Μόλου,νόθου γιού Δευκαλίωνα,(πατέρα του Ηδομενέα) που έλαβε μέρος στον
Τρωικό Πόλεμο. Ο πρώτος επώνυμος διάσημος Κρητικός τοξότης.
Γι’ αυτόν μιλάει ο Όμηρος στην «Ιλιάδα» και ο Αρριανός στον «Κυνηγετικό»
του. Η Κρήτη θεωρούταν πατρίδα δεινών τοξοτών στα ομηρικά χρόνια. Πήρε
μέρος στη μάχη που έγινε για τη σορό του Πατρόκλου και κατόρθωσε να
περισώσει το πτώμα του..
Ο Μηριόνης απέδειξε την ικανότητα του στη χρήση του τόξου στους αγώνες
που διοργάνωσε ο Αχιλλέας προκειμένου να τιμήσει τον αγαπημένο του φίλο
Πάτροκλο, «/άθλα επί Πατρόκλω/»...
Ανάμεσα στα άλλα αγωνίσματα που έγιναν ήταν και η σκοποβολή με τόξο. Σ'
αυτόν τον αγώνα τοξοβολίας πρώτευσε ο Μηριόνης...
Οι αγώνες αυτοί γίνονται μπροστά σε όλο το στρατό, κοντά στον τύμβο του
Πατρόκλου. Ο στόχος είναι ένα περιστέρι δεμένο στο κατάρτι ενός
καραβιού. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ζωντανή και οι θεατές ενθουσιάζονται,
ενθαρρύνουν και καμαρώνουν τους αθλητές. Στον αγώνα παίρνουν μέρος
ονομαστοί τοξότες της αρχαιότητας όπως ο Τεύκρος, ο Μηριόνης κ.α. Η
σειρά των τοξοτών καθορίστηκε με κλήρο. Όλοι παίρνουν έπαθλα ακόμα και
οι νικημένοι.
Ως πρώτο έπαθλο, σε αυτόν που θα πετύχει το περιστέρι, ο Αχιλλέας
προσφέρει δέκα διπλούς πέλεκεις από σίδερο και γι΄αυτόν που θα πετύχει
μόνο το σκοινί δέκα μονούς πέλεκεις από σίδερο.
Πρώτα σημάδευσε ο Τεύκρος που κατάφερε να πετύχει μόνο το σκοινί με
αποτέλεσμα να αρχίσει το περιστέρι να πετά ελεύθερο, τότε ο Μηριόνης
γρήγορα το σημαδεύει και το πετυχαίνει στον αέρα. Η νίκη του έχει
μεγαλύτερη αξία, διότι νίκησε τον Τεύκτρο, που ήλθε δεύτερος, ο οποίος
ήταν φημισμένος τοξότης ανάμεσα στους Αχαιούς.
Στην Ιλιάδα, ο Μηριόνης παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη ραψωδία Β, ως
φίλος του αρχηγού των Κρητών Ιδομενέα, ενώ στις ραψωδίες Ν και Ψ ο
Όμηρος περιγράφει τα κατορθώματά του:
Ο Μηριόνης σκότωσε πολλούς εχθρούς, ανάμεσα στους οποίους οι Φέρεκλος,
Αδάμας, Αθάμαντας, Ακάμαντας, Αρπαλίωνας, ο Λαόγονος και ο Ιπποτίωνας.
Ακόμα, τραυμάτισε τον Δηίφοβο και απέφυγε με ταχύτατες μετακινήσεις τα
χτυπήματα του Αινεία ο οποίος τον αποκαλούσε σκωπτικά «ορχηστή», δηλαδή
«χορευτή»,εξαιτίας του τρόπου του οποίου απέφευγε τα βέλη, στο πεδίο της
μάχης.
(Ετυμολογικά το όνομά του προέρχεται από το Μηριαίο οστό-Μηρό, και αυτό
λέγεται ότι του δόθηκε εξαιτίας των έντονων μηρών που είχε, από την
άριστη φυσική κατάσταση του σώματός του. Μηρό επίσης ονόμαζαν οι
πρόγονοί μας τον Σείριο. Ο Διόνυσος θεωρείται ότι εγενήθη από τον Μηρό
του Δία)
Η προσωπικότητα του Μηριόνη διαφαίνεται από τα αποδιδόμενα σε αυτόν
επίθετα στην Ιλιάδα: «ήρως», «δουρικλυτός »(φημισμένος για το δόρυ)»,
«δαΐφρων»(συνετός), «πεπνυμένος»(σώφρονας), ενώ για τη γενναιότητά του
παρομοιάζεται με τον ίδιο τον θεό του πολέμου Άρη.
Σε αυτόν αποδίδεται και η φράση που έχει φτάσει ως τις μέρες μας "Από
που κρατά η σκούφια σου",η οποία αν και είχε τις ρίζες της στην
αρχαιότατη Ελλάδα, την προ των Τρωικών ακόμα, αλλά το πόσο σημαντική
είναι η σημασία της δηλώνεται στην Ιλιάδα, Ραψωδία 10, στ. 260 κ.εξ.
Οι Αχαιοί θέλουν να στείλουν δυο κατασκόπους στο Τρωικό στρατόπεδο και
δηλώνουν πρόθυμοι ο Διομήδης και ο Οδυσσέας.
Στον πρώτο δίνει, σπαθί και κράνος ο Θρασυμίδης, γιος του Νέστορα.
Στον δεύτερο, δίνει ο Μηριόνης, ανεψιός του Ιδομενέα.
Μετά την άλωση της Τροίας, ο Μηριόνης με τον Ιδομενέα επέστρεψαν σώοι
στην Κρήτη, όπου μετά τον θάνατό τους τιμήθηκαν από τους κατοίκους ως ήρωες.
Στους πίνακες των βασιλέων της Κρήτης ο Μηριόνης φέρεται 17ος κατά σειρά.
Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη παράδοση, ο Μηριόνης ταξίδεψε μετά και
στη Σικελία, όπου τον υποδέχθηκαν οι εκεί Κρητικοί άποικοι στη Μινώα και
στο Εγγύιον.
Στο Εγγύιο αναφέρεται και λατρεία του ήρωα σε σωζόμενο ιερό όπου
αποκαλύφθηκε κράνος με την επιγραφή «ΜΗΡΙΟΝΟΥ».
Στον Μηριόνη αποδόθηκε και η ίδρυση της πόλεως Κρήσσα στην Παφλαγονία.
Ο Μηριόνης έδωσε το όνομά του στον /αστεροειδή Μηριόνη/ (3596
Meriones) της Τρωικής Ομάδας, που ανακαλύφθηκε το 1985.
Πηγή:
arxaia-ellinika.blogspot.gr
