Στην αρχαία Ελλάδα δέχονταν τον νόμο περί επανεσαρκώσεων.
Τόσο ο Αριστοτέλης όσο και άλλοι φιλόσοφοι θεωρούν ότι ο άνθρωπος διαθέτει μία αθάνατη ψυχή η οποία ενσαρκώνεται διαδοχικά σε διάφορα θνητά σώματα.
Για να καταφέρουμε να θυμηθούμε τις προηγούμενες ζωές μας και με τον τρόπο αυτό να έρθουμε σε επαφή με τις πολύτιμες αναμνήσεις μας, πρέπει να υποστούμε μία ειδική εκπαίδευση, που στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή ως μύηση.
Την ιδανική αυτή κατάσταση κατά την οποία θα μπορούσαν να λειτουργούν απρόσκοπτα και οι δύο ποιότητες της μνήμης μας, οι σχολιαστές του Αριστοτέλη την ονομάζουν με την κωδική ονομασία «Τέχνωση του Νου».
Ο Άδης και η Ανάμνηση
Η κάθοδος στον ‘Αδη αποτελούσε την σημαντικότερη μύηση στην Αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι μεγάλοι ήρωες πριν την θεοποίησή τους έπρεπε απαραίτητα να κατέλθουν στον Άδη. Ο Ηρακλής, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας ακόμα και ο Χριστός, αποτελούν μερικές μόνο από τις πιο γνωστές περιπτώσεις αυτής της καθόδου.
Η κάθοδος στον Άδη ισοδυναμεί ουσιαστικά με την πλήρη λειτουργία της ανάμνησης. Πρόκειται για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της Τέχνωσης του Νου, η οποία δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο που έχει πλέον μυηθεί να ανέλθει σε ένα υψηλότερο εξελικτικό επίπεδο, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιστοιχεί με τη Θέωση, την ένωσή μας με τον Πατέρα Δημιουργό.
Η Αφύπνιση του Σώματος
Ο διαλογισμός αποτελεί οπωσδήποτε μία πολυδιάστατη εσωτερική και πνευματική διεργασία. Για την επιτυχημένη πρακτική εφαρμογή του είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε μία καθορισμένη σειρά ασκήσεων, που αφορούν και στα τρία μέρη του ανθρώπου, δηλαδή, στο σώμα, στην ψυχή κα στο νου.
Η πρώτη διεργασία από την οποία θα πρέπει να ξεκινήσουμε είναι η αφύπνιση του φυσικού μας σώματος, το οποίο θα πρέπει πάντοτε να είναικαι να διατηρείται καθαρό.
Ο κατεξοχήν τρόπος που χρησιμοποιούσαν στην Αρχαία Ελλάδα για την αφύπνιση του σώματος ήταν ο χορός., ο οποίος μπορεί να επιφέρει πολλαπλά αποτελέσματα και πρώτα απ’ όλα να αναγκάσει το σώμα μας να κινηθεί ακολουθώντας μία σειρά από συγκεκριμένες κινήσεις.
Αυτές οι αρμονικές κινήσεις βασίζονται σε ρυθμούς και τρόπους της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να δονούν αρμονικά την ψυχή μας μέσω των χορευτικών κυκλικών περιστροφών.
Ένα δεύτερο απαραίτητο χαρακτηριστικό που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας καθόλη την διάρκεια του διαλογισμού είναι η σωστή αναπνοή, αφού μέσω του χορού ρυθμίζεται σαφέστατα και ο ρυθμός της αναπνοής μας.
Τέλος, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η βασικότερη προϋπόθεση για να επιχειρήσουμε να εισέλθουμε σε διαλογιστική κατάσταση είναι να βρισκόμαστε σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση.
Ψυχική Ανάταση
Η ψυχική ανάταση αφορά κατά κύριο λόγο στην απόρριψη πάσης φύσεως αισθημάτων και συναισθημάτων που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στην βαθύτερη εξερεύνηση του Εγώ μας.
Αυτός σημαίνει ότι με κάποιον τρόπο θα πρέπει να καταφέρουμε να απαλλαγούμε υποχρεωτικά από τις σημερινές μνήμες που εξακολουθούν να τροφοδοτούν τις αισθήσεις μας δημιουργώντας αισθήματα και συναισθήματα που θα μπορούσαν να καταστείλουν την διαλογιστική μας προσπάθεια, καθηλώνοντας την ψυχή μας στο «εδώ και τώρα».
Ενεργοποίηση του Νου
Αυτή την απόλυτη ηρεμία που έχουν αποκτήσει πλέον τόσο το σώμα μας όσο και η ψυχή μας, θα πρέπει να καταφέρουμε στην συνέχεια να την μεταδώσουμε και στον νου μας.
Το ζητούμενο είναι να μην μας απασχολεί και να μην μας ενδιαφέρει τίποτα απολύτως. Ο λόγος είναι να επικρατήσουν στον εγκέφαλό μας οι αναγκαίες συνθήκες ώστε να προκύψει ο απαιτούμενος «χώρος» για να μπορέσουν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πολυπόθητες αναμνήσεις μιας προηγούμενης ζωής μας, οι οποίες εξακολουθούν ακόμα να βρίσκονται πολύ βαθιά κρυμμένες στο υποσυνείδητό μας.
Ο Σκοπός
Το σημαντικότερο κέρδος αυτής της διεργασίας (δεν είναι μόνο να θυμηθούμε και να μάθουμε την προηγούμενη ζωή μας) είναι να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και τις πληγές που τα προκάλεσαν (σε μας και στους άλλους) ώστε να μπορέσουμε να τα αξιολογήσουμε καθώς ευθύνονται για το κάρμα μας.
Επειδή η ψυχή μας είναι μία και μοναδική ανά τους αιώνες, για να σταματήσει την επανάληψη των ίδιων λαθών, πρέπει οπωσδήποτε να βρει έναν τρόπο για να συνειδητοποιήσει τα λάθη αυτά.
* Ο Απόλλωνας είναι ο θεός-προστάτης του διαλογισμού. Κατά τον Αριστοτέλη αυτό δείχνει ότι ο διαλογισμός πρέπει να γίνεται στο φως της ημέρας
Αποσπάσματα από άρθρο του
Γιώργου Χαραλαμπίδη στο περιοδικό Άβατον, τεύχος 120, 2012
Πηγή:
Επιμέλεια σύνταξης και επιλογής κειμένων: diadrastika.com
