Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Κλεόβουλος υπήρξε τύραννος της Λίνδου στη
Ρόδο κι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος. Είχε Δωρική
προέλευση και ο ίδιος έλεγε πως καταγόταν απευθείας από τον Ηρακλή.
Έζησε την ίδια εποχή με το Σόλωνα και ξεχώριζε για τη δύναμη και την
ομορφιά του. Είχε ταξιδέψει πολύ και είχε γνωρίσει την αιγυπτιακή
φιλοσοφία. Κατά την εποχή του η Λίνδος γνώρισε τεράστια πολιτιστική ακμή
κι έγινε κέντρο των τεχνών και του πολιτισμού. Ο ίδιος αναβίωσε την
λατρεία της Λίνδιας Αθηνάς κι έχτισε έναν θαυμάσιο ναό, στον χώρο του
παλιού ναού της Αθηνάς, που χρονολογείται από την Μυκηναϊκή περίοδο και
κατά το θρύλο είχε κτίσει ο Δαναός.
Φημιζόταν για τα έμμετρα αινίγματά του, από τα οποία σώζεται μόνον το παρακάτω: «Ένας ο πατέρας και τα παιδιά του δώδεκα. Καθένα από τα παιδιά έχει δυο φορές τριάντα θυγατέρες που έχουν όψη διαφορετική. Άλλες είναι άσπρες κι άλλες μαύρες κι ακόμη όλες είναι αθάνατες κι όλες πεθαίνουν», η λύση του οποίου είναι το έτος, οι μήνες και οι μέρες. Μεταξύ των άλλων έγραψε σύμφωνα με την παράδοση και 3.000 γρίφους (αινίγματα) και πολλά επιγράμματα.
Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει το παρακάτω παράδειγμα επιγράμματος:
Είμαι μια χάλκινη κόρη, εδώ
στον τάφο του Μίδα. Και όσο
ρέει το νερό, όσο τα φύλλα πρασινίζουν τα δέντρα,
όσο ο ήλιος λάμπει και φαίνεται το ασημένιο φεγγάρι,
όσο τρέχουν τα ποτάμια και τα κύματα ροχθούν,
τόσο θα λέω πάνω σ' αυτό το πολύκλαφτο μνήμα,
στους διαβάτες «ο Μίδας κείται θαμμένος εδώ».
Πέθανε στη Λίνδο, σε ηλικία 70 ετών, και οι Ρόδιοι χάραξαν πάνω στο μνήμα του το εξής επίγραμμα: «Άνδρα σοφόν Κλεόβουλον αποφθίμενον καταπένθει ηδε πατρίς Λίνδος, πόντω αγαλλόμενην», δηλαδή «Τον σοφό Κλεόβουλο κλαίει αυτή εδώ η πατρίδα του, η Λίνδος, η από τη γύρω θάλασσά της λαμπρυνόμενη».
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Παν Μέτρον άριστον.
(Να βάζεις σε όλα ένα μέτρο, ν’ ακολουθείς πάντα μια μέση οδό).
Βία μηδέν πράττειν.
(Να μην κάνει τίποτα με τη βία).
Γλώττης κράτειν.
(Να συγκρατείς τη γλώσσα σου).
Ηδονής κράτειν.
(Να αντιστέκεσαι στις απολαύσεις).
Ευ το σώμα έχειν και την ψυχήν.
(Να διατηρείς σε καλή κατάσταση το σώμα σου και την ψυχή σου).
Αδικίαν φεύγειν.
(Να απαφεύγειςτην αδικία).
Μη ματαίως άχαρις γινέσθω.
(Να μην γίνεσαι δυσάρεστος χωρίς λόγο).
Προόρα το μέλλον.
(Να προβλέπεις το μέλλον).
Ό συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις.
(Σε αυτόν που μισείς να μην κάνεις τίποτε άλλο)
Τον εχθρόν φίλον ποιείν και ευεργετείν.
(τον εχθρό σου να τον κάνεις φίλο και να τον ευεργετείς).
Έχθραν διαλύειν.
(Να διαλύεις την έχθρα που έχεις με κάποιον).
Μη ματαίως άχαρις γινέσθω.
(Να μην γίνεσαι δυσάρεστος χωρίς λόγο).
Ευποιίας ης έτυχες, μνημόνευε
(να μνημονεύεις τις ευεργεσίες που έχεις λάβει)
Πατέρα δει αιδείσθαι.
(Να σέβεσαι τον πατέρα σου).
Φιλήκοον είναι μάλλον η φιλόλαλον.
(Να προτιμάς ν’ ακούς παρά να μιλάς).
Αδικίαν φεύγειν.
(Να αποφεύγεις την αδικία).
Τας μεταβολάς της τύχης, γενναίως επίστασο φέρειν.
(Να υπομένεις τις αλλαγές της τύχης σου με γενναιότητα).
Αλλότριων μη επιθυμεί.
(Να μην επιθυμείς τα αγαθά των άλλων)
Ευτυχών μη ίσθι υπερήφανος. Απορήσας μη ταπεινού.
(μην περηφανεύεσαι όταν ευτυχείς και αν δυστυχήσεις μην ξεφτιλίζεσαι)
Ευπορούντα μη υπερήφανον είναι, απορούντα μη ταπεινούσθαι.
(Όταν είσαι πλούσιος να μην είσαι υπερήφανος και όταν είσαι φτωχός να μην ταπεινώνεσαι).
Μάθε να υποφέρεις δηλαδή με γενναιότητα τις μεταβολές της τύχης.
Οψιμανθή είναι μάλλον ή αμαθή.
(Καλλίτερα να μαθαίνεις, έστω και αργά, παρά να παραμένεις αμαθής).
Φρόνει το κεδνόν.
(Να σκέπτεσαι κάτι πολύτιμο, κάτι που να αξίζει).
Τον του δήμου εχθρόν πολέμιον νομίζειν.
(Τον εχθρό του λαού να τον θεωρείς και δικό σου εχθρό).
Αρχή σοφίας, η γνώση της άγνοιας.
(Η αρχή της σοφίας είναι η γνώση της άγνοιάς σου)
Αρετής οικείον είναι, κακίας αλλότριον.
(Γνώρισμα της αρετής είναι, κάθετι που είναι ξένο προς την κακία).
Ευδαιμονίαν άρχοντος νομίζειν ει μηδενί πιστεύοι των συνόντων.
(Να θεωρείτε ως ευτυχή τον άρχοντα εκείνον, ο οποίος δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα από αυτούς που τον περιβάλλουν).
Όταν τις εξίη της οικίας ζητείτω, πρώτερον τι μέλλει πράσσειν και όταν εισέλθη πάλιν ζητείτω τι έπραξε.
(Όταν κάποιος εξέρχεται από το σπίτι του, ας εξετάζει τι πρόκειται να κάνει και όταν εισέλθει πάλι, ας εξετάζει τι έκανε).
Λόγων τε πλήθος. Αλλ’ ο καιρός αρκέσει.
(Από λόγια υπάρχουν πλήθος. Αλλά ο καιρός θα δείξει).
Δει παιδεύεσθαι και τας παρθένους.
(Πρέπει να μορφώνονται και τα κορίτσια).
Γαμείν εκ των ομοίων. Εάν γαρ εκ των κρειττόνων, δεσπότας, ου συγγενείς κτήσει.
(Να παντρεύεσαι από τη σειρά σου. Αν παντρευτείς καλύτερο θα αποκτήσεις αφεντικά, όχι συγγενείς).
Δύο πράγματα πρέπει να φοβάται κανείς: το φθόνο των φίλων του και το μίσος των εχθρών του.
Στους ανθρώπους βασιλεύει η αμάθεια και το πλήθος των λόγων.
Ο αχάριστος είναι σαν ένα σπασμένο δοχείο. Οτιδήποτε βάζει μέσα, χάνεται.
Δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις, εκτός από εκείνες που οι ίδιοι εμείς εγκαταλείψαμε.
Ξεχωριστό γνώρισμα της αρετής είναι να μισεί την αδικία.
Πηγή:
zougla.gr
