Οι εξελίξεις αυτές σε συνδυασμό με την επέμβαση της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή υποβαθμίζουν το Ισραήλ από περιφερειακή δύναμη σε περιθωριακό παίκτη και περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ελευθερία κινήσεων που απολάμβανε το Τελ Αβίβ έως σήμερα. Το Ισραήλ εκμεταλλευόμενο τις ενδοαραβικές διενέξεις, την εξουδετέρωση της Αιγύπτου με την συμφωνία Camp David και τους μισθοφόρους-ισλαμοσυμμορίτες, που ειρήσθω εν παρόδω ουδέποτε στοχοποίησαν το ισραηλινό κράτος, εμφανιζόταν επί τρεις έως τέσσερις δεκαετίες ως ηγεμονική δύναμη στην Μέση Ανατολή και ως σημαντικός διεθνής παίκτης στο περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου. Σε αυτές τις δεκαετίες το Ισραήλ κατασκεύασε ανενόχλητο και κατά παράβαση διεθνών συνθηκών πυρηνικά και χημικά όπλα, ενώ απολάμβανε αμέριστης στρατιωτικής και τεχνολογικής βοήθειας από τις ΗΠΑ και το διεθνές σιωνιστικό σύμπλεγμα. Η ηγεμονία του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή ισχυροποιήθηκε από την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 και την καταστροφή αυτής της χώρας, ενώ μεγιστοποιήθηκε από την προσπάθεια των ΗΠΑ και των προθύμων συμμάχων τους να διαλύσουν την Συρία από το 2011 και εντεύθεν. Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία και η απόφαση της να εξοντώσει τους ισλαμοσυμμορίτες μισθοφόρους των ΗΠΑ στην περιοχή υποχρεώνει το Ισραήλ να επανακαθορίσει την εξωτερική και αμυντική του πολιτική. Δεν μπορεί πλέον να βομβαρδίζει χωρίς συνέπειες συριακούς στόχους, υπερασπιζόμενο τους τζιχαντιστές, καθ’ όσον το απαγορεύει η Μόσχα και οι αεροπορικές επιθέσεις που συνήθιζε να πραγματοποιεί εναντίον της Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι αδύνατες, αφού οι μαχητές αυτής της οργάνωσης είναι σύμμαχοι των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων και πολεμούν και αυτές με στόχο την εξολόθρευση των τζιχαντιστών. Η ανάπτυξη δε στο Ιράν των συστημάτων S-300 ουσιαστικά εγκλωβίζει την πολεμική αεροπορία του Ισραήλ σε παθητικό-αμυντικό ρόλο. Το Ισραήλ, ένα κράτος που οφείλει την υπόσταση του σε καταπατημένα παλαιστινιακά εδάφη, παρ’ όλο που κατέχει πυρηνικά και χημικά όπλα και έχει αδιαφιλονίκητη στρατιωτική και τεχνολογική ικανότητα συρρικνώνεται ως περιφερειακή δύναμη και οι ηγεμονικές τάσεις του τίθενται στο περιθώριο. Η ρωσική παρουσία στην Συρία δεν αφήνει πολλά περιθώρια στο Ισραήλ, το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητήσει την Ρωσία και το μόνο που μπορεί να πράξει είναι να παραμείνει σιωπηλό στην αφάνεια και να αποφύγει στρατιωτικές παρεξηγήσεις. Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για το Ισραήλ.
Γ. Λιναρδής
Πηγή:
antiratsistiko.blogspot.gr
