Τα αδιάσειστα στοιχεία της Απάτης των τραπεζών:
Τα στοιχεία αυτά για το σύνολο των τραπεζών έχουν ήδη παρουσιαστεί σε προηγούμενη ανάρτηση μας και πιο συγκεκριμένα με τον τίτλο «Γιώργος Σαρρής – Αποκαλύπτουμε την Τραπεζική Απάτη»
Τα στοιχεία αυτά με την προσωπική μέριμνα κάποιων ιδρυτικών μελών της «Δ.ΕΝ.», έχουν επισήμως κοινοποιηθεί εδώ και χρόνια, τουλάχιστον:
- Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- Σε όλους τους Βουλευτές, Υπουργούς και Πρωθυπουργούς των μνημονίων.
- Στην Εισαγγελία (και του Αρείου Πάγου), με σχετικά δικόγραφα [Μια μήνυση εδώ έχει φτάσει στην Βουλή και γίνεται ως συνήθως προσπάθεια συγκάλυψης της] .
- Σε όλες τις Εισαγγελικές και Δικαστικές ενώσεις της Χώρας.
- Σε όλους τους Δικηγορικούς Συλλόγους της Χώρας και τα διοικητικά τους συμβούλια.
- Σε όλα τα ΜΜΕ.
- Στο Υπουργείο Οικονομικών, στην Γραμματεία Εσόδων, στην Πολιτική Είσπραξης, στις Εφορίες και το ΣΔΟΕ.
- Κ.τ.λ.
Η Απάτη των τραπεζών και οι επιπτώσεις της (με απλά λόγια):
Όταν ένας Πολίτης παίρνει από μια τράπεζα ένα δάνειο, τότε τόσο ο Πολίτης, όσο και η τράπεζα οφείλουν αμφότεροι να σεβαστούν τον νόμο και να εκτιμήσουν το ρίσκο αυτού του δανεισμού. Οι τράπεζες που έχουν δεσπόζουσα θέση στην οικονομία, σαφώς έχουν καλύτερη γνώση από τον δανειζόμενο Πολίτη, οφείλουν και υποχρεούνται κατά νόμον να ελέγξουν βάση νομοθεσίας και σχετικών κανονισμών που επιβάλλονται από τις ελεγκτικές αρχές τους, το ρίσκο αυτό, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο Πολίτης θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στον δανεισμό και ταυτόχρονα να προστατεύσουν τον συγκεκριμένο Πολίτη, εάν δουν ότι ΔΕΝ μπορεί να αποπληρώσει τις απαιτήσεις τους, χορηγώντας του μικρότερο δάνειο που θα μπορεί να το αποπληρώνει ομαλά …
Πριν την κρίση όμως, οι τράπεζες χορηγούσαν ασύστολα τα δάνεια παραβιάζοντας κατάφορα την σχετική νομοθεσία, οδηγώντας τους Πολίτες σε υπερδανεισμό, τον οποίο πολλοί ΔΕΝ θα μπορούσαν ουσιαστικά ποτέ να αποπληρώσουν. Όμως τότε, η εποχή ήταν μια εποχή ανάπτυξης, όπου το χρήμα έρρεε άφθονο και τίποτε ΔΕΝ μαρτυρούσε το τι θα επακολουθήσει …
Αυτό όμως που οι Πολίτες ΔΕΝ είχαν πραγματικά συνειδητοποιήσει, είναι ότι οι τράπεζες πολύ πιο πριν από την εποχή εκείνη, είχαν υπαχθεί στην αρχή της τριτενέργειας, αφού διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα, διότι τα καθ’ ύλην αρμόδια Υπουργεία (Οικονομίας και Ανάπτυξης) ΔΕΝ διέθεταν τους απαραιτήτους μηχανισμούς προκειμένου να ασκήσουν το λειτούργημα τους. Από τότε οι εργαζόμενοι στις τράπεζες υπάγονται στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, αφού πλέον δρούσαν σαν τριτενεργητές του Δημοσίου … Όμως το κράτος ΔΕΝ είχε τους απαραίτητους μηχανισμούς έλεγχου, έτσι ώστε οι τράπεζες να ελεγχτούν με βάση την αρχή της τριτενέργειας και αυτό είχε ως άμεση συνέπεια την τεράστια βλάβη της Εθνικής οικονομίας προς όφελος των ιδιωτικών πιστωτικών ιδρυμάτων και των ημετέρων τους …
Το τι ακριβώς ακολούθησε είναι πολύ πιο περίπλοκο από ότι θα παρουσιαστεί στην παρούσα ανάλυση, αλλά προκειμένου για να είναι κατανοητό και να παραμένει η ουσία, έχει απλοποιηθεί σε κάτι ευκόλως κατανοητό. Εάν κάποιος αναγνώστης διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις, μπορεί να δει την προηγούμενη ανάρτηση μας με τίτλο: «Γιώργος Σαρρής – Αποκαλύπτουμε την Τραπεζική Απάτη»
Είπαμε λοιπόν, ότι την εποχή «των παχυλών αγελάδων» που έρρεε άφθονο το χρήμα και δίνονταν τα τραπεζικά δάνεια, αυτά ουσιαστικά τις περισσότερες φορές δίνονταν παράνομα και με υπαιτιότητα των τραπεζών, μια και επί της ουσίας ΔΕΝ υπήρχε κανένας νόμος που να περιορίζει τον Πολίτη στο ποσό του δανείου που ήθελε, παρά μονάχα υπήρχε νομοθεσία που περιόριζε τις τράπεζες για το ποσό των χορηγήσεων …
Λίγο μετέπειτα, κάποιο πολιτικό προσωπικό σε άμεση συνεργία με τους τραπεζίτες, με δόλο και πρόθεση, ισχυρίστηκε ότι δήθεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα και συνεπώς για να συνεχίσει την ανάπτυξη η οικονομία θα έπρεπε να στηριχτούν οικονομικά οι τράπεζες. Επίσης, λίγο αργότερα και πάλι ψευδώς ισχυρίστηκε ότι η Χώρα μας ήταν πλέον αφερέγγυα στις αγορές και για τον λόγο αυτό οι επιλογές δανεισμού που είχαμε ήταν μονόδρομος και περνούσαν μόνον μέσω των μνημονίων (αυτά τα έλεγαν, την ώρα που η Χώρα δανειζόταν κανονικότατα και με υπερπροσφορά από τις αγορές).
Έτσι, οι τραπεζίτες συνολικά έλαβαν 233 Δις ευρώ (με μετρητά και εγγυήσεις που ρευστοποίησαν), εκ’ των οποίων σχεδόν το σύνολο των χρημάτων έπρεπε να δοθεί στην Ελληνική οικονομία, ως είχαν την υποχρέωση να πράξουν … Όμως, την εποχή που έπαιρναν ανεξέλεγκτοι τα χρήματα αυτά, ποτέ ΔΕΝ έδωσαν στο Ελληνικό δημόσιο τις απαιτούμενες εγγυήσεις ως όφειλαν για τον δανεισμό τους, που είχε συντελεστεί με την εγγύηση του δημοσίου, με αποτέλεσμα μια και ουδέποτε ΔΕΝ επέστρεψαν τον δανεισμό τους αυτό, να καλούνται σήμερα οι Πολίτες να αποπληρώσουν τα δάνεια των τραπεζιτών !!!
Το οξύμωρο σε αυτήν την κατάσταση είναι ότι κάποιοι δέχτηκαν να ρευστοποιήσουν τις «αφερέγγυες» εγγυήσεις του Ελληνικού δημόσιου στους τραπεζίτες, ενώ ΔΕΝ τις ρευστοποιούσαν στο ίδιο το δήθεν «αφερέγγυο» Ελληνικό Δημόσιο Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι οι τάχα «φερέγγυες» τράπεζες ΔΕΝ πλήρωσαν ποτέ αυτά που δανειστήκαν !!!
Τα χρήματα όμως (233 Δις) που έλαβαν οι τράπεζες ποτέ ΔΕΝ πήγαν στην οικονομία ως όφειλαν, αλλά αντιθέτως οι ίδιες τράβηξαν και το ρευστό που κυκλοφορούσε σε αυτήν (εισπράττοντας τα δάνεια που είχαν χορηγηθεί και μην χορηγώντας νέα) και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από ΦΕΚ και από ισολογισμούς των τραπεζών, που και αυτοί εγγράφονται σε ΦΕΚ Α.Ε.!!!
Συνεπώς, οι τραπεζίτες σε άμεση συνεργία με το πολιτικό προσωπικό και άλλους απάτριδες συμφεροντολόγους, με πρόθεση, με δόλο και κατ’ εξακολούθηση διέλυσαν την Ελληνική οικονομία, πράγμα που είχε σαν συνέπειες, την βίαιη αλλαγή των συνθηκών ζωής, να μην μπορεί κανείς να αποπληρώσει τα δάνεια, ούτε και να εξασφαλίσει τα βασικά για την διαβίωση αγαθά, να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, να μειωθούν σε μη βιώσιμα επίπεδα οι μισθοί και οι συντάξεις, να κλείσει το σύνολο των επιχειρήσεων, να υπάρξει υπερφορολόγηση (παράνομοι και αντισυνταγματικοί φόροι), να αυξηθεί το κόστος ζωής και το κόστος των κοινωνικών αγαθών, να μείνουν χωρίς χρήματα τα ασφαλιστικά ταμεία, να αυτοκτονούν άνθρωποι κ.τ.λ.
Την ίδια στιγμή ο ιδιωτικός (μέσω πλειστηριασμών από τις τράπεζες) και ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιούνται σε κλεπταποδόχους, διότι όλα αυτά αποτελούν τα προϊόντα του εγκλήματος της απάτης των τραπεζών που έχουν υπεξαιρέσει τουλάχιστον 233 Δις ευρώ δημοσίου χρήματος, ενώ μέχρι και η Εθνική κυριαρχία παραχωρήθηκε !!!
Σαν προϊόντα εγκλήματος όλα αυτά είναι παράνομα και οι απαιτήσεις που απορρέουν από αυτά είναι επίσης παράνομες. Για τον λόγο αυτό πλέον ΚΑΝΕΝΑΣ Έλληνας ΔΕΝ οφείλει να πληρώσει ΤΙΠΟΤΑ από τα ανωτέρω, συμπεριλαμβανομένων και των δανείων (οικονομικά «δολώματα» ήταν όπως εκ’ των υστέρων αποδείχτηκε), ενώ ο Πολίτης έχει το δικαίωμα να απαιτήσει ΑΠΟΖΙΜΙΩΣΗ από όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτήν την απάτη !!!
Οι τράπεζες πραγματικά ποτέ ΔΕΝ σε δανείσανε, αλλά σε εξαπατήσανε και συνεπώς ΔΕΝ τους οφείλεις απολύτως τίποτα, αλλά και σου οφείλουν μια σεβαστή αποζημίωση !!!
Η Απάτη των τραπεζών και οι επιπτώσεις της (με σχετική νομοθεσία):
Πολλά είναι τα όσα έχουν οδηγήσει την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό στην σημερινή δεινή τους θέση, αλλά τίποτα ΔΕΝ μπορεί να συγκριθεί με αυτό που ονομάζουμε ως την «Πηγή όλων των Δεινών» και ΔΕΝ είναι άλλο από την μεγαλύτερη οικονομική απάτη ΟΛΩΝ των εποχών, δηλαδή την απάτη ύψους 233 Δις ευρώ (ποσό γνωστό μέχρι σήμερα, διότι αυτοί οι «κύριοι» προσχωρούν και σε νέες ανακεφαλαιοποιήσεις) που οι Ελληνικές τράπεζες έπραξαν, με την συνεργία συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού, των ελεγκτικών μηχανισμών τους και άλλων αμφιβόλων συμφερόντων. Η απάτη αυτή και η κολοσσιαία υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, οδήγησε στην διάλυση της Χώρας και των Ελλήνων.
Οι τράπεζες (μετά των συνεργών των) όπως είδαμε στην απόλυτα μαθηματικά τεκμηριωμένη [1] ανάλυση που αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας με τον τίτλο «Γιώργος Σαρρής – Αποκαλύπτουμε την Τραπεζική Απάτη», συνειδητά, με δόλο, με πρόθεση, αλλά και κατ’ εξακολούθηση, διέλυσαν συστηματικά την οικονομία μιας ολόκληρης Χώρας, ανάγκασαν σε μια άνευ προηγούμενου βίαια αλλαγή των συνθηκών ζωής (όπως και οι ίδιοι άλλωστε το χρησιμοποιούν σαν φρασεολογία στα ΦΕΚ των ανακεφαλαιοποιήσεων – Νομικά αυτό λέγεται άρθρο 388 ΑΚ, περί βιαίας αλλαγής των συνθηκών ζωής), ανάγκασαν την Χώρα να υπαχθεί στα μνημόνια, ανάγκασαν την Χώρα να ξεπουλά τον πλούτο της (π.χ. μέσω ΤΑΕΙΠΕΔ), μειωθήκαν οι μισθοί και οι συντάξεις σε βαθμό πλέον μη βιώσιμο, ενώ τα απαραίτητα αγαθά για την ζωή αυξάνονται σε κόστος (με αποτέλεσμα την στέρηση των βασικών αγαθών), χάθηκε το αποθεματικό των ασφαλιστικών ταμείων με αποτέλεσμα την υπέρογκη ασφαλιστική δαπάνη, υπερτιμολογήσεις βασικών κοινωνικών αγαθών (π.χ. τιμολόγια ΔΕΚΟ με υπέρογκες και καταχρηστικές χρεώσεις), υπογεννητικότητα Ελλήνων, η ανεργία καλπάζει, οι φόροι είναι δυσβάστακτοι αλλά και παράνομοι (ΕΝΦΙΑ, χαράτσια, κτλ.), παράνομο κούρεμα PSI, οι δομές του κράτους και το σύστημα υγείας και παιδείας έχει κυριολεκτικά κουρελιαστεί από την έλλειψη πόρων και πολλά αλλά … Ταυτόχρονα και στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι τράπεζες ανακεφαλαιωποιούντο με σκοπό την στήριξη της οικονομίας, εκείνες όχι μόνον ΔΕΝ έριχναν στην αγορά τα χρήματα των ανακεφαλαιοποιήσεων, ως όφειλαν βάση των ΦΕΚ που τα έλαβαν αρχικά σαν εγγυήσεις και αμέσως μετά τα ρευστοποίησαν, αλλά αντιθέτως μάζευαν από αυτήν τα δάνεια (δολώματα καταστροφής) που είχαν χορηγήσει (στις περισσότερες των περιπτώσεων τα δάνεια χορηγηθήκαν μην ακολουθώντας κανέναν νόμο για την ορθή δανειοδότηση), στερώντας το ρευστό από την οικονομία και αναγκάζοντας ανθρώπους σε πτώχευση ή ακόμη και σε αυτοχειρία … !!!
Αυτή η ανήθικη συμπεριφορά των τραπεζών, που αντίκειται στα χρηστά ήθη (και βάση του άρθρου 178 ΑΚ, ειδικά και όσο αφορά τα δάνεια: «Δικαιοπραξία αντίθετη προς τα χρηστά ήθη. Δικαιοπραξία που αντιβαίνει στα χρηστά ήθη είναι άκυρη», άρα τα δάνεια των τραπεζών που έχουν διαπράξει την απάτη είναι όλα άκυρα και προς άμεση διαγραφή), είναι μια συστηματική προσπάθεια θανάτωσης του Ελληνισμού, ενώ παραβιάζει σφοδρά τα Ανθρώπινα και τα Ατομικά Δικαιώματα, ενώ υπάρχει πλέον και κατάφορη παραβίαση των θεμελιωδών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ακόμη και στην Ζωή, ήτοι πλέον μιλάμε και για μεθοδευμένη Γενοκτονία των Ελλήνων, ενώ αυτό αποτελεί άποψη και έγκριτων Δικαστών [2], όταν μάλιστα, δυστυχώς χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν ήδη καταφύγει στην αυτοχειρία.
Πόσο δε μάλλον, όταν ο ΟΗΕ ορίζει επισήμως την γενοκτονία, σαν «τον περιορισμό των γεννήσεων» [3] ή «την συστηματική εξασθένιση της φυλής (με διάφορα μέσα), μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της» και οι δικοί μας κυβερνώντες για να τροφοδοτούν συνεχώς τις τράπεζες με χρήμα, με παράνομους, αντισυνταγματικούς νόμους και νομοθετήματα, έχουν επιβάλλει εξωφρενικούς φόρους και φορολογούν ακόμη και την απόκτηση τέκνων, ενώ επιπροσθέτως έχουν προκαλέσει σε άμεση συνεργία με τους τραπεζίτες, τεχνηέντως την βίαια αλλαγή των συνθηκών ζωής (388 ΑΚ), δηλαδή την βιαία αλλαγή συνθηκών ζωής που εκφράζεται με έλλειψη αναγκαίων και απαραιτήτων ζωτικών πόρων για την διασφάλιση της, άρα συνεπώς και βάση του ορισμού της λέξεως «γενοκτονία» από τον ίδιο τον ΟΗΕ, σήμερα διαπράττεται στην Χώρα μας το ύψιστο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, ήτοι η γενοκτονία των Ελλήνων!!!
Σαφώς, οι υπεύθυνοι της γενοκτονίας αυτής, κατά κύριο λόγο, είναι οι κυβερνώντες που παρανόμως έφτιαξαν και εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους και τα νομοθετήματα εξολόθρευσης του Ελληνικού Λαού, προκειμένου να πλουτίσουν αδικαιολογήτως και παρανόμως οι τραπεζίτες, ενώ εκτός της εξωφρενικά παράλογης και παράνομης φορολόγησης (π.χ. της απόκτησης των παιδιών, του ΕΝΦΙΑ, του χαρατσιού, που όποιος δεν μπορούσε να το πληρώσει έμενε στο σκοτάδι, κ.α.), έχουν «νομοθετήσει» πάλι παρανόμως και για άλλα θέματα, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην στέρηση βασικών-αναγκαίων-ζωτικών αγαθών και κατ’ επέκταση στην γενοκτονία, όπως είναι τα νομοθετήματα ξεπουλήματος ή καλύτερα κλοπής της Δημόσιας περιουσίας (μέσω παρανόμων και αντισυνταγματικών ΦΕΚ: τραπεζικών ανακεφαλαιοποιήσεων, Ευρωπαϊκών κοινοτικών κονδυλίων, ΤΑΕΙΠΕΔ, κ.α.), αλλά και της Ιδιωτικής περιουσίας (μέσω των τραπεζών, που με τελείως παράνομες και ανήθικες «δανειακές» συμβάσεις και με την ανοχή, αλλά και την άμεση συνεργία του πολιτικού προσωπικού…), τα νομοθετήματα που επέτρεψαν και «ευλόγησαν» την μεγαλύτερη οικονομική απάτη όλων των αιώνων, ήτοι αυτή των τραπεζών, που άκρως παρανόμως καταληστεύουν τους Έλληνες, τόσο σε ιδιωτικό, όσο και σε δημόσιο επίπεδο, ενώ καρπώνονται αδικαιολογήτως και παρανόμως, δημόσια χρήματα (άμεσα και έμμεσα) από τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τα κοινοτικά κονδύλια, ενώ κάποια τα «προωθούν» εφαρμόζοντας επιλεκτικά τους νόμους σε «ημετέρους», ενώ ταυτόχρονα εκπλειστηριάζουν τις ιδιωτικές περιουσίες των θυμάτων της απάτης τους, που αποκλειστικά λόγο αυτής πλέον ΔΕΝ είναι στην θέση να πληρώσουν, κ.τ.λ.
Ποτέ «παραδόξως» από τα Δικαστήρια ΔΕΝ κλήθηκαν αυτεπάγγελτα οι υπεύθυνοι (πλην ελαχίστων περιπτώσεων) και ως είχε την υποχρέωση να πράξει το Δικαστικό Σώμα (βάση του νόμου 2803/2000, περί έλεγχου των δημοσιονομικών), όσοι έγραψαν, ψήφισαν και εφάρμοσαν τέτοια παράνομα και αντισυνταγματικά νομοθετήματα, όπως και όσοι «καρπώθηκαν» τα «ευεργετήματα» τους, προκειμένου να λογοδοτήσουν, όπως και ποτέ ΔΕΝ κρίθηκαν όλοι αυτοί οι «νόμοι» και νομοθετήματα στο σύνολο τους σαν ένας μηχανισμός εξολόθρευσης του Ελληνικού Λαού και ποτέ ΔΕΝ εξηγήθηκε δικαιϊκά το πώς εφαρμόζονται όλα αυτά, που ουσιαστικά αντίκειται σφόδρα στο Σύνταγμα (άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος) και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα που έχουν υπερνομοθετική ισχύ (άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος)!!!
Ειδικά και σε Δίκες που εμπλέκονται οι τράπεζες, αλλά και τα δημόσια όργανα (εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΚΟ, κ.τ.λ) [4] , ειδικά σαν ενάγοντες, βάση τουλάχιστον των ανωτέρων δεδομένων, κάθε Δικαστής άθελα του κινδυνεύει με την όποια λανθασμένη απόφαση του, να τελέσει κακοδικία (με συνέπεια να κινδυνεύει να χάσει την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του, την σύνταξη του (άρθρο 67 ΠΚ), ενώ δέον να του ζητηθούν βαρύτατες αστικές ευθύνες και αποζημίωση) και επιπροσθέτως τουλάχιστον, τις ποινικά κολάσιμες πράξεις της αποδοχής και νομιμοποίησης «προϊόντων» εγκλήματος, την απαίτηση και την νομιμοποίηση παρανόμων εσόδων από αυτά, όπως και το αδίκημα της έσχατης προδοσίας, διότι παραβιάζονται τα ατομικά δικαιώματα του Πολίτη (άρθρα ΠΚ 134 παρ.2 & 134Α παρ.«η») και συνεπώς να βρεθεί κατηγορούμενος με βαρύτατες κατηγορίες και μάλιστα, κακουργηματικού χαρακτήρα !!! Μια πολύ συνήθης τέτοια περίπτωση σήμερα, χωρίς δυστυχώς να είναι και η μόνη, είναι η κατάσχεση και ο πλειστηριασμός ή η αναγκαστική εκποίηση ή η κατάσχεση εις χείρας τρίτου, περιουσιακών στοιχείων κάποιου «οφειλέτη» από το δημόσιο ή από τις τράπεζες.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν, εφιστούμε την προσοχή των Δικαστών, να σκεφτούν σοβαρά τι θα πρέπει να πράξουν σε παρεμφερείς υποθέσεις, όταν ο Πολίτης δηλώνει έστω και προφορικά [5], ότι θεωρεί τον εαυτό του θύμα αυτών που αναφέρθηκαν ανωτέρω και ζητά από το Δικαστήριο την προστασία του …
Σήμερα που πολλοί συμπολίτες μας κυριολεκτικά καταστρέφονται, από δικαστικές αποφάσεις, οι Δικαστές οφείλουν να είναι πολύ προσεκτικοί, διότι εάν οι αποφάσεις αυτές έχουν προέλθει από την εφαρμογή αντισυνταγματικών νόμων ή από παράνομες ενέργειες, τότε και αυτοί υπέχουν σοβαρότατες ποινικές και αστικές ευθύνες έναντι των Πολιτών …
Επιπροσθέτως, τουλάχιστον (οι τράπεζες) οι συστημικοί τραπεζίτες [6], οι αντίστοιχοι ελεγκτικοί μηχανισμοί των (τα διοικητικά συμβούλια τους), καταγγέλλονται από εμάς, ότι έχουν πράξει και το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, διότι παραβιάζονται τα ατομικά δικαιώματα του Πολίτη (άρθρα ΠΚ 134 παρ.2 & 134Α παρ.«η»), αλλά και άλλα αξιόποινα αδικήματα, ενώ είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι αλληλόχρεοι και αλληλέγγυοι εις ολόκληρον (ακέραια) για αυτό, με την προσωπική τους περιουσία και πρέπει να διαταχτεί μέχρι την οριστική εκδίκαση όλων των αδικημάτων για τα οποία κατηγορούνται, να μην μπορούν να την μεταβάλλουν, καθώς θα πρέπει να διαταχτεί και ο περιορισμός της εξόδου από την Χώρα, ή ο εγκλεισμός τους, τουλάχιστον για το ίδιο διάστημα, διότι η Ελλάδα και οι Έλληνες κινδυνεύουν άμεσα από αυτούς και πρέπει να αποτραπεί κάθε πιθανότητα μέχρι την οριστική εκδίκαση όλων των κατηγοριών κατά αυτών, να λάβουν ή να παραμείνουν στην οποιαδήποτε θέση εξουσίας ή ελέγχου, καθώς και να μεταβούν στο Εξωτερικό.
Τα Δικαστήρια θα πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους, τον αναγκαίο αυτό περιορισμό, που λογικά αντίκειται στο τεκμήριο της αθωότητας, όμως οι τεκμηριωμένες κατηγορίες (και τέτοιες έχουν κατατεθεί πολλάκις από ιδρυτικά μέλη του φορέα μας, ενώ μια μήνυση είναι στην βουλή και έτρεψε την υπόθεση Γεωργίου της ΕΛ. ΣΤΑΤ., από πλημμέλημα σε κακούργημα) ΔΕΝ αφήνουν κανένα περιθώριο περί του αντιθέτου και θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι, να συλληφθούν άμεσα αυτεπάγγελτα, ή τουλάχιστον να περιοριστούν και να μην έχουν το ελεύθερο να μεταβούν στο Εξωτερικό, τουλάχιστον μέχρι η Δικαιοσύνη να αποφασίσει οριστικά και τελεσίδικα δια αυτούς! Είναι όλοι ύποπτοι τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων και φυγής !!!
Το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας κατά τις διατάξεις των άρθρων ΠΚ 134 παρ.2 & 134Α παρ.«η», στοιχειοθετείται και όταν παραβιάζονται τα ατομικά δικαιώματα των Πολιτών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μας, έχουν παραβιαστεί ακόμη και τα θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα, ενώ τελείται και γενοκτονία των Ελλήνων, συνεπώς και τα ατομικά δικαιώματα των Πολιτών έχουν πλήρως παραβιαστεί.
Επίσης, το κοινωνικό κράτος δικαίου που περιγράφεται στο άρθρο 25 του Συντάγματος, είναι πλέον φανερό ότι δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει [7] και αυτό το παραδέχονται δημοσίως και έγκριτοι Δικαστές, όπως ο κ. Νικόπουλος Βασίλειος, ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου!!!
Η Δικαιοσύνη που κατά τεκμήριο οφείλει να τα γνωρίζει όλα αυτά, οφείλει και να κινηθεί άμεσα, πράττοντας το καθήκον της, αποδίδοντας τις ευθύνες εκεί που αναλογούν και τιμωρώντας κάθε υπεύθυνο !!!
Το κρυφό μυστικό του αθέμιτου πλουτισμού των «τραπεζικών» δικηγορών.
Όπως είπαμε ανωτέρω, όλοι οι Δικαστές, οι Εισαγγελείς και οι Δικηγόροι της Χώρας έχουν ενημερωθεί για την απάτη των τραπεζών και ουσιαστικά όλοι γνωρίζουν την αλήθεια για την απάτη των τραπεζών, καθώς και για τις καταστροφικές συνέπειες που αυτή επέφερε !!!
Όλος λοιπόν ο Νομικός κόσμος της Χώρας γνωρίζει, ενώ έχει παράλληλα ορκιστεί ότι θα διασφαλίζει την απόδοση της Δικαιοσύνης … Όμως, τι γίνεται πραγματικά όταν κάποιος Πολίτης έχει πρόβλημα με τις τράπεζες, πρόβλημα που όπως είπαμε οι ίδιες οι τράπεζες του έχουν δημιουργήσει, ανάμεσα σε πολλά αλλά και αποφασίζει να απευθυνθεί σε κάποιο δικηγόρο ή σε κάποια ένωση καταναλωτών, προκειμένου να προστατεύσει τα έννομα συμφέροντα του …
Σήμερα και μετά την επιβεβαιωμένη πλέον απάτη των τραπεζών, οι «τραπεζικοί» δικηγόροι, δηλαδή όσοι ασχολούνται με θέματα τραπεζών, είτε υπερασπίζονται τα συμφέροντα των τραπεζών, είτε «υπερασπίζονται» τα συμφέροντα των δανειοληπτών, ενώ μέσα σε αυτούς υπάρχουν ελάχιστες και φωτεινές εξαιρέσεις που πραγματικά υπερασπίζονται τους δανειολήπτες … Οι δε ενώσεις καταναλωτών στο σύνολο τους, μια που εκ’ του νόμου χρηματοδοτούνται υποχρεωτικά από κρατικούς πόρους, το σίγουρο είναι ότι δυστυχώς υπηρετούν πραγματικά αυτό το καθεστώς που συγκαλύπτει την τραπεζική απάτη και όχι τους δανειολήπτες που καταφεύγουν αφελώς σε αυτές …
Σήμερα, το σύνηθες που οι δικηγόροι και οι καταναλωτικές ενώσεις, προτείνουν σαν έννομη και ενδεδειγμένη λύση για το πρόβλημα των δανειοληπτών είναι η υπαγωγή τους στον «περίφημο» νόμο Κατσέλη ή νόμο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών … Υποτίθεται ότι με την υπαγωγή του δανειολήπτη σε αυτόν, θα μπορέσει να δικαιωθεί στον αγώνα του κατά των τραπεζών, αλλά η πραγματικότητα δείχνει ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο, ειδικά για περιπτώσεις που ο δανειολήπτης ΔΕΝ είναι παντελώς άπορος !!!
Παρόλο που ένα σωστό δικόγραφο βασισμένο στην επιβεβαιωμένη και πλήρως τεκμηριωμένη απάτη των τραπεζών, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ΠΛΗΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ του χρέους και στην ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ του δανειολήπτη, παρόλο που όλος ο νομικός κόσμος είναι ενήμερος για την τραπεζική απάτη, είναι απορροίας άξιο πως οι δικηγόροι προτείνουν ακόμη το νόμο Κατσέλη σαν ενδεδειγμένη έννομη λύση στο πρόβλημα των δανείων, όταν ο νόμος αυτός απαιτεί για την υπαγωγή του δανειολήπτη σε αυτόν βάση διαδικασίας, την “a priori” αποδοχή των χρεών του, δηλαδή απαιτείται το θύμα της απάτης (δανειολήπτης) να παραδεχτεί ότι οφείλει στον απατεώνα (τραπεζίτη και καθεστώς γενικότερα) το ποσό που ισχυρίζεται ο δεύτερος και μετά καλείται ο Δικαστής να ορίσει κάποιο «κούρεμα» του χρέους και τον τρόπο αποπληρωμής … Συνεπώς, ο δανειολήπτης οδηγείτε ΟΧΙ στην πλήρη διαγραφή του χρέους του και στην αποζημίωση του, αλλά στην ΑΠΟΔΟΧΗ του ΧΡΕΟΥΣ, μια αποδοχή που σημαίνει αυτομάτως και αποδοχή ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (απαλλάσσοντας ταυτόχρονα τον Δικαστή από την βαρύτατη ευθύνη του αυτή σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή της μη αποδοχής των χρεών)!!! Και μόνον για τον λόγο αυτό ο νόμος αυτός είναι πλήρως αντισυνταγματικός, οπότε είναι θέμα χρόνου να κατατριφθεί βάση του άρθρου 93 παρ.4 του Συντάγματος, που ορίζει ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να μην εφαρμόζει αντισυνταγματικούς νόμους.
Ένα σωστό δικόγραφο βασισμένο στην επιβεβαιωμένη και πλήρως τεκμηριωμένη απάτη των τραπεζών [8], με μια ΜΟΝΟΝ δίκη απαλλάσσει ΟΡΙΣΤΙΚΑ τον δανειολήπτη από τα χρέη του και του αποδίδει μια σημαντική αποζημίωση, ενώ η διαδικασία του νόμου Κατσέλη εμπεριέχει ακόμη και σε πρώτο βαθμό πολλά δικαστήρια που πρέπει να γίνουν, πόσο μάλλον σε δεύτερο ή σε τρίτο βαθμό ή σε περίπτωση πλειστηριασμού, πράγμα που σημαίνει ότι ο αμυνόμενος δανειολήπτης καλείται να έχει συνεχώς «το χέρι στην τσέπη», ουσιαστικά πλουτίζοντας τους δικηγόρους, ενώ το αποτέλεσμα είναι προδιαγραμμένο από «χέρι», μια και ούτε όλο το χρέος ΔΕΝ πρόκειται να αποφύγει (ίσως μόνον στην περίπτωση που είναι πλήρως άπορος) και ούτε θα αποζημιωθεί ποτέ από τους απατεώνες τραπεζίτες και τους λοιπούς συνεργούς τους !!!
Το σίγουρο είναι ότι οι «τραπεζικοί» δικηγόροι διανύουν μια από τις πιο προσοδοφόρες εποχές της ζωής τους, είτε πληρώνονται από τις τράπεζες, είτε από τους δανειολήπτες !!! Τώρα, εάν αυτός ο πλουτισμός είναι νόμιμος ή παράνομος, το αφήνουμε στην κρίση του αναγνώστη, … αθέμιτος πάντως είναι, βάση του γεγονότος της ύπαρξης της γνώσης της απάτης των τραπεζών … Σίγουρα όμως, όποιος ξέρει για την απάτη και την συγκαλύπτει με τον οποιοδήποτε τρόπο, είναι συνένοχος (Άρθρο 232 ΠΚ) !!!
Σήμερα, ορισμένοι πολιτικοί «λαγοί» που απόλυτα σίγουρα κινούνται από το καθεστώς, υπόσχονται «σεισάχθεια», δηλαδή την πλήρη διαγραφή των χρεών, ενώ ΔΕΝ κάνουν κουβέντα για την αποζημίωση που δικαιωματικά μπορούν τα θύματα της απάτης να απαιτήσουν και να λάβουν από τους απατεώνες (ακόμη και εάν οι τράπεζες αναγκαστούν να κλείσουν, η ευθύνη όλων των καταθέσεων των Πολιτών και των αποζημιώσεων των θυμάτων της απάτης, δια νόμου μεταφέρονται στον ελεγκτή τους, ήτοι κατευθείαν στην Ε.Κ.Τ., οπότε ΔΕΝ χάνεται ουσιαστικά ούτε ένα ευρώ !!!) … Εδώ, θα πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό, όπως είπαμε παραπάνω, ότι οι τράπεζες είναι υπεύθυνες για την απόλυτη καταστροφή της Εθνικής οικονομίας … Ένας νόμος που θα διασφαλίζει «σεισάχθεια» των Πολιτών προς της τράπεζες, αυτό σημαίνει ότι πλέον οι Πολίτες ΔΕΝ θα οφείλουν τίποτε προς αυτές (όπως και να είναι, ΔΕΝ έχουν και τίποτα πλέον να δώσουν), όμως ΔΕΝ διασφαλίζει την επαναφορά της Εθνικής οικονομίας στην πρωτέρα κατάσταση της, άρα η αποζημίωση των θυμάτων της απάτης είναι επιβεβλημένη για να συνεχίσει να υπάρχει η Χώρα !!!
Παραπομπές:
[1] Αποδεικνύονται όλα με κρατικά επίσημα έγγραφα, όπως ΦΕΚ, ισολογισμοί τραπεζών και ελεγκτικά δελτία …
[2] (Βλ. το άρθρο ‘Η “Νομότυπη αντισυνταγματική συμπεριφορά” και η γενοκτονία μας’, τοῦ Νικολάου Σταυριανίδη, Ἐφέτη Διοικητικῶν Δικαστηρίων (D.E.A. Δημοσίου Δικαίου, D.E.A. Φιλοσοφίας του Δικαίου, Βλ. Σχετικός σύνδεσμος)
[3] Στο ίδιο «μήκος κύματος» είναι και ο ορισμός της γενοκτονίας που δίνεται στο σχετικό λήμμα της Wikipedia, όπου επί λέξη αναγράφεται: «Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της φυλής.» (Βλ. Σχετικός σύνδεσμος)
[4] Διότι, αυτά που οι τράπεζες και το πολιτικό προσωπικό πράξανε σε συνεργία και κατ’ εξακολούθηση, έχουν άμεση επίπτωση στην οικονομική ευρωστία όλων των Ελλήνων (πρόκληση βίαιας αλλαγής των συνθηκών ζωής – άρθρο 388 ΑΚ), οι οποίοι καλούνται αδίκως και παρανόμως, να πληρώσουν εξωφρενικά υψηλούς φόρους, τελείως δυσανάλογους με την φοροδοτική ικανότητα τους (δηλαδή, την κατάλυση του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αρχής της αναλογικότητας – άρθρο 25 του Συντάγματος), οι περισσότεροι έχουν χάσει σοβαρό μέρος ή ολικά τα έσοδα τους και οι τράπεζες επιμένουν να τους «κυνηγούν» τελείως παρανόμως (άρθρο 178 ΑΚ: Κάθε ανήθικη σύμβαση, είναι άκυρη δικαιοπραξία), παρόλο που ουσιαστικά οι τράπεζες είναι οι υπαίτιοι της φρικτής οικονομικής κατάστασης αυτής, ενώ πλέον αυτοί (ο Λαός) είναι οι πραγματικοί μέτοχοι τους (των τραπεζών), μετά την ανακεφαλαιοποίηση (ήτοι ο Λαός έχει υποχρεωθεί παρανόμως, να κάνει από το υστέρημα του, τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, ενώ από την άλλη μεριά και μέσω δημοσιών εσόδων καλείται να τα αναπληρώσει), για να πληρώσουν τα δάνεια τους, δάνεια όπως και φόροι, όμως, που πλέον είναι προδήλως εμφανές, ότι αποτελούν «προϊόντα» εγκληματικών αξιόποινων πράξεων, τελεσμένων από τις ίδιες τις τράπεζες και τους κυβερνώντες … !!!
[5] Μην ξεχνάτε ότι σήμερα τα δικαστικά και δικηγορικά έξοδα έχουν τελείως αντισυνταγματικώς, «εκτοξευτεί» στα ύψη, ενώ ειδικά για τα δικαστικά έξοδα, αυτά παραβιάζουν τα άρθρα 4 και 20 του Συντάγματος, αλλά και των με υπερνομοθετική ισχύ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διότι βάση πολλών άρθρων της Συνθήκης ΕΣΔΑ και ειδικά του άρθρου 6, κάθε Πολίτης ισότιμα μπορεί να ζητήσει την δικαστική προστασία, ενώ θα πρέπει να έχει πρόσβαση στην δικαιοσύνη και μια δίκαιη δίκη, ακόμη και εάν είναι πένητας!!! Σήμερα, που δυστυχώς υπάρχει τεράστια φτώχεια, τα ακριβά δικαστικά έξοδα, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις, η υποχρεωτική εμπλοκή δικηγόρου, πραγματικά περιορίζουν την πρόσβαση του Πολίτη στην Δικαιοσύνη, παραβιάζοντας έτσι τα θεμελιώδη δικαιώματα του !!!
[6] Τράπεζες: Πειραιώς, Εθνική, Eurobank, Alpha
[7] Ότι πλέον σήμερα ΔΕΝ υπάρχει κράτος, καθότι έχει «κουρελιαστεί» το Σύνταγμα, είναι και δημόσια δήλωση του πρώην Προέδρου του Άρειου Πάγου κ. Νικόπουλου Βασίλειου (Βλ. την δήλωση του στην μαγνητοσκοπημένη εκπομπή του δημοσιογράφου κ. Κώστα Wills, στο ART FM, την 17/1/2015, στο 1.16.00’, Σχετικός σύνδεσμος).
[8] Μάλιστα, μετά την αγόρευση του δικηγόρου της υπεράσπισης του δανειολήπτη και την ανάλυση της απάτης των τραπεζών, ο δικηγόρος της τράπεζας ΔΕΝ νομιμοποιείται πλέον καν να μιλήσει και να αμφισβητήσει τα στοιχεία υπεράσπισης, μια και αυτά είναι κρατικά έγγραφα και ΦΕΚ. Εάν το πράξει, μπορεί να ζητηθεί η επ’ αυτοφώρω σύλληψη του !!!
Διότι, Η διάταξη του άρθρου 42 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας έχει περιεχόμενο ανάλογο με αυτό του άρθρου 116 ΚΠολΔ και επιβάλλει στους διαδίκους και τους πληρεξουσίους του να ενεργούν σύμφωνα με τους κανόνες της καλής πίστης και των χρηστών ηθών, να τηρούν το καθήκον της αλήθειας και να αποφεύγουν ενέργειες που προδήλως παρελκύουν τη δίκη.
Πολιτικός Φορέας: Δημοκρατική Ενότητα Ελευθέρων Πολιτών «Δ.ΕΝ.»
Νομικός και Κοινωνικός Φορέας: «Ελευθερία«
Πηγή:
den.com.gr
