοτερα. Ισως και οι μερες που διανυει η χωρα μας με σπρωχνουν περισσοτερο τωρα απο καθε αλλη φορα σ αυτες τις αναζητησεις, μια επιστροφη στις ριζες γιατι οπως ειπε και ο Δημητριος Καμπουρογλου '' ολα τα εθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω ''.
Θα αναφερω εδω μερικα παραδειγματα.Ποσο γνωστο ειναι οτι ο Μεγας Αλεξανδρος οταν σκοτωνοταν ενας στρατιωτης του στη μαχη συνεχιζε να στελνει τον μισθο του στη γυναικα του και στα παιδια του, κι οτι ειχε απο τοτε ανακαλυψει εκεινο το περιεργο μαυρο υγρο το οποιο αν του εβαζες ενα φυτιλι σου κρατουσε φωτεινη την σκηνη σου ολη νυχτα, δηλ το πετρελαιο!!! Επισης ποσοι γνωριζουν οτι στην μαχη που εκρινε την εκβαση της Περσικης Αυτοκρατοριας, στα Γαυγαμηλα δηλ, ενω ηρθε σχεδον προσωπο με προσωπο με τον Δαρειο, και ειχε την δυνατοτητα να τον σκοτωσει αποκεφαλιζοντας τον - αυτο ηταν το μεγαλυτερο τροπαιο για εναν βασιλια, να παρει το κεφαλι του αντιπαλου του, το ιδιο εκαναν οι Περσες στον βασιλια Λεωνιδα οταν επεσαν ενας προς ενας οι 300 - ο Αλεξανδρος ομως προτιμησε να τον αφησει και να τρεξει προς βοηθεια του στρατηγου του Παρμενιωνα που εμαθε οτι κινδυνευε εκεινη την ωρα μαζι με ενα τμημα μαχητων του, προτιμησε να σωσει αυτους και να αφησει τον Δαρειο, και πολυ καλα εκανε φυσικα, ο δε Δαρειος καλπασε πανικοβλητος μακρια ευχαριστωντας την καλη του τυχη που γλυτωσε, δολοφονηθηκε ομως ενα χρονο αργοτερα απο τον σατραπη Βησσο. Ολοι ξερουμε την τοιχογραφια απο την μαχη στα Γαυγαμηλα που φαινονται αντιμετωποι ο Δαρειος με τον Αλεξανδρο, και το εντρομο υφος του Περση βασιλια που διαισθανεται το τελος του.
Επισης ο Παρμενιων ηταν στρατηγος του πατερα του Φιλιππου, στις μαχες τοτε ηταν περιπου 70 ετων, ο Αλεξανδρος παντα ζητουσε τη γνωμη του για τον τροπο κρουσης, ηξερε οτι θα ακουσει την συντηρητικη εκδοχη απο τον στρατηγο του, αλλα τον ρωτουσε για να μαθει και αυτη την εκδοχη και μετα εκανε τον τελικο δικο του σχεδιασμο. Ο Παρμενιωνας μαλιστα τοτε του ειχε πει να επιτεθουν νυχτα για να αιφνιδιασουν τους Περσες γιατι υπερτερουσαν αριθμητικα κατα πολυ. Ο Δαρειος Γ ειχε ηττηθει μεχρι τοτε 2 φορες απο τον Αλεξανδρο και γι αυτο ειχε πονταρει για την νικη του στα Γαυγαμηλα στον πολυαριθμο στρατο του. Ο Αλεξανδρος δεν το δεχθηκε και επιτεθηκαν κανονικα την αυγη και μαλιστα με διαγωνια ευφυη παραταξη που δεν ειχαν ξαναδει οι Περσες και τους μπερδεψαν κατα πολυ.Το αποτελεσμα της μαχης ειναι γνωστο σε ολους.
Επισης η συμπεριφορά του Αλεξάνδρου στην οικογένεια του Δαρείου (μητέρα, την οποία αιχμαλώτισε, σύζυγο και παιδιά του) θαυμάστηκε περισσότερο από κάθε άλλη για τον σεβασμό που έδειξε, αντί να φερθεί σαν νικητής αγέρωχος και κυρίαρχος αντίπαλος Βασιλιάς. Η μητέρα του Δαρείου, αγάπησε τον Αλέξανδρο σαν παιδί της, κέρδισε την καρδιά της με τον σεβασμό που της έδειξε και την αγνότητα της νιότης του. Δεν τον εγκατέλειψε όταν προσπάθησαν κρυφά να την βοηθήσουν να δραπετεύσει και όταν πέθανε ο Αλέξανδρος έμεινε νηστική πέντε μέρες, και αυτοκτόνησε.
Ακομα σεβοταν το δημοσιο χρημα και ηταν φιλανθρωπος, οσοι καταχρασθηκαν δημοσιο χρημα τους τιμωρουσε παραδειγματικα.
Για τον Λεωνιδα τωρα,συμφωνα παντα με τον Ηροδοτο αναφερεται οτι η παραμονή του Λεωνίδα στο πεδίο της μάχης, βασιζόταν περισσότερο στην αγάπη του προς την Πατρίδα του, για την οποία οι χρησμοί είχαν προβλέψει ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης, ή απώλεια του Βασιλιά της από το γένος του Ηρακλή. Ειδικότερα ο χρησμός του μαντείου των Δελφών όπως τον παραθέτει ο Ηρόδοτος έχει ως εξής:
«Ακούστε τη μοίρα σας, κάτοικοι της πλατιάς έκτασης της Σπάρτης,
είτε η ένδοξη, τιμημένη πόλη σας θα λεηλατηθεί από τους γιους του Περσέα η, αν δεν γίνει αυτό,
ολόκληρη η γη του Λακεδαίμονα θα θρηνήσει
το θάνατο ενός βασιλιά του οίκου του Ηρακλή.
Η δύναμη των λιονταριών η των ταύρων δεν θα τον συγκρατήσει, αν έρθει εναντίον του,
γιατί έχει τη δύναμη του Δια.
Και λέγω ότι δεν θα σταματήσει,
ώσπου να καταστρέψει το ένα απ’ τα δυο.»
Ο Λεωνιδας γνωριζε οτι δεν θα επιστρεψει κανεις ζωντανος, αλλα δεν μπορουσε να πει τιποτα αλλο παρα μονο το ιστορικο πλεον σε ολους ''ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ''. Οι ηρωικοί υπερασπιστές των Θερμοπυλών με την θυσία τους μπορεί να μην απέτρεψαν τελικά τις Περσικές ορδές να περάσουν από τις Θερμοπύλες, συνέβαλαν όμως αποφασιστικά στην τελική νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ασιατικό επεκτατισμό, και παραμένουν από τότε σύμβολο γενναιότητας, φιλοπατρίας και απαράμηλου ηρωισμού τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους μελετητές.
Και λιγα λογια για τον Μιλτιαδη τον Αθηναιο στρατηγο το νικητη της μαχης του Μαραθωνα ο οποιος καταφερε να πεισει τους υπολοιπους στρατηγους ως επικεφαλης που ηταν για την τελικη τοποθεσια της μαχης, επελεξε τον σημερινο Τυμβο του Μαραθωνα, οτι ολα ήταν ρυθμισμένα για τη στιγμή αυτή -ούτε ένα λεπτό νωρίτερα, οπότε οι Αθηναίοι θα έφταναν στον εχθρό ξέπνοοι και αποδιοργανωμένοι, ούτε ένα λεπτό αργότερα, οπότε πολλά από τα βέλη του εχθρού θα είχαν βρει το στόχο τους και ο μεγάλος αριθμός των ανδρών που θα έπεφταν και θα δίσταζαν θα έσπαγε την ορμή της εφόδου, η οποία θα έπρεπε να πέσει σαν χιονοστιβάδα στις γραμμές του εχθρού αν ήθελε να νικήσει.Βρίσκουμε εδώ την πιο πλήρη και την πιο σπάνια μορφή ηγεσίας που έχει γεννήσει η πολεμική τέχνη μέχρι σήμερα, τον συνδυασμό άμυνας - επίθεσης, στις απλές καλλιτεχνικές γραμμές του πρώτου μεγάλου στρατιωτικού γεγονότος. Τι διορατικότητα στην επιλογή του πεδίου της μάχης, τι αυτοέλεγχος εν αναμονή της εχθρικής επίθεσης, τι εξουσία επί των μαζών, επί ενός στρατού από υπερήφανους, ελεύθερους πολίτες ώστε να μπορέσει να τους συγκρατήσει σταθερά στη θέση που είχε διαλέξει και μετά να τους οδηγήσει σε μια ξέφρενη επίθεση την αποφασιστική στιγμή!
Να πω τελος και μια λεπτομερεια για τον Μωαμεθ τον Πορθητη, οτι πεθανε ακριβως στην ιδια ηλικια με τον Κωνσταντινο Παλαιολογο 49 ετων , και μαλιστα ιδιο μηνα, Μαιο δηλαδη. Συμπτωση???Λενε πιθανως απο δηλητηριαση. Ηταν πολυγλωσσος και λατρης του Μεγα Αλεξανδρου. Η δε μητερα του ηταν χριστιανη. Οταν ανοιχθηκε ο ταφος του
σε βάθος τριών μέτρων βρέθηκε μια σιδερένια καταπακτή από όπου μια πέτρινη σκάλα οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα βυζαντινής εκκλησίας. Εκεί βρέθηκε ο μαρμάρινος τάφος που βρισκόταν το ταριχευμένο πτώμα του.Το γεγονός αυτό και μόνο για πολλούς αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Μωάμεθ θέλησε να ταφεί σαν Χριστιανός και Βυζαντινός Βασιλιάς, εν μέσω των άλλων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Υπαρχουν πολλες ακομα λεπτομερειες της προσωπικοτητας των ιστορικων προσωπων και οσο ζουμε και ερευνουμε, μαθαινουμε.Μαθαινουμε και παραδειγματιζομαστε ή το αντιθετο. Οποιος πει οτι γνωριζει ιστορια , στην πραγματικοτητα δεν γνωριζει τιποτα !!
Θα αναφερω εδω μερικα παραδειγματα.Ποσο γνωστο ειναι οτι ο Μεγας Αλεξανδρος οταν σκοτωνοταν ενας στρατιωτης του στη μαχη συνεχιζε να στελνει τον μισθο του στη γυναικα του και στα παιδια του, κι οτι ειχε απο τοτε ανακαλυψει εκεινο το περιεργο μαυρο υγρο το οποιο αν του εβαζες ενα φυτιλι σου κρατουσε φωτεινη την σκηνη σου ολη νυχτα, δηλ το πετρελαιο!!! Επισης ποσοι γνωριζουν οτι στην μαχη που εκρινε την εκβαση της Περσικης Αυτοκρατοριας, στα Γαυγαμηλα δηλ, ενω ηρθε σχεδον προσωπο με προσωπο με τον Δαρειο, και ειχε την δυνατοτητα να τον σκοτωσει αποκεφαλιζοντας τον - αυτο ηταν το μεγαλυτερο τροπαιο για εναν βασιλια, να παρει το κεφαλι του αντιπαλου του, το ιδιο εκαναν οι Περσες στον βασιλια Λεωνιδα οταν επεσαν ενας προς ενας οι 300 - ο Αλεξανδρος ομως προτιμησε να τον αφησει και να τρεξει προς βοηθεια του στρατηγου του Παρμενιωνα που εμαθε οτι κινδυνευε εκεινη την ωρα μαζι με ενα τμημα μαχητων του, προτιμησε να σωσει αυτους και να αφησει τον Δαρειο, και πολυ καλα εκανε φυσικα, ο δε Δαρειος καλπασε πανικοβλητος μακρια ευχαριστωντας την καλη του τυχη που γλυτωσε, δολοφονηθηκε ομως ενα χρονο αργοτερα απο τον σατραπη Βησσο. Ολοι ξερουμε την τοιχογραφια απο την μαχη στα Γαυγαμηλα που φαινονται αντιμετωποι ο Δαρειος με τον Αλεξανδρο, και το εντρομο υφος του Περση βασιλια που διαισθανεται το τελος του.
Επισης ο Παρμενιων ηταν στρατηγος του πατερα του Φιλιππου, στις μαχες τοτε ηταν περιπου 70 ετων, ο Αλεξανδρος παντα ζητουσε τη γνωμη του για τον τροπο κρουσης, ηξερε οτι θα ακουσει την συντηρητικη εκδοχη απο τον στρατηγο του, αλλα τον ρωτουσε για να μαθει και αυτη την εκδοχη και μετα εκανε τον τελικο δικο του σχεδιασμο. Ο Παρμενιωνας μαλιστα τοτε του ειχε πει να επιτεθουν νυχτα για να αιφνιδιασουν τους Περσες γιατι υπερτερουσαν αριθμητικα κατα πολυ. Ο Δαρειος Γ ειχε ηττηθει μεχρι τοτε 2 φορες απο τον Αλεξανδρο και γι αυτο ειχε πονταρει για την νικη του στα Γαυγαμηλα στον πολυαριθμο στρατο του. Ο Αλεξανδρος δεν το δεχθηκε και επιτεθηκαν κανονικα την αυγη και μαλιστα με διαγωνια ευφυη παραταξη που δεν ειχαν ξαναδει οι Περσες και τους μπερδεψαν κατα πολυ.Το αποτελεσμα της μαχης ειναι γνωστο σε ολους.
Επισης η συμπεριφορά του Αλεξάνδρου στην οικογένεια του Δαρείου (μητέρα, την οποία αιχμαλώτισε, σύζυγο και παιδιά του) θαυμάστηκε περισσότερο από κάθε άλλη για τον σεβασμό που έδειξε, αντί να φερθεί σαν νικητής αγέρωχος και κυρίαρχος αντίπαλος Βασιλιάς. Η μητέρα του Δαρείου, αγάπησε τον Αλέξανδρο σαν παιδί της, κέρδισε την καρδιά της με τον σεβασμό που της έδειξε και την αγνότητα της νιότης του. Δεν τον εγκατέλειψε όταν προσπάθησαν κρυφά να την βοηθήσουν να δραπετεύσει και όταν πέθανε ο Αλέξανδρος έμεινε νηστική πέντε μέρες, και αυτοκτόνησε.
Ακομα σεβοταν το δημοσιο χρημα και ηταν φιλανθρωπος, οσοι καταχρασθηκαν δημοσιο χρημα τους τιμωρουσε παραδειγματικα.
Για τον Λεωνιδα τωρα,συμφωνα παντα με τον Ηροδοτο αναφερεται οτι η παραμονή του Λεωνίδα στο πεδίο της μάχης, βασιζόταν περισσότερο στην αγάπη του προς την Πατρίδα του, για την οποία οι χρησμοί είχαν προβλέψει ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης, ή απώλεια του Βασιλιά της από το γένος του Ηρακλή. Ειδικότερα ο χρησμός του μαντείου των Δελφών όπως τον παραθέτει ο Ηρόδοτος έχει ως εξής:
«Ακούστε τη μοίρα σας, κάτοικοι της πλατιάς έκτασης της Σπάρτης,
είτε η ένδοξη, τιμημένη πόλη σας θα λεηλατηθεί από τους γιους του Περσέα η, αν δεν γίνει αυτό,
ολόκληρη η γη του Λακεδαίμονα θα θρηνήσει
το θάνατο ενός βασιλιά του οίκου του Ηρακλή.
Η δύναμη των λιονταριών η των ταύρων δεν θα τον συγκρατήσει, αν έρθει εναντίον του,
γιατί έχει τη δύναμη του Δια.
Και λέγω ότι δεν θα σταματήσει,
ώσπου να καταστρέψει το ένα απ’ τα δυο.»
Ο Λεωνιδας γνωριζε οτι δεν θα επιστρεψει κανεις ζωντανος, αλλα δεν μπορουσε να πει τιποτα αλλο παρα μονο το ιστορικο πλεον σε ολους ''ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ''. Οι ηρωικοί υπερασπιστές των Θερμοπυλών με την θυσία τους μπορεί να μην απέτρεψαν τελικά τις Περσικές ορδές να περάσουν από τις Θερμοπύλες, συνέβαλαν όμως αποφασιστικά στην τελική νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ασιατικό επεκτατισμό, και παραμένουν από τότε σύμβολο γενναιότητας, φιλοπατρίας και απαράμηλου ηρωισμού τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους μελετητές.
Και λιγα λογια για τον Μιλτιαδη τον Αθηναιο στρατηγο το νικητη της μαχης του Μαραθωνα ο οποιος καταφερε να πεισει τους υπολοιπους στρατηγους ως επικεφαλης που ηταν για την τελικη τοποθεσια της μαχης, επελεξε τον σημερινο Τυμβο του Μαραθωνα, οτι ολα ήταν ρυθμισμένα για τη στιγμή αυτή -ούτε ένα λεπτό νωρίτερα, οπότε οι Αθηναίοι θα έφταναν στον εχθρό ξέπνοοι και αποδιοργανωμένοι, ούτε ένα λεπτό αργότερα, οπότε πολλά από τα βέλη του εχθρού θα είχαν βρει το στόχο τους και ο μεγάλος αριθμός των ανδρών που θα έπεφταν και θα δίσταζαν θα έσπαγε την ορμή της εφόδου, η οποία θα έπρεπε να πέσει σαν χιονοστιβάδα στις γραμμές του εχθρού αν ήθελε να νικήσει.Βρίσκουμε εδώ την πιο πλήρη και την πιο σπάνια μορφή ηγεσίας που έχει γεννήσει η πολεμική τέχνη μέχρι σήμερα, τον συνδυασμό άμυνας - επίθεσης, στις απλές καλλιτεχνικές γραμμές του πρώτου μεγάλου στρατιωτικού γεγονότος. Τι διορατικότητα στην επιλογή του πεδίου της μάχης, τι αυτοέλεγχος εν αναμονή της εχθρικής επίθεσης, τι εξουσία επί των μαζών, επί ενός στρατού από υπερήφανους, ελεύθερους πολίτες ώστε να μπορέσει να τους συγκρατήσει σταθερά στη θέση που είχε διαλέξει και μετά να τους οδηγήσει σε μια ξέφρενη επίθεση την αποφασιστική στιγμή!
Να πω τελος και μια λεπτομερεια για τον Μωαμεθ τον Πορθητη, οτι πεθανε ακριβως στην ιδια ηλικια με τον Κωνσταντινο Παλαιολογο 49 ετων , και μαλιστα ιδιο μηνα, Μαιο δηλαδη. Συμπτωση???Λενε πιθανως απο δηλητηριαση. Ηταν πολυγλωσσος και λατρης του Μεγα Αλεξανδρου. Η δε μητερα του ηταν χριστιανη. Οταν ανοιχθηκε ο ταφος του
σε βάθος τριών μέτρων βρέθηκε μια σιδερένια καταπακτή από όπου μια πέτρινη σκάλα οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα βυζαντινής εκκλησίας. Εκεί βρέθηκε ο μαρμάρινος τάφος που βρισκόταν το ταριχευμένο πτώμα του.Το γεγονός αυτό και μόνο για πολλούς αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Μωάμεθ θέλησε να ταφεί σαν Χριστιανός και Βυζαντινός Βασιλιάς, εν μέσω των άλλων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Υπαρχουν πολλες ακομα λεπτομερειες της προσωπικοτητας των ιστορικων προσωπων και οσο ζουμε και ερευνουμε, μαθαινουμε.Μαθαινουμε και παραδειγματιζομαστε ή το αντιθετο. Οποιος πει οτι γνωριζει ιστορια , στην πραγματικοτητα δεν γνωριζει τιποτα !!
Πηγή:
