στη μνήμη των Θεών,
ανάγνωσμα Πρώτο,
κεφάλαιο Πρώτο,
αρχείο των Αγγέλων.
Απόλυτο Τίποτα
κυριαρχούσε σ’ Απόλυτη Σιωπή.
Τ’ Ανεκδήλωτο κούρνιαζε
στον κόρφο του Ιερού Ζόφου.
Τ’ Αγέννητο λικνιζόταν
σε νάρκη Ονείρου.
Το Τίποτα ρίγησε, ράγισε.
Η Αυγή του πρώτου κραδασμού,
του Αρχέγονου,
σήμανε την εκκίνηση.
- Και εγένετο Χρόνος!
Το μηδέν αυτοπροσδιορίστηκε
ως Υιϊκό Αυγό.
Οι ωδίνες πτύχωσαν
το κενό της ανυπαρξίας.
Ήχησε απρόσμενα
η Πρώτη ανάσα.
Εμβρυϊκή άρθρωση της Δημιουργίας.
- Και εγένετο Ήχος!
Κύλησε ένα δάκρυ.
Μαργαριταρένιο διάδημα
καρφώθηκε στον ορίζοντα.
Άστρο λαμπρό να σημαίνει
το λίκνο της Γέννησης.
- Και εγένετο Θλίψις!
Ριπές ζωής σάρωσαν το έρεβος.
Σπινθήρες πυροδότησαν
την Μήτρα της Ύπαρξης.
Σταγόνες ζωτικότητας
ξεχύθηκαν αχαλίνωτες.
Χάραξαν κυκλικά νεφελώματα
σε φόντο χρυσό.
Άστραψε η χαρά της Δημιουργίας.
- Και εγένετο Πληρότης και Φως!
Αρτιγενής Ήλιος
έβαψε τον ορίζοντα
με πορτοκαλί ασπασμό
και χρώματα Ίριδας.
Το σκοτάδι ωχρό
συρρικνώθηκε στα πέρατα.
Έμαθε να καραδοκεί
σε ζοφερές συγκεντρώσεις
- Και εγένετο Φόβος!
Η ισορροπία
-εύθραυστο δημιούργημα
της συνύπαρξης-
ανήρχετο σε επίπεδα σπείρας,
δοκιμάζοντας διαδοχικά
μανδύες δυαδικής μύησης:
Φως και Σκοτάδι,
Δράση - Αδράνεια
Αρετή - Αμαρτία,
Θετικό - Αρνητικό,
Αρμονία - Δυσαρμονία.
- Και εγένετο Ρήξις!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ
