Ο αριθμός των 10.000 απολύσεων αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, όταν αυτή την στιγμή υπάρχουν 42.000 τραπεζοϋπάλληλοι. Το θέμα είχε τεθεί από το πρώτο κιόλας μνημόνιο, αλλά επανήλθε και επαναδιατυπώθηκε με την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, η οποία και είναι σε εξέλιξη.
Το σχέδιο υλοποιείται με το πρόσχημα της μείωσης του κόστους, όταν όλοι γνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αυτή την στιγμή είναι ο γιγαντισμός του και το έλλειμμα ανταγωνισμού που συνεπάγεται. Μία κυβέρνηση με άποψη για την Οικονομία και στρατηγική για την επόμενη ημέρα θα επέμενε στην διάσπαση των τραπεζών σε μικρότερες τράπεζες και στην ενίσχυση του ανταγωνισμού. Δεν θα ήταν οι απολύσεις η πρώτη της προτεραιότητα.
Η μείωση του όγκου των εργασιών είναι απόρροια της κρίσης, αλλά και της αδυναμίας των τραπεζών να αναπτύξουν τις εργασίες τους. Με τις απολύσεις δεν πρόκειται να βελτιωθεί η ικανότητα των τραπεζών να πουλάνε καλύτερα.
Η συρρίκνωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος ήταν από τις πρώτες «προτάσεις» που έπεσαν στο τραπέζι από τους δανειστές και με αντικειμενικό στόχο την μείωση της πολιτικής επιρροής της χώρας μας σε γειτονικές χώρες. Ήταν σαφές ότι η δεσπόζουσα θέση που είχε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στα Βαλκάνια ήταν «ενοχλητική».
Το πρόβλημα που δημιουργείται σήμερα είναι ότι με την υποχρεωτική πώληση των θυγατρικών στα Βαλκάνια οι ελληνικές τράπεζες χάνουν αυτόματα και την δυνατότητα να ανακάμψουν και να μεταφέρουν κέρδη στην Ελλάδα, καθώς οι χώρες των Βαλκανίων βρίσκονται σε φάση ανάκαμψης. Στο μέλλον το κόστος επιστροφής τους στις αγορές των γειτονικών μας χωρών θα είναι απαγορευτικό, συγκρινόμενο και με το «έσοδο» που θα τους φέρει η σημερινή τους έξοδος…
Θ.Μ.
Πηγή:
liberal.gr
