Η παραπάνω κατάσταση εκτός των πολύπλευρων και τραγικών συνεπειών που συνεπάγεται, έχει μια ντροπιαστική διάσταση για την ελληνική κοινωνία, η οποία φαίνεται να απομακρύνεται τόσο πολύ από τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο, ώστε να θεωρείται παγκοσμίως το πρότυπο της αποτυχίας. Σχετικά αρκεί να αναφέρει κανείς ότι πρόσφατα οι εφημερίδες της Αφρικής, σχολιάζοντας τα προβλήματα της Κένυας, αναρωτήθηκαν αν η χώρα αυτή είναι η Ελλάδα της Αφρικής!
Ενώ όμως η ελληνική κοινωνία θα έπρεπε να αναρωτιέται σοβαρά πώς μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά, τί φταίει και πώς το σημερινό αδιέξοδο μπορεί να ξεπεραστεί, κατά έναν παράξενο τρόπο τίποτε από αυτά δεν συζητείται. Αντιθέτως πολιτικοί, καθηγητές οικονομικών και άλλοι θαμώνες των τηλεπαραθύρων συνεχίζουν κατά κανόνα να λένε τις μισές αλήθειες ή τα ολόκληρα ψέματα που εξυπηρετούν τα κόμματά τους ή τις προσωπικές τους στρατηγικές, και όταν τα πράγματα ζορίζουν κάποιοι δεν διστάζουν να «πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα», θέτοντας υπό αμφισβήτηση ακόμη και ζητήματα τραγικής ιστορικής και εθνικής μνήμης όπως η γενοκτονία των Ποντίων.
Δεν φαίνεται βεβαίως να ανησυχούν ούτε για τις οικονομικές ούτε για τις εθνικές συνέπειες αυτής της τακτικής, γιατί όντας μάλλον πιο πονηροί από όσο νομίζει κανείς, ξέρουν μια απλή αλήθεια: Σε αυτή τη σύντομη ζωή, δεν χρειάζεται να πασχίσουν για λύσεις, ούτε για υπερβάσεις. Ό,τι κενό υπάρξει θα το καλύψει το μνημόνιο που θα απαιτήσει νέα μέτρα για κάθε τρύπα και τότε η συνταγή είναι γνωστή: αφού παλέψουν ηρωικά με τους ξένους, την τρόικα, τον διεθνή καπιταλισμό και ό,τι άλλο υποβλέπει αυτή τη χώρα, στο τέλος θα υπογράψουν τη νέα συμφωνία, η οποία θα σπρώχνει τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στο αδιέξοδο…
Δεν λέμε βέβαια ότι και «οι ξένοι» είναι άγιοι, αλλά αυτοί δεν οφείλουν να είναι άγιοι. «Άγιοι» ή τουλάχιστον ειλικρινείς και στοιχειωδώς ικανοί οφείλουν να είναι οι εγχώριοι πολιτικοί ταγοί, οι οποίοι επί έξι χρόνια δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να διατυπώσουν μια εθνική πρόταση για το πώς θα λύσει τα προβλήματά της η Ελλάδα, οι οποίοι εναλλάσσονται στον ρόλο του αντιμνημονιακού-μνημονιακού που στο τέλος υπογράφει για να μην καταστραφεί η χώρα, που καταγγέλλουν τους εκβιασμούς των ξένων, αλλά δεν κάνουν τίποτε για να σταθεί η χώρα στα πόδια της, που επί δεκαετίες εξαγγέλλουν την πάταξη της φοροδιαφυγής και φορολογούν όλο τους ίδιους και τους ίδιους, που δεν ξέρουν τί έγινε η «λίστα Λαγκάρντ», που όλο ΘΑ αναδιαρθρώσουν το κράτος, αλλά επί της ουσίας δεν κάνουν τίποτε εκτός από εκείνα που τους επέβαλαν οι ξένοι (π.χ. ηλεκτρονική συνταγογράφηση), που θυμήθηκαν έξι ολόκληρα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας να καλέσουν «επιτροπή σοφών» για να ενταφιάσουν με τιμή το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένο με ανεργία της τάξεως του 30%, που έχουν το 1/3 της κοινωνίας βυθισμένο μόνιμα στη φτώχεια και ακόμη παίζουν κομματικά τερτίπια, που έχουν μια χώρα που κάθε μέρα την εγκαταλείπει το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της, που δεν γεννά αλλά πεθαίνει, που γερνά, που χάνει τη στρατιωτική και διπλωματική της ισχύ, που αποσυντίθεται ιδεολογικά και κοινωνικά, που μετατρέπεται σε πανευρωπαϊκό προθάλαμο μεταναστών…
Είμαστε ίσως λίγο πριν από εκείνα τα χειρότερα που αφήνουν μόνιμα σημάδια σε μια χώρα. Σε μια χώρα που κινδυνεύει να είναι η πρώτη που θα αποσυντεθεί από την παγκοσμιοποίηση. Που κινδυνεύει να χάσει οριστικά αυτά που πέτυχαν με κόπο ολόκληρες γενιές. Και ακόμη μιλάει, υποκρίνεται, κοροϊδεύει και κοροϊδεύεται… Που ελπίζει ότι θα γλυτώσει γιατί κάποιοι της το χρωστούν…
Συνεχίστε λοιπόν κ. Φίλη να μας αποπροσανατολίζετε, αφού δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα. Έτσι και αλλιώς δεν είστε ο μόνος. Άλλωστε ίσως και η γενοκτονία των Ποντίων να αποδειχτεί λεπτομέρεια μπροστά σε αυτά που μας επιφυλάσσει η Ιστορία…
Tου Αναστάσιου Λαυρέντζου
Πηγή:
thesecretrealtruth.blogspot.com
