Απαστράπτων ως Θεός
έχεις Θρόνο
την αγκαλιά του Ορίζοντα.
-Ποιος είσαι Εσύ
πού ’χεις τα πόδια σου στη Γη
στον Ουρανό την Κεφαλή;
Ο Ηλιος Σε στεφανώνει με χρυσό
κι η ασημένια Σφαίρα της Σελήνης
πάλλεται στη χούφτα σου.
Ξετυλίγει κουβάρι Μυστηρίου!
Περπατάς στους αφρούς των κυμάτων
και κείνα μαγεμένα
καταθέτουν ερωτικό ασπασμό
στα βότσαλα της ακτής.
Τ’ άστρα μηνούσαν τον ερχομό σου
με σύμβολα υφασμένα με όνειρα.
Στο άγγιγμα τ’ ανέμου
τα φύλλα θρόιζαν και υμνούσαν
το μυθικό σου ταξίδι.
Και ο ήλιος κάθε δειλινό
-πριν βουλιάξει στη φλογισμένη Δύση-
σε τιμούσε με δέσμες χρυσές.
Η φύση στολιζόταν περίτεχνα
στ’ ουρανού το καθρέφτισμα
και αδημονούσε.
- Ποιος είσαι Εσύ
που δίνεις στ’ Όνειρο Ζωή;
Ποιο είναι τ’ Όνομά σου;
Τα άστρα σε προσκυνούν
και προσφωνούν εν χορώ:
-«Ο Προσκυνητής του Τροχού!
Έρχεται από τη ρίζα του Xρόνου.
Σφραγίζει τους Κύκλους του»
Έλυσες δεσμά της άχρονης Λήθης.
Ξεχύθηκε ψηφιδωτό Αιώνων.
Ποια τέχνη να μιμηθεί τη Ζωή,
τις άπειρες Ζωές του Τροχού;
Ποια τέχνη θα συμπυκνώσει
την Πεμπτουσία της διαδρομής
από τη λατρεία του Κεραυνού
στην Αφή του Μυστηρίου:
-«Ενδύομαι τον ΘΕΟΝ Μου»;;;;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ
Πηγή:Βασιλική Ζευγαρά
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
