Από το 1931 έως 1956 ο Γάλλος ανθρωπολόγος Marcel Griaule (Μαρσέλ Γκριόλ) μελέτησε τους Ντόγκον.
Στα τέλη του 1946 ο Γκριόλ πέρασε τριάντα τρεις συναπτές ημέρες σε συζητήσεις με έναν σοφό γέροντα των Ντόγκον, συζητήσεις που αποτέλεσαν την πηγή ενός μεγάλου μέρους των μελλοντικών δημοσιεύσεων που έκανε με την Ζερμαίν Ντιτερλέν.
Οι δύο γάλλοι ανθρωπολόγοι ανέφεραν ότι οι Ντόγκον πιστεύουν ότι το πιο λαμπρό αστέρι στον ουρανό, ο Σείριος ( Σίγκου Τόλο ή «αστέρι του Σίγκουι»), έχει δύο αστέρια συντρόφους, το «Πο Τόλο» (ή το άστρο του Κεχριού), και το «Εμέ για Τόλο», (το θηλυκό άστρο του σόργου), αντίστοιχα, τον πρώτο και τον δεύτερο από τους συνοδούς του Σείριου Α.
Ο Σείριος, στο σύστημα των Ντόγκον, σχηματίζει μία εστία για την τροχιά ενός μικροσκοπικού αστεριού, του συνοδού του Πο Τόλο. Όταν το Πο Τόλο είναι πιο κοντά στον Σείριο, αυτό το αστέρι φωτίζει, ενώ όταν είναι πλέον απομακρυσμένο από τον Σείριο, εκπέμπει ένα τρεμούλιασμα που δίνει την εντύπωση στον παρατηρητή πολλών αστεριών. Ο κύκλος της τροχιάς διαρκεί 50 χρόνια.
Ο Πο Τόλο (Σείριος Β’) είναι για τους Ντόγκον το πιο μικροσκοπικό αστέρι, αλλά παράλληλα και το πιο βαρύ. Τόσο βαρύ που ούτε όλα τα πλάσματα του κόσμου μαζί, δε μπορούν να το σηκώσουν. Το χρώμα του είναι λευκό και η τροχιά του ελλειπτική.
Οι άνθρωποι της φυλής πιστεύουν ότι πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από τον Σείριο κάθε 50 έτη και μάλιστα διοργανώνουν ειδική τελετή για να τιμήσουν τη μνήμη αυτού του γεγονότος. Οι Γκριόλ και Ντιτερλέν επίσης, ισχυρίζονται ότι οι Ντόγκον φαίνεται να γνώριζαν τα δαχτυλίδια του Κρόνου, και τα φεγγάρια του Δία.
Αλλά δεν ήταν μόνο οι Γκριόλ και Ντιτερλέν που προβληματίστηκαν από αυτό που ονόμασαν «Σουδανέζικο αστρικό σύστημα» (ΣΣ: το Μάλι έως το 1959 ονομαζόταν «Γαλλικό Σουδάν»).
Το 1976 ο Robert Temple έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Το μυστήριο του Σείριου» υποστηρίζοντας ότι το σύστημα των Ντόγκον αποκαλύπτει ακριβή γνώση των κοσμολογικών γεγονότων γνωστή μόνο από την ανάπτυξη της σύγχρονης αστρονομίας, δεδομένου ότι φαίνεται να γνωρίζουν, σύμφωνα με την αναφορά των Γκριόλ και Ντιτερλέν, ότι ο Σείριος ήταν μέρος ενός δυαδικού αστρικού συστήματος, του οποίου όμως το δεύτερο αστέρι, ο Σείριος Β, ένας λευκός νάνος, ήταν εντελώς αόρατο στο ανθρώπινο μάτι, (όπως ακριβώς ο Πο Τολό είναι ο μικροσκοπικός, ήταν γνωστός στους Ντόγκον), και ότι χρειάστηκαν 50 χρόνια για να ολοκληρώσει την τροχιά του.
Η ύπαρξη του Σείριου Β είχε μόνο συναχθεί ότι υπάρχει μέσω μαθηματικών υπολογισμών που έκανε ο Φρίντριχ Μπέσσελ το 1844. Ο Temple στη συνέχεια υποστήριξε ότι οι πληροφορίες των Ντόγκον, εάν αναχθούν σε αρχαίες αιγυπτιακές πηγές και μύθους, υποδεικνύουν μια εξωγήινη μετάδοση γνώσεων για τα άστρα. Ούτε ο Γκριόλ ούτε η Ντιτερλέν είχαν κάνει ποτέ τέτοιες τολμηρές αξιώσεις για την πηγή της γνώσης των Ντόγκον.
Σύμφωνα με τον διάσημο Αμερικάνο αστρονόμο Καρλ Σαγκάν, η δυτική Αφρική είχε πολλούς επισκέπτες από τεχνολογικούς πολιτισμούς που βρίσκονται στη Γη.
Οι Ντόγκον έχουν παραδοσιακά ένα ενδιαφέρον για τον ουρανό και τα αστρονομικά φαινόμενα. Αν κάποιος ευρωπαίος είχε επισκεφτεί τους Ντόγκον το 1920-1930, η συζήτηση πολύ πιθανό να περιστρεφόταν σε αστρονομικά θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του Σειρίου, του λαμπρότερου αστεριού στον ουρανό και κεντρική φιγούρα στη μυθολογία των Ντόγκον.
Επίσης, το 1920 υπήρχε μεγάλη κινητικότητα στον επιστημονικό τύπο για τον Σείριο, οπότε και μέχρι να πάει ο Γκριόλ οι Ντόγκον μπορεί να είχαν μια ιδέα από τα τεχνολογικά θέματα του 20ου αιώνα που να τους την είχαν μεταφέρει επισκέπτες από άλλα μέρη της Γης, και να την μετέδωσαν μέσα από συζητήσεις.
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι περισσότεροι ερευνητές αυτού του «μυστήριου» είτε δεν αποδέχονται ότι είχαν αυτές τις γνώσεις οι Ντόγκον είτε θεωρούν ότι τις απέκτησαν από δυτικούς επισκέπτες πρόσφατα. Αποκλείουν να τις απέκτησαν μόνοι τους ή από κάποιον μη λευκό δυτικό (δεν μιλάω εδώ για εξωγήινο – αν και κάποιοι ερευνητές, «α λα Νταίνικεν», υποστηρίζουν ακόμα κι αυτό!).
Κανένας, όμως, απ’ αυτούς τους δυτικούς ερευνητές δεν έκανε το κόπο να ρίξει μια ματιά στον Χάρτη της περιοχής. Γιατί αν το έκαναν, θα διαπίστωναν ότι η χώρα των Ντόγκον βρίσκεται 200 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τομπουκτού.
Ενός από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα του Ισλαμικού κόσμου. Χιλιάδες σελίδες χειρόγραφων (πολλά από τον 13ο αιώνα) βρέθηκαν εκεί (όχι ότι ήταν κρυμμένα – οι δυτικοί αντιλήφθηκαν την ύπαρξη τους πρόσφατα). Πολλά ήταν κατεστραμμένα (σχισμένα).
Αρκετά περιείχαν αστρονομικές γνώσεις. Προφανώς υπάρχουν και μεταφράσεις καθώς και αντιγραφές από μη αραβικά αρχαιότερα κείμενα. Θα ήταν, το λοιπόν, πολύ παρακινδυνευμένο αν υποστηρίζαμε ότι κάποιοι Ντόγκον είχαν έρθει σε επαφή με λόγιους του Τομπουκτού, οι οποίοι τους μετέδωσαν κάποιες γνώσεις;
Το ότι κάποιοι Ντόγκον «κατέβαιναν στην πόλη» (για εμπορικούς λόγους), πρέπει να τα θεωρήσουμε σίγουρο. Τουλάχιστον από κάποια στιγμή και μετά. Επίσης, και το ότι κάποιοι λόγιοι και θεολόγοι ανέβαιναν στα χωριά για να εξισλαμίσουν (με το καλό αυτή τη φορά) τους ντόπιους.
Όλα αυτά όμως αποδεικνύουν ότι οι Ντόγκον πήραν τις αστρονομικές γνώσεις τους από τους λόγιους του Τομπουκτού; Και αυτοί που τις βρήκαν αυτές τις γνώσεις; Ναι, κάποιες από τις αστρονομικές γνώσεις τους φαίνεται να τις πήραν από τους Άραβες, αλλά για το Σείριο; Από πού κι ως πού γνώριζαν οι Άραβες (άριστοι, κατά τα άλλα, αστρονόμοι) ότι ο Σείριος ήταν τριπλό (ή διπλό έστω) άστρο;
Τα τηλεσκόπια ανακαλύφθηκαν τον 16ο – 17ο αιώνα. Έτσι δεν είναι;
