Στὸν Ἀκράγαντα (Ἀγκριτζέντο), κτίστηκε τὸν 5ο αἰ. π.Χ. ὁ τεραστίων διαστάσεων δωρικὸς ναὸς τῆς Ὁμονοίας (39×17μ.). Στὰ νεότερα χρόνια μετατράπηκε σὲ καθολικὴ ἐκκλησία καὶ διατήρησε αὐτὸν τὸν χαρακτῆρα ἔως τὸ τέλος τοῦ 18ου αἰώνος..
Ὁ σοφὸς Ἐμπεδοκλῆς, γέννημα θρέμμα τῆς πόλεως, συνήθιζε νὰ λέῃ γιὰ τοὺς συμπολίτες του ὅτι ζοῦσαν σὰν νὰ ἦταν νὰ πεθάνουν τὴν ἄλλη ἡμέρα καὶ ἔκτιζαν σὰν νὰ ἦταν νὰ ζήσουν γιὰ πάντα. Τὰ ἐξαίσια δείγματα τῆς ἑλληνικῆς ἀρχιτεκτονικῆς εἶναι τόσο πολλά, ὥστε δικαίως ἀποκαλεῖται ἡ περιοχὴ τοῦ Ἀκράγαντα «Κοιλάδα τῶν Ἑλληνικῶν Ναῶν».
Στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ Ναοῦ τῆς Ὁμονοίας ἕνας Πολωνὸς γλύπτης ἔκανε παλαιότερα μία μεγάλη ἔκθεση καὶ ἔχει ἀφήσει ὡς δῶρο ἕνα τεράστιο ἄγαλμα ἀπὸ ὀρείχαλκο, ποὺ παριστάνει τὴν πτώση τοῦ Ἰκάρου…
Πηγή:
filonoi.gr
