O Ελληνοαμερικανός ωκεανολόγος και οικοβιολόγος Άγγελος Αριβάνης σε
συνέντευξή του στο περιοδικό STRANGE μας πληροφορεί για μυστικά
πειράματα πάνω σε έλεγχο των χωροχρονικών ασυνεχών ή χωροχρονικών πυλών
στον πλανήτη.
Η δική μου επαφή με το ζήτημα του Πλέγματος ξεκίνησε όταν συνεργαζόμουν με το τμήμα Οικοβιολογίας του Ωκεανολογικού Ινστιτούτου τού Σαν Φρανσίσκο.
Ήμουν τότε μέλος της δεξαμενής σκέψης που ονομάζαμε «Epsilon», η οποία χρηματοδοτούνταν από μη αμερικανικά κεφάλαια [σ.τ.σ.: Για αυτή την ομάδα ο κ. Αριβάνης έχει μιλήσει σε συνεντεύξεις του σε προηγούμενα τεύχη τού Strange].
Όπως σας έχω πει παλαιότερα, είχαμε ήδη αντιμετωπίσει το παράξενο
φαινόμενο «τηλεμεταφοράς» ενός δελφινιού από τη μια άκρη του πλανήτη
στην άλλη. Είχαμε εντοπίσει πυραμίδες σε υποβρύχιες τοποθεσίες χωρίς να
υπάρχει καμιά ερμηνεία για την προέλευσή τους.………..…… “Είχαμε εφοδιάσει τα δελφίνια με τα οποία συνεργαζόμασταν με
πομπούς G.P.S. (Global Positioning System) για να παρακολουθούμε τις
κινήσεις τους στην περιοχή.
Είχαν βλέπετε επενδυθεί πολλά σε αυτά και τα παρακολουθούσε το ναυτικό. Δεν θα θέλαμε να τα χάσουμε από κάποιο δολοφόνο δελφινιών ή από κάποιο τυχαίο λόγο. Είχαμε εξάλλου δεθεί μαζί τους με κάποιο περίεργο δεσμό φιλίας.………………..
Ήμασταν σίγουροι πως τα αποτελέσματα θα ήταν κοσμοϊστορικό. Όλα όμως διακόπηκαν ξαφνικά και το Ινστιτούτο σταμάτησε να μας χρηματοδοτεί με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στις ταινίες του κινηματογράφου.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου έφυγε σε καλύτερη θέση, όπως μας είπε, σε μεγάλη σουηδική εταιρεία και το ναυτικό άρχισε να αφαιρεί τα μηχανήματα, λόγω, όπως μας δικαιολογήθηκαν, κάποιου ψυχροπολεμικού προβλήματος με κάποια κίνηση των Σοβιετικών.
Μας προσφέρθηκε, παρόλα αυτά, άμεσα δουλειά σε άλλα ερευνητικά κέντρα, την οποία ο καθένας μας ξεχωριστά δέχτηκε.
Θέλω να σε ενημερώσω πως ερευνητές που δουλεύουν σε κρατικά ερευνητικά προγράμματα στην Αμερική, είναι προετοιμασμένοι για τέτοιες καταστάσεις.
Συμβαίνουν συνέχεια και δεν είναι περίεργο κάποιο πρόγραμμα να εγκαταλειφθεί αμέσως μόλις φανεί κάποιος αντικυβερνητικός αντίκτυπος των εργασιών ή κάτι δεν πάει όπως είχε σχεδιαστεί.
Εγώ, όμως, ήμουν πολύ περίεργος και μ ενδιέφερε να μάθω τι συνέβη και με ενδιέφερε να μάθω τι συνέβη και για ποιο λόγο μας σταμάτησαν.
Δεν κρύβω ότι είχα δεθεί και με τα δελφίνια και η καινούρια εργασία ήταν μακριά από αυτά. Ταυτόχρονα πίστευα πως μου έπαιρναν από τα χέρια την δόξα μιας μεγάλης επιστημονικής ανακάλυψης.
Προσπάθησα να έρθω σε επαφή, τηλεφωνικά, με το διευθυντή του Ινστιτούτου, που είχε φύγει στη Σουηδία, αλλά δεν μπόρεσα να τον βρω στην εταιρία που μας είχε πει πως πηγαίνει και κανείς από εκεί δεν θέλησε να μου δώσει πληροφορίες.
Έτσι έχασα τα ίχνη του. Έτυχε να έχω κάποιους γνωστούς στο Ναυτικό και ήρθα σε επαφή μαζί τους. Ο ένας από αυτούς μου είπε γελώντας πως στα γραφεία τους κυκλοφορούσε μια φήμη πως εξωγήινοι είχαν απαγάγει ένα από τα δελφίνια μας και το μετάφεραν στην άλλη πλευρά του πλανήτη.
Εγώ θυμήθηκα όμως τον Σαγκάν και δεν γέλασα καθόλου με την ιστορία αυτή. Εξάλλου τότε, το θέμα των εξωγήινων ήταν ζεστό στις Η.Π.Α. και οι επιστημονικοί κύκλοι δεν το απέρριπταν ασυζητητί.
Δεν θα πω πως τα κατάφερα, γιατί δεν θέλω να αναφερθεί το όνομα και η θέση κάποιου γνωστού μου, αλλά έμαθα τελικά τι είχε συμβεί και μας διέκοψαν το πρόγραμμα.
Ένα από τα δελφίνια μας, που έκανε βόλτες στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Σαν Φρατσίσκο, εξαφανίστηκε από το σημείο στο οποίο ήταν. Ο δορυφόρος που το παρακολουθούσε τρελάθηκε και άρχισε να στέλνει σήματα από δεκαπέντε διαφορετικά σημεία του πλανήτη.
Τελικά σταθεροποιήθηκε, όπως μου είπε ο πληροφοριοδότης μου, μετά από τρεις ή τέσσερις ώρες, στην άλλη πλευρά της Γης. Αυτό το σημείο ήταν το κέντρο του Αιγαίου!! …….…….…
Τώρα πια, μετά από τις πολλές έρευνες που έκανα και τις συγκυρίες που μου συνέβησαν, ξέρω πως υπάρχουν υπάρχει υποβρύχιο σύστημα κάποιου είδους πυλών, με σκοπό την τηλεμεταφορά ή την μεταφορά κάποιου είδους ενέργειας.
Ένα δίκτυο που εξαπλώνεται στον πλανήτη και έχει φτιαχτεί από όντα τα οποία ζούσαν ή τουλάχιστον είχαν την δυνατότητα να κινούνται στο βάθος των θαλασσών. Ποια και τι μπορεί να ήταν αυτά υποψιάζομαι, αλλά δεν γνωρίζω σίγουρα.
Πάντως το δελφίνι κατάφερε να το ενεργοποιήσει. ……
(Βλ. Παντελής Γιαννουλάκης + Λουκάς Καβακόπουλος “Κθούλου”, σελ. 407 – 409)
Πηγή:
geoment.e-e-e.gr
Η δική μου επαφή με το ζήτημα του Πλέγματος ξεκίνησε όταν συνεργαζόμουν με το τμήμα Οικοβιολογίας του Ωκεανολογικού Ινστιτούτου τού Σαν Φρανσίσκο.
Ήμουν τότε μέλος της δεξαμενής σκέψης που ονομάζαμε «Epsilon», η οποία χρηματοδοτούνταν από μη αμερικανικά κεφάλαια [σ.τ.σ.: Για αυτή την ομάδα ο κ. Αριβάνης έχει μιλήσει σε συνεντεύξεις του σε προηγούμενα τεύχη τού Strange].
Είχαν βλέπετε επενδυθεί πολλά σε αυτά και τα παρακολουθούσε το ναυτικό. Δεν θα θέλαμε να τα χάσουμε από κάποιο δολοφόνο δελφινιών ή από κάποιο τυχαίο λόγο. Είχαμε εξάλλου δεθεί μαζί τους με κάποιο περίεργο δεσμό φιλίας.………………..
Ήμασταν σίγουροι πως τα αποτελέσματα θα ήταν κοσμοϊστορικό. Όλα όμως διακόπηκαν ξαφνικά και το Ινστιτούτο σταμάτησε να μας χρηματοδοτεί με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στις ταινίες του κινηματογράφου.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου έφυγε σε καλύτερη θέση, όπως μας είπε, σε μεγάλη σουηδική εταιρεία και το ναυτικό άρχισε να αφαιρεί τα μηχανήματα, λόγω, όπως μας δικαιολογήθηκαν, κάποιου ψυχροπολεμικού προβλήματος με κάποια κίνηση των Σοβιετικών.
Μας προσφέρθηκε, παρόλα αυτά, άμεσα δουλειά σε άλλα ερευνητικά κέντρα, την οποία ο καθένας μας ξεχωριστά δέχτηκε.
Θέλω να σε ενημερώσω πως ερευνητές που δουλεύουν σε κρατικά ερευνητικά προγράμματα στην Αμερική, είναι προετοιμασμένοι για τέτοιες καταστάσεις.
Συμβαίνουν συνέχεια και δεν είναι περίεργο κάποιο πρόγραμμα να εγκαταλειφθεί αμέσως μόλις φανεί κάποιος αντικυβερνητικός αντίκτυπος των εργασιών ή κάτι δεν πάει όπως είχε σχεδιαστεί.
Εγώ, όμως, ήμουν πολύ περίεργος και μ ενδιέφερε να μάθω τι συνέβη και με ενδιέφερε να μάθω τι συνέβη και για ποιο λόγο μας σταμάτησαν.
Δεν κρύβω ότι είχα δεθεί και με τα δελφίνια και η καινούρια εργασία ήταν μακριά από αυτά. Ταυτόχρονα πίστευα πως μου έπαιρναν από τα χέρια την δόξα μιας μεγάλης επιστημονικής ανακάλυψης.
Προσπάθησα να έρθω σε επαφή, τηλεφωνικά, με το διευθυντή του Ινστιτούτου, που είχε φύγει στη Σουηδία, αλλά δεν μπόρεσα να τον βρω στην εταιρία που μας είχε πει πως πηγαίνει και κανείς από εκεί δεν θέλησε να μου δώσει πληροφορίες.
Έτσι έχασα τα ίχνη του. Έτυχε να έχω κάποιους γνωστούς στο Ναυτικό και ήρθα σε επαφή μαζί τους. Ο ένας από αυτούς μου είπε γελώντας πως στα γραφεία τους κυκλοφορούσε μια φήμη πως εξωγήινοι είχαν απαγάγει ένα από τα δελφίνια μας και το μετάφεραν στην άλλη πλευρά του πλανήτη.
Εγώ θυμήθηκα όμως τον Σαγκάν και δεν γέλασα καθόλου με την ιστορία αυτή. Εξάλλου τότε, το θέμα των εξωγήινων ήταν ζεστό στις Η.Π.Α. και οι επιστημονικοί κύκλοι δεν το απέρριπταν ασυζητητί.
Δεν θα πω πως τα κατάφερα, γιατί δεν θέλω να αναφερθεί το όνομα και η θέση κάποιου γνωστού μου, αλλά έμαθα τελικά τι είχε συμβεί και μας διέκοψαν το πρόγραμμα.
Ένα από τα δελφίνια μας, που έκανε βόλτες στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Σαν Φρατσίσκο, εξαφανίστηκε από το σημείο στο οποίο ήταν. Ο δορυφόρος που το παρακολουθούσε τρελάθηκε και άρχισε να στέλνει σήματα από δεκαπέντε διαφορετικά σημεία του πλανήτη.
Τελικά σταθεροποιήθηκε, όπως μου είπε ο πληροφοριοδότης μου, μετά από τρεις ή τέσσερις ώρες, στην άλλη πλευρά της Γης. Αυτό το σημείο ήταν το κέντρο του Αιγαίου!! …….…….…
Τώρα πια, μετά από τις πολλές έρευνες που έκανα και τις συγκυρίες που μου συνέβησαν, ξέρω πως υπάρχουν υπάρχει υποβρύχιο σύστημα κάποιου είδους πυλών, με σκοπό την τηλεμεταφορά ή την μεταφορά κάποιου είδους ενέργειας.
Ένα δίκτυο που εξαπλώνεται στον πλανήτη και έχει φτιαχτεί από όντα τα οποία ζούσαν ή τουλάχιστον είχαν την δυνατότητα να κινούνται στο βάθος των θαλασσών. Ποια και τι μπορεί να ήταν αυτά υποψιάζομαι, αλλά δεν γνωρίζω σίγουρα.
Πάντως το δελφίνι κατάφερε να το ενεργοποιήσει. ……
(Βλ. Παντελής Γιαννουλάκης + Λουκάς Καβακόπουλος “Κθούλου”, σελ. 407 – 409)
Πηγή:
geoment.e-e-e.gr