Ζωγράφιζε επίσης και κατασκεύαζε κοσμήματα τα οποία πουλούσε, βγάζοντας έτσι και το καθημερινό του φαγητό και ποτό. Πλέον ζει σε ένα γηροκομείο στο Ηράκλειο. Στο γηροκομείο της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Εκεί αργοσβήνει, πλέον, μακριά κι από κατοίκους της περιοχής των Ματάλων. Όλοι τους γνώριζαν.
Είναι ο Scotty, ο τελευταίος χίπις των Ματάλων, που έμεινε εδώ για πάντα. Πλέον, στα 76 χρόνια του, βρίσκεται καθηλωμένος στο κρεβάτι του γηροκομείου, χωρίς να πολυμιλά αλλά και χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν ποιος είναι. Κάποιοι λένε ότι δε μιλά ποτέ. Ίσως θυμάται πολύ.
Στα Μάταλα πάντως τον θυμούνται και τον ξέρουν καλά. Ξέρουν τον Scotty από τη Σκωτία. Το πραγματικό του όνομα είναι όμως Hans, με Γερμανό πατέρα και μητέρα Σκωτσέζα. Ο πατέρας του ήταν κατά των ναζί, γι αυτό και οι γονείς του έφυγαν για τη Σκωτία την εποχή εκείνη, όπου και γεννήθηκε ο Scotty, τον Ιούνιο του 1939. Με το τέλος του πολέμου επέστρεψαν στη Γερμανία.
Ο Scotty, όπως είχε πει παλιότερα σε έναν Αμερικανό που είχε υπηρετήσει στη βάση των Γουρνών, τον Bob Armistead , ο οποίος τον εντόπισε το 2010 ξέροντας και την ιστορία του, ότι ήλθε στην Κρήτη το 1964 και δεν έφυγε ποτέ ξανά. Ο Bob Armistead τον βρήκε, μετά από αναζήτηση και στα Μάταλα, στο γηροκομείο της Αγίας Ευρήνης, τον Αύγουστο του 2010. Τότε ακόμα υπήρχαν άνθρωποι που τον ήξεραν. Ήξεραν για τον τελευταίο χίπι των Ματάλων.
Στο γηροκομείο του Ηρακλείου σήμερα
Τώρα, μερικές ημέρες πριν, δηλαδή, τον συνάντησε κατά τύχη στο γηροκομείο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Αλικάκος. Όταν ρώτησε ποιος είναι, δεν ήξεραν πλέον να του πουν. Μόνο ότι είναι απομονωμένος και δεν μιλάει. Αδύναμος και εμφανώς πιο γερασμένος από την ηλικία του, ο Scotty νιώθει να είναι μόνος και τελευταίος στον κόσμο…
Παραθέτουμε το κείμενο που ανέβασε στο facebook ο Δημήτρης Αλικάκος, ένα κείμενο που αποτελεί και έκκληση στους Κρητικούς να βοηθήσουν αυτό το θρύλο μιας άλλης εποχής…
“Ποιος είναι αυτός;
Αυτό ρώτησα κι εγώ όταν επισκέφτηκα (για προσωπικούς λόγους) το γηροκομείο της “Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου” στο Ηράκλειο Κρήτης.
Δεν έμοιαζε Έλληνας. Μάλλον βόρειος. «Τι δουλειά έχει εδώ;» ρώτησα μια εργαζόμενη.
«Ήταν χίπις στα Μάταλα, κακογέρασε και τον έφεραν εδώ».
Ήταν κουλουριασμένος στο κρεβάτι, μισοσκεπασμένος με την κουβέρτα, και δεν μιλούσε. Προσπάθησα να ακούσω τη φωνή του ρωτώντας «πως σε λένε;», «από πού είσαι;». Τίποτα.
«Χίπις στα Μάταλα»;… Βγήκα αμέσως έξω πήγα στο αυτοκίνητο και πήρα τη φωτογραφική μηχανή.
Μόλις την έστρεψα στο πρόσωπό του χαμογέλασε.
- «My name is Dimitris».
- «Scotty my nickname. Real name Hans».
Δυο άτομα που ήταν μέσα στο δωμάτιο, και έρχονταν καθημερινά στο γηροκομείο, κοιτούσαν απορημένα: «μα δεν μιλάει».
«Κι όμως μιλάει!»
Το επώνυμό σου; τον ρωτώ στα αγγλικά.
Με δυσκολία άκουσα αυτό: Γκούντγκεντζ.
Του δίνω στυλό και ένα χαρτάκι. «Γράψτο».
Δεν τα κατάφερε. Ακαταλαβίστικα σχήματα πάνω στο χαρτί.
Πήγα στη γραμματεία. Ήταν αργά και έλειπε η προϊσταμένη. Μια αλλοδαπή υπάλληλος δεν γνώριζε που είναι ο φάκελός του.
Επέστρεψα στο δωμάτιο και συνέχισα τις ερωτήσεις: «Πόσων ετών είσαι;» «Πότε ήρθες στην Κρήτη;» «Έχεις συγγενείς;». Καμία απάντηση. «Στα αζήτητα είναι, εγώ δεν έχω δει κανέναν να τον επισκέπτεται» είπε ένας ηλικιωμένος δίπλα του.
Έπρεπε να φύγω. Σήκωσα το χέρι. «Γεια σου Scotty!». Το σήκωσε κι εκείνος με δυσκολία.
Όταν επέστρεψα στην Αθήνα με περίμενε μια έκπληξη. Με μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι ο Scotty υπήρξε θρύλος. «Ο τελευταίος χίπι των Ματάλων».
Το 2013 κάποιος κινηματογραφιστής τον απαθανάτισε στα παλιά γνωστά του λημέρια στα Μάταλα (δες εδώ https://youtu.be/u3Mkjd02NFY και εδώ:https://youtu.be/JdhLOQY71nYαλλά και εδώ σε ένα σπάνιο φιλμάκι του 1989! https://youtu.be/yXEXB_hKjVE?t=5m )
Το 2010 κάποιος τον αναζήτησε με επιμονή και στο τέλος τον βρήκε στο γηροκομείο (δες εδώ, παρατίθενται κάμποσες πληροφορίες:http://bobscretanadventure.blogspot.gr/…/scotty-quest-for-m…)
Επιγραμματικά: Ο Scotty γεννήθηκε στη Σκωτία (το 1939 ή 1940 – δείχνει πολύ μεγαλύτερος) από Σκωτσέζα μητέρα και Γερμανό πατέρα. Έκανε σπουδές πάνω στην Τέχνη σε Σουηδία και Γερμανία, και στα Μάταλα ζούσε πουλώντας πίνακες. Στην Ελλάδα ήρθε το 1964 και έκτοτε δεν ξανάφυγε.
Το «παιδί των λουλουδιών» δεν ζει πια ανάμεσα σε λουλούδια, κιθάρες, μαγικά ηλιοβασιλέματα και προβληματισμούς για το μέλλον του πλανήτη.
Ο Scotty γεννήθηκε στη Σκωτία και θα πεθάνει στο πιο αποκρουστικό μέρος του τόπου που αγάπησε.
(Ας πάει κανένας Κρητικός από κει να του δώσει χαμόγελο και ζωή. Είναι κρίμα κι άδικο, έχει ακόμα)”
Δείτε μερικά βίντεο από τον Scotty
Πηγή:
Candianews με πληροφορίες από bobscretanadventure και Δημήτρης Αλικάκος
