Υπήρχαν, λοιπόν, ΟΝΕ και πριν από την ΟΝΕ; Ω, ναι πρωτοπόροι ήταν οι αρχαίοι Έλληνες. Από τη Δελφική Αμφικτυονία τον 7ο π.Χ. αιώνα έως το κοινό των Χαλκιδέων το 430 π.Χ., των Θεσσαλών το 360 π.Χ., των Αιτωλών στα τέλη του 4ου αιώνα και την Αχαϊκή Συμπολιτεία από τα τέλη του 3ου αι. π.Χ. και έως τα μέσα περίπου του 2ου αι. π.Χ.
Ειδικά η τελευταία, μία από τις σπουδαιότερες συμμαχίες στην ελληνιστική περίοδο, εξέδωσε αργυρά τριώβολα και χάλκινα μικρής αγοραστικής αξίας. Στην εμπρόσθια όψη χαράσσεται το κεφάλι του Δία και στην πίσω πλευρά το μονογράφημα της Αχαϊκής Συμπολιτείας με διάφορα μονογραφήματα, γράμματα και σύμβολα, δηλωτικά των διαφόρων νομισματοκοπείων. Αυτές οι κοπές χρησίμευαν κυρίως για την πληρωμή του σιτηρεσίου των στρατιωτών, δίχως να αποκλειστεί και η αντιμετώπιση αναγκών του εμπορίου.
Μάλιστα, ήταν τέτοιος ο βαθμός της ολοκλήρωσης, τον οποίο οι σύγχρονοι Ευρωκράτες θα ζήλευαν και αυτό ίσως εξηγεί και τη μεγάλη διάρκεια της Συμπολιτείας, που δεν κατέρρευσε το 146 π.Χ. εξαιτίας κατασκευαστικών λαθών και δομικών αδυναμιών, αλλά από εξωτερικό σοκ. Ήταν μια ταραγμένη πολιτικά εποχή, σημαδεμένη κυρίως από τις ρωμαϊκές δολοπλοκίες που δίχασαν τους Έλληνες και έφεραν την ολοκληρωτική καταστροφή της Κορίνθου το 146 π.Χ.
Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι οι αρχαίοι τις ενώσεις ήξεραν, τις ενώσεις εμπιστεύονταν. Ξανά και ξανά.
Αφήνουμε στην άκρη και την ειρωνεία για τη μετέπειτα οικονομική πορεία -το 1867 η Ελλάδα εντάχθηκε στη Λατινική Νομισματική Ένωση, απ’ όπου εκδιώχθηκε το 1908 για δημιουργική νοθεία του νομίσματος, εκτός των προδιαγραφών της συνθήκης ένταξης- και εστιάζουμε στο δίδαγμα της Ιστορίας. Δεν τελειώνουν έτσι οι ενώσεις. Πλην, όμως, επανεκκίνηση σε δόσεις χάνει σε επιδόσεις.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
ktzor@naftemporiki.gr
Πηγή:
naftemporiki.gr
