Η μελέτη των Ορφικών Ύμνων από αστρονομικής πλευράς αποδεικνύει ότι τουλάχιστον χίλια χρόνια πριν από τους Ίωνες φιλοσόφους Θαλή, Αναξίμαδρο, Αναξιμένη κ.α. το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, με τη διεισδυτική και διαισθητική δύναμή του, πολύ πριν από κάθε λαό, προχώρησε στη θεμελίωση της επιστήμης της Αστρονομίας.
Οι Ορφικοί Ύμνοι μάς πληροφορούν για τις γνώσεις των πανάρχαιων Ελλήνων, της δεύτερης, ακόμα και της τρίτης προ Χριστού χιλιετίας, τις σχετικές με την επιστήμη του ουρανού. Κυριαρχεί η άποψη ότι ο Ορφέας γεννήθηκε και έζησε πριν από την αργοναυτική εκστρατεία (1225 π.Χ.), δηλαδή γύρω στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας, και μάλιστα στους βορειοανατολικούς πρόποδες του Ολύμπου.
Μεταξύ των ετών 527 και 514 π.Χ., όταν άρχοντας των Αθηνών ήταν ο Ίππαρχος (ο γιος του γνωστού Πεισίστρατου), έγινε η συγκέντρωση όλων των Ορφικών. Ο Ίππαρχος ανέθεσε το μεγάλο αυτό έργο στον Ονομάκριτο. Ο Ονομάκριτος είχε ήδη μια μεγάλη προηγούμενη εμπειρία από τη συγκέντρωση και καταγραφή των ομηρικών επών, που είχε επιτελέσει με εντολή του Πεισίστρατου. Τα Ορφικά κείμενα που διασώθηκαν είναι: α) «Τα Αργοναυτικά», β) «Οι Ύμνοι», γ) «Τα Λιθικά» και δ) «Τα Αποσπάσματα και αι Επιγραφαί».
Μέσα σε αυτά τα Ορφικά κείμενα περιλαμβάνονται πάρα πολλές ιδέες των Ορφικών καθαρά αστρονομικές, που μερικές μάλιστα προκαλούν το θαυμασμό μας συγκρινόμενες με τις σημερινές αστρονομικές γνώσεις μας. Περιέχονται, όμως, και πολλές από τις γνωστές θεογονικές κοσμολογικές απόψεις που επηρέασαν βαθιά τους μετέπειτα φιλοσόφους μέχρι και τον 4ο π.Χ. αιώνα.
Πηγή:
planitario.gr
