Ο πιο αμφιλεγόμενος επιστήμονας όλων των εποχών
Χρόνια πιο μπροστά από όλη την Ανθρωπότητα, προέβλεψε, αλλά και παρέβλεψε: Τα μεγάλα του επιτεύγματα, που θα μπορούσε να είναι δώρα για την Ανθρωπότητα, μόνο όμως αν αυτή θα ήταν ελεύθερη από την απληστία για κέρδος και εξουσία της ολιγαρχίας…
Οικογένεια και σπουδές
Γεννήθηκε στο Σμίλιαν στην περιοχή Λίκα της σημερινής Κροατίας, από πατέρα ορθόδοξος ιερέας του χωριού Σμίλιαν και μητέρα επίσης κόρη ιερέα, την Γκεοργκίνα-Τζούκα Μάντιτς . Από μικρή ηλικία έδειξε πως είχε ζωηρή φαντασία και ενδιαφέρον στις εφευρέσεις, ήταν βιβλιόφιλος, διάβαζε τα περιοδικά όπου δημοσίευε ποίηση ο πατέρας του και λάτρευε, φυσικά, τον Ιούλιο Βέρν.
Το 1863 μετακόμισε με τους γονείς του στο Γκόσπιτς όπου ο Νίκολα έλαβε τη βασική εκπαίδευση και έμαθε τη γερμανική γλώσσα.
Το 1870 συνέχισε την εκπαίδευση του μέχρι το 1873 στο Real Gymnasium
στην πόλη Ράκοβατς, όπου ι εκεί ο καθηγητής του Μάρτιν Σέκουλιτς, μαζί
με το συμμαθητή του Ιούλιους Μπαρτόκοβιτς, τον παρότρυναν να ασχοληθεί
περισσότερο με τη μελέτη του ηλεκτρομαγνητισμού. Στις 26 Ιουνίου του έτους 1873 αποφοίτησε με βαθμό «πολύ καλά» και επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου προσβλήθηκε από χολέρα.
Αργότερα, με προσπάθειες του πατέρα του
εξασφάλισε υποτροφία από τη Στρατιωτική Περιφέρεια του Κάρλοβατς για την
Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή του Γκρατς, όπου παρακολούθησε μαθήματα γεωμετρίας, θεωρητικής και πειραματικής φυσικής, ολοκληρωτικού λογισμού, καθώς και αναλυτικής χημείας, βοτανικής, οπτικής, γαλλικών και αγγλικών.
Δείχνοντας υπερβολικό ζήλο, εργαζόταν
πολλές ώρες την ημέρα έχοντας άριστες επιδόσεις. Η παρακολούθηση των
διαλέξεων του καθηγητή Πεσλ έδωσε το έναυσμα να καταπιαστεί με την πρόκληση της ανάπτυξης ενός κινητήρα με χρήση εναλλασσόμενου ρεύματος, η οποία θα απασχολούσε τον Τέσλα τα επόμενα χρόνια.
Κατά τη διάρκεια του τρίτου έτους σπουδών
του σταμάτησε να παρακολουθεί μαθήματα με αποτέλεσμα να διακοπεί η
υποτροφία του. Δεν αποφοίτησε ποτέ από την σχολή του Γκρατς. Μετά από
μια ανεπιτυχή προσπάθεια να εξασφαλίσει νέα υποτροφία, εγκαταστάθηκε στο
Μάρμπουργκ της σημερινής Σλοβενίας όπου
εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα ως μηχανικός. Εκεί τον επισκέφτηκε ο
πατέρας του, ο οποίος προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον πείσει να επιστρέψει
στην οικογένεια του και να συνεχίσει πιθανώς τις σπουδές του στην
Πράγα. Μερικές εβδομάδες αργότερα, o Τέσλα συνελήφθη στο Μάριμπορ και
οδηγήθηκε πίσω στο Γκόσπιτς υπό αστυνομική συνοδεία. Ο Μίλουτιν Τέσλα
πέθανε τον Απρίλιο του 1879, απογοητευμένος από την τροπή των γεγονότων.
Αποφασισμένος να ακολουθήσει την επιθυμία του πατέρα του, ο Τέσλα γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1880 στο γερμανόφωνο Πανεπιστήμιο του Καρόλου
της Πράγας έχοντας αρχικά οικονομική στήριξη από τους θείους του. Ένα
χρόνο αργότερα, και ενώ δεν ήταν πλέον δυνατό να τον συντηρεί η
οικογένειά του, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Πράγα χωρίς να αποκτήσει
κάποιο πτυχίο, και εγκαταστάθηκε στη Βουδαπέστη.
Σταδιοδρομία
Ο Τέσλα επέλεξε τη Βουδαπέστη καθώς
εκείνη την περίοδο ο Τιβαντάρ Πούσκας, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας,
είχε εξασφαλίσει άδεια από τον Τόμας Έντισον
για τη δημιουργία ενός τηλεφωνικού κέντρου στη Βουδαπέστη. Καθώς η
χρηματοδότηση και οι εργασίες για την εγκατάστασή του δεν είχαν
ολοκληρωθεί, ο Τέσλα προσελήφθη τελικά ως τεχνικός σχεδιαστής στο
Κεντρικό Τηλεγραφικό Γραφείο της Ουγγαρίας
αποκτώντας πολύτιμη πρακτική εμπειρία. Κατάφερε να υλοποιήσει αρκετές
βελτιώσεις στον εξοπλισμό του κέντρου ενώ όπως ο ίδιος μαρτυρά στην
αυτοβιογραφία του τελειοποίησε και έναν τηλεφωνικό ενισχυτή, τον οποίο όμως δεν κατοχύρωσε ως ευρεσιτεχνία.
Αργότερα προσελήφθη στην Ηλεκτρική
Εταιρεία Έντισον (Société Electrique Edison) με έδρα το Ιβρύ του
Παρισιού. Ήταν η πρώτη φορά που ο Τέσλα ήρθε σε άμεση επαφή με το έργο
του Έντισον και απέκτησε βαθύτερη γνώση και εμπειρία γύρω από τις γεννήτριες και τους κινητήρες.
Σύντομα ξεχώρισε για τις ικανότητές του, έχοντας μάλιστα ένα πλούσιο
θεωρητικό επιστημονικό υπόβαθρο σε αντίθεση με τους περισσότερους
υπαλλήλους του Έντισον, ενώ ανέπτυξε έναν αυτόματο ρυθμιστή για τα
δυναμό του Έντισον, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του προέδρου της
Ηλεκτρικής Εταιρείας, Λουί Ρο. Τον Οκτώβριο του 1883 ανέλαβε να επισκευάσει τον ηλεκτρικό σταθμό του Στρασβούργου στον οποίο σημειώθηκε έκρηξη κατά την επίσκεψη του Γερμανού Κάιζερ Γουλιέλμου Α’.
Εκεί του δόθηκε επίσης η ευκαιρία να πραγματοποιήσει επιτυχημένα
πειράματα πάνω στην ιδέα του για έναν κινητήρα εναλλασσόμενου ρεύματος.
Οι προσπάθειές του εντούτοις να εξασφαλίσει οικονομική στήριξη για την
εφεύρεσή του στέφθηκαν τότε με αποτυχία. Ο Τέσλα επέστρεψε στο Παρίσι
και αργότερα έφυγε για να εργαστεί στην επιχείρηση του Έντισον στη Νέα Υόρκη.
Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την
περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες
εκτάσεις δηλαδή έως και 10.000 αεροπλάνα σε απόσταση 200 μιλίων
Ο Τέσλα έφτασε στη Νέα Υόρκη τον Ιούνιο
του 1884. Ακόμα είχαν διαφωνίες στο αντικείμενο της εργασίας τους, καθώς
ο Έντισον ήταν υποστηρικτής της χρήσης του συνεχούς ρεύματος, ενώ ο
Τέσλα υποστήριζε τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος. Στο διάστημα που
εργάστηκε στο εργαστήριό του, ο Τέσλα επανασχεδίασε τις γεννήτριες του
Έντισον βελτιώνοντας την απόδοσή τους και είχε σημαντική συμβολή στην
ανάπτυξη ενός συστήματος λαμπτήρων τόξου.
Απογοητευμένος από το γεγονός πως το σύστημα που σχεδίασε δεν τέθηκε
τελικά σε εφαρμογή, αλλά και επειδή ποτέ δεν ανταμοίφθηκε οικονομικά για
τις πολύτιμες συνεισφορές του πέρα από τον μισθό του που έφτανε τα 18
δολλάρια την εβδομάδα, παραιτήθηκε περίπου έξι μήνες μετά την έναρξη της
συνεργασίας του με τον Έντισον.
Ο Τέσλα μετά από κάποιες αποτυχημένες επιχειρηματικές ενέργειες βρίσκει νέο χρηματοδότη για τα πειράματα του το 1887. Ο νέος χρηματοδότης ήταν ο διευθυντής της τηλεγραφικής εταιρείας Western Union Α. Μπράουν. Από την άλλη, ο Έντισον
με τον χρηματοδότη του Μόργκαν άνοιξαν μέτωπο δυσφήμισης εναντίον του
Τέσλα και των χρηματοδοτών του Γουέστινχαουζ και Μπράουν και ειδικά όταν
ο τελευταίος πούλησε στις φυλακές Σινγκ-Σινγκ το σχέδιο κατασκευής και
λειτουργίας της ηλεκτρικής καρέκλας με εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα.
Το 1891 ο Τέσλα εφηύρε το πηνίο που φέρει το όνομά του. Από το 1892 έως το 1903
ο Τέσλα αγωνιζόταν να αποδείξει ότι η εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων
ήταν δική του εφεύρεση καθώς στηριζόταν σε 13 δικές του πατέντες και
τελικά ο Τέσλα δικαιώθηκε το 1943, ενώ αναγνωρίστηκε ως ο εφευρέτης του ραδιοφώνου το 1955.
Το 1898 ισχυρίστηκε, δημιουργώντας και χρησιμοποιώντας μια συσκευή τηλεγεωδυναμικής, ότι ήταν υπεύθυνος για μικρό σεισμό που συνέβη στη Νέα Υόρκη. Σήμερα γνωρίζουμε πως η πρόκληση σεισμών με ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς (EMP ή ΗΜΠ) είναι όντως εφικτή.
Εκείνη την περίοδο, η φήμη του Τέσλα στις Ηνωμένες
Πολιτείες ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλου εφευρέτη ή επιστήμονα στη λαϊκή
συνείδηση, αλλά λόγω της εκκεντρικότητάς του και των περίεργων και
θεωρούμενων ως εξωφρενικών ισχυρισμών του για τις δυνατότητες της
επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης να βοηθήσουν την εκτόξευση του
ανθρώπινου πολιτισμού σε άλλη κλίμακα, τελικά εξοστρακίστηκε σαν τρελός επιστήμονας.
Από το 1898 έως το 1903 ο Τέσλα άλλαξε αρκετούς χρηματοδότες ενώ είχε αποτραβηχτεί σε πειράματα για τη λεγόμενη «ελεύθερη ενέργεια» στο Κολοράντο Σπρίνγκς και στο Λονγκ Άιλαντ, για τα οποία δεν γνωρίζουμε πολλά και τα οποία διακόπηκαν εντελώς ξαφνικά λόγω παύσης χρηματοδότησης όταν αποκάλυψε στο χρηματοδότη του J. P. Morgan ότι η ελεύθερη ενέργεια θα μοιραζόταν δωρεάν.
Σήμερα η προσπάθεια αποκρυπτογράφησης μέρους των θεωριών και ανακαλύψεων του Τέσλα γίνεται με συστήματα όπως το Haarp
Έως το 1910 ο Τέσλα είχε ξεχαστεί ή παραγκωνιστεί λόγω των νέων εφευρέσεων και θεωριών των αδερφών Ράιτ, των Μαρί και Πιέρ Κιουρί και του Αϊνστάιν.
Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την
περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες
εκτάσεις δηλαδή έως και 10.000 αεροπλάνα σε απόσταση 200 μιλίων,
ενώ επίσης ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για την έκρηξη στην
Τουγκούσκα, φυσικά οι δημοσιογράφοι και ο επιστημονικός κόσμος τον
περιγέλασαν, ενώ μέχρι σήμερα οι μελετητές εντάσσουν αυτή την εφεύρεση
στο τομέα των ανεξήγητων φαινομένων και γεγονότων. Σήμερα η προσπάθεια αποκρυπτογράφησης μέρους των θεωριών και ανακαλύψεων του Τέσλα γίνεται με συστήματα όπως το Haarp. Το 1926, όταν έγινε 70 χρονών, τα πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Ζάγκρεμπ τον εξέλεξαν ως επίτιμο διδάκτορα.
Το τέλος του Τέσλα
Από το 1936 έως το θάνατο του, το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του Τέσλα φοβούμενοι ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1937
ένα αμάξι χτύπησε τον Τέσλα σπάζοντάς του αρκετά πλευρά και κλονίζοντας
σοβαρά την υγεία του. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Νίκολα Τέσλα είχε
να αρρωστήσει από τα 30 του χρόνια, όπως δήλωνε ο ίδιος, ο οποίος
πίστευε ότι για αυτό “φταίνε” τα πειράματα του. Το κράτος της Γιουγκοσλαβίας, μετά το ατύχημα του, του έβγαλε ισόβια σύνταξη.
Το 1941, με την επέκταση του ναζισμού στην Ευρώπη και τον αναβρασμό του παγκοσμίου πολέμου, ο Τέσλα ήθελε να κατασκευάσει ένα «νέο» υπερόπλο για να σώσει την πατρίδα του. Τελικά πέθανε το 1943, σαν σήμερα, στις 7 του Γενάρη,
αλλά τον βρήκαν νεκρό δυο μέρες μετά γιατί είχε κρεμάσει, όπως έκανε
πάντα, στην πόρτα του δωματίου του την επιγραφή «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ,
ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ».
Ευχή ή κατάρα για την Ανθρωπότητα ένας Τέσλα;
Λέγεται ότι ο ίδιος γνώριζε ότι οι κοινωνίες δεν ήταν
έτοιμες για τις εφευρέσεις του. Κι άλλων φωτισμένων οι εφευρέσεις και τα
επιτεύγματα πήραν λάθος στροφή στα χέρια της αχόρταγης ελίτ. Η διαφορά
είναι ότι η τεχνολογία του Τέσλα προσέφερε στα χέρια της ένα όπλα που
παρόμοιο του δεν έχει υπάρξει. Όπλο μαζικής καταστροφής, καιρικής
χειραγώγησης, ανθρώπινης καταδυνάστευσης, του οποίου το μεγαλύτερο
“προτέρημα”, είναι η απόλυτα καταχθόνια σιωπή του…
Δείτε επίσης:
"Η συνέντευξη του Νικόλαου Θεσσαλού (Nikola Tesla) σε Ελληνική μετάφραση (1ο μέρος)"
Πηγή: