(Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού• το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι• δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη).
ΟΙ ΨΥΧΗ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ
ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ
«Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού. Το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη» .
"Είμαι παιδί της Γης και του έναστρου Ουρανού. Το γένος μου είναι ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιο. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την Πηγή".
Αυτός ο Ορφικός στίχος οφείλει να εδραιωθεί στο υποσυνείδητο τόσο βαθιά ώστε όταν το σώμα πεθάνει να έχει "περάσει" και στην συνειδητότητα. Διότι αυτός ο στίχος ειπώνεται από την αφυπνισμένη Ψυχή, στους φύλακες που φυλάνε τις Πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης (και όχι τις λίμνες, έστω και αν αναφέρεται η λέξη "λίμνη").
Ενδιάμεσά τους υπάρχει και μία άλλη Πηγή που δεν προφέρεται στα δικά μας πεδία! Ο συγκεκριμένος Ορφικός στίχος ανήκει στην τέχνη του Θανάτου και στην δικαιοδοσία των Ιερών Μυστηρίων του Ποσειδώνα και του Ζευ. Αυτός ο στίχος των Ορφικών αφορά την δράση της συνειδητοποιημένης Ψυχής μετά Θάνατον, η οποία έχει ενοποιηθεί με το Πνεύμα κατά την διάρκεια της ενσαρκωμένης Ζωής.
Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει διότι η συνειδητοποιημένη Ψυχή αναφέρει ότι το γένος της είναι Ουράνιο. Όπως γνωρίζουμε όλες οι Ψυχές που βρίσκονται σε αυτόν τον πλανήτη δεν είναι Ουράνιες. Οι περισσότερες είναι είτε υλικές είτε τεχνητές. Είναι πολύ λίγες εκείνες που είναι Ουράνιες. Επίσης οι Ψυχές που αναφέρονται στον όρο υλικές διέπονται από τον όρο της "αυτοχθονίας" και προέρχονται από γαλαξιακά συστήματα, ως επί το πλειστον. Αυτόχθων είναι εκείνος που δημιουργήθηκε από τα συστατικά της Γαίας. Όμως υπάρχουν και αυτόχθωνες που συμπλήρωσαν το Ουράνιο συστατικό τους με αυτά της Γαίας. Τα Γαλαξιακά συστήματα (πλανητικά ή αστρικά) είναι εκείνα που ανήκουν στο υλικό και αιθερικό τετρασδιάστατο επίπεδο. Υπάρχει μία διαφορετικότητα ανάμεσα στις Αυτόχθονες Αστρικές Ψυχές , στις τεχνητές Υλο-ψυχές (αυτού καθαυτού) και στις Ουράνιες Ψυχές.
Όταν η Ψυχή αναφέρει στον Ορφικό στίχο ότι είναι Ουράνια, εννοεί ότι προέρχεται από την 5η σφαίρα και επάνω. Δηλαδή προέρχεται από τα ΔΙΑ-Γαλαξιακά συστήματα. Για αυτό και ο στίχος αυτός προφέρεται μετά την συνειδητή Αφύπνιση - Ενθύμηση και μετά την επαφή με τα Ουράνια Πεδία. Κάποια Ψυχή που δημιουργήθηκε στα Υλικά Πεδία και να επαναλάβει αυτόν τον στίχο δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα. Όσοι προχωρούν στα Ιερά Μυστήρια του Πατρός Ζευ και του Ποσειδώνα, είναι εκείνοι που τους επιτρέπεται η είσοδος από τον ίδιο τον Απόλλωνα.
"Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτά εμοί γένος ουράνιον, τόδε δ’ ίστε και αυτοί. Διψίη δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. Αλλά δοτ’ αίψα ψυχρόν ύδωρ προρρέον της Μνημοσύνης από λίμνης (πηγής)".
Σύμφωνα με τα Αρχαία Ελληνικά Τυπικά των Μυστηρίων αρκετοί ήταν οι Ήρωες που ήπιαν από την Πηγή της Μνημοσύνης.
Υπάρχει στον Ελλαδικό χώρο μία τοποθεσία του Απόλλωνα όπου συνδέεται με την τελετουργία των Ιερών Μυστηρίων και μάλιστα ως κύριος Φύλακας της συγκεκριμένης τοποθεσίας είναι ο Ασκληπιός. Τα νερά που ρέεουν από τις Πηγές του χώρου είναι κρύα. Ο συγκεκριμένος χώρος συνδέεται άμεσα με την Υπερβόρεια Πατρίδα του Απόλλωνα και ο εκπαιδευτής του Μύστη που θα κατορθώσει να έρθει σε επαφή με την δόνηση του χώρου είναι ο ίδιος ο "Άβαρις".
Η λέξη "πηγή" που αντικαταστάθηκε από την λέξη "λίμνη" υπάρχει στα πολύ αρχαία κείμενα των Ορφικών. Σκοπός αυτής της φράσης είναι να εισέλθει στα Πεδία των Μακάρων και να σταματήσει το "αιώνιο παιχνίδι" των επανενσαρκώσεων. Δεν εισέρχεται όμως αμέσως. "Ανεβαίνει" σε εκείνα τα πεδία του 'Αδη, όπου πρώτα θα προετοιμαστεί, επιλέγοντας να «κλείσει οριστικά» σε αυτό το πεδίο των κύκλο των επανενσαρκώσεων. Τότε προετοιμάζεται για την είσοδό της στις ανώτερες Σφαίρες.
Επίσης προσοχή θέλει η λέξη των Αρχαίων Ελληνικών που αναφέρεται στο Ύδωρ. Το Ύδωρ είναι "προρρέον" και όχι "απορρέον". Είναι εκείνο δηλαδή το αιθέριο Ύδωρ της Πεμπτουσίας, το Πρώτο Ύδωρ που σχημάτισε την Πηγή και όχι εκείνο που βγαίνει από αυτήν. Είναι ο πυρήνας που δημιουργεί και όχι το αποτέλεσμα.
Για αυτό η λέξη των Ορφικών "Προρρέον" δεν συμβαδίζει με την λίμνη παρά με την Πηγή. Εάν υπήρχε η λέξη «Απορρέον» τότε θα συμβάδιζε με την λέξη «Λίμνη». Η λέξη «Προρρέον» σηματοδοτεί το βαθύ υποσυνείδητο και όχι το επιφανειακό συνειδητό.
Θέλει μεγάλη προσοχή το Αρχαίο Κείμενο, διότι πολλές λέξεις έχουν επιτηδευμένα αντικατασταθεί.
Επίσης στην μετάφραση η λέξη "βεβαίως" δεν χρειάζεται. Η αφυπνισμένη Οντότητα-Άνθρωπος δεν έχει να βεβαιώσει (να πείσει) σε τίποτα τους Φύλακες της Πηγής, διότι αφενός εκείνοι γνωρίζουν και αφετέρου η Ψυχή είναι Γυμνή και Καθαρή. Οπότε δεν έχει να βεβαιώσει και να πείσει κανέναν και για τίποτα.
Το Ύδωρ της Μνημοσύνης είναι «κρύο» διότι σχετίζεται άμεσα με τον Αρχέτυπο Ήλιο της 5ης Σφαίρας. Ο Αρχέτυπος Ήλιος – Απόλλωνας της 5ης Σφαίρας πηγάζει κατευθείαν από την Πηγή - Πυρ της Εστίας της 6ης Ολύμπιας Σφαίρας και αποτελεί το επίπεδο της Απολλώνιας Φλόγας. Όποιος έχει συντονιστεί με την 5η σφαίρα και έχει βιώσει τον Αρχέτυπο Ήλιο η δόνηση του «μεταφράζεται» στις δικές μας αισθήσεις είναι ως «κρύο». Όπως ακριβώς και τα Ύδατα της Πηγής της Μνημοσύνης των Ιερών Μυστηρίων.
Η ζέστη που αναφέρεται στο τυπικό των Ιερών Μυστηρίων του Ζευ και του Ποσειδώνα ανήκει στην Πηγή της Λήθης, από όπου η Ψυχή πίνει για να ξεχάσει την προηγούμενη ενσάρκωση και να προετοιμαστεί για την επόμενη. Η ζέστη αυτή σχετίζεται με τον δικό μας Υλικό τετρασδιάστατο Ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι επανενσαρκώσεις γίνονται μέσα στις υλικές διαστάσεις. Συγκεκριμένα μία Ψυχή προετοιμάζεται για την επόμενη επανενσάρκωση στα αόρατα κατώτερα τετρασδιάστατα πεδία του Άδη. Ενώ και πάλι στα ανώτερα τετρασδιάστατα πεδία του Άδη προετοιμάζεται η Ψυχή που έχει πιεί από την Πηγή της Μνημοσύνης για την είσοδό της στα πεδία των Μακάρων της 5ης Σφαίρας.
Μία άλλη επίσης σημαντική διαφορά είναι το «Πυρ» και η «Φλόγα». Το Αιώνιον και Άσβεστον Πυρ είναι το Πυρ της Εστίας. Η διαφορά του Πυρός με την Φλόγα είναι η εξής :
Το Πυρ είναι κάτι όπως τα αναμμένα κάρβουνα στο τζάκι. Δεν είναι η Φλόγα που βγαίνει από την αναμμένη Φωτιά . Το Πυρ είναι ακίνητο και πάλλεται. Όπως πάλλεται το Δόρυ της Αθηνάς στα Ολύμπια δώματα, καθώς το κρατά στο χέρι.
Από το Άσβεστον Πυρ της Εστίας παράγεται η Απολλώνιος Φλόγα, η οποία μετατρέπει τον παλμό σε κίνηση καθώς κατέρχεται στις χαμηλότερες Σφαίρες για να αφυπνίσει την Συνείδηση.
Ανάμεσα στο Άσβεστον Παλλόμενο Πυρ της Εστίας και στην Αρχέτυπη Απολλώνια Φλόγα της Κίνησης και της Δράσης υπάρχει ένας «αιθέριος λώρος» που συνδέει τον Παλμό και την Κίνηση. Ο Αιθέριος αυτός Λώρος «ξεπηδά» από το Κηρύκειο του Ερμή. Ενώ η σύνδεση του Αρχέτυπου Ήλιου της 5ης Σφαίρας με τον Υλικό Ήλιο της 4ης Σφαίρας δημιουργείται μέσα από τις 7 πορείες του Άρματος του Άρη.
Το Ιερόν Πυρ της Εστίας «μεταφράζεται» από τον Ανθρώπινο εγκέφαλο ως Χρυσή Αιθέρια Δόνηση που πάλλεται. Τοποθετείται δε στην 6η Ολύμπια Σφαίρα.
Καθώς η Απολλώνιος Φλόγα «ξεπηδά» μέσα από το Πυρ διαθέτει την ίδια ακριβώς δόνηση. Όταν η Απολλώνιος Φλόγα (Αιθέρια Φωτιά) εισχωρεί στην 5η Σφαίρα διαμέσου του Αρχέτυπου Ήλιου (ο οποίος βρίσκεται και αυτός στην 5η Σφαίρα)και τον πυροδοτεί, τότε «μεταφράζεται» από τον Ανθρώπινο εγκέφαλο ως Λευκό-χρυση Δόνηση. Διότι καθώς η Αιθέρια δόνηση αποκτά ένα είδος αιθέριας ταχύτατης κίνησης παρουσιάζεται στο Λευκό Χρώμα.
Καθώς η Απολλώνιος Φλόγα κατέρχεται και εισέρχεται διαμέσου της Πύλης του Υλικού τετρασδιάστατου Ήλιου, στην 4η και 3η διάσταση τότε αποκτά στην μεν 4η ένα ιώδες ανοικτό χρώμα, ενώ στην 3η διάσταση ένα βιολετι-ιώδες (πιο σκούρο χρώμα).
Τα υλικά πεδία ονομάζονται διαστάσεις και όχι σφαίρες. Με την έννοια σφαίρα ονομάζουμε τα πεδία από την 4η διάσταση και επάνω.
Οι μεταβολές αυτές της Απολλώνιας Φλόγας έγκειται αφενός στην 5η σφαίρα διότι εισέρχεται στον «Άχρονο Χρόνο», ενώ στην 4η και 3η διάσταση διότι εισέρχεται στον «Υλικό Χρόνο».
Αυτός ο Ορφικός στίχος μιλάει στο βαθύ υποσυνείδητο, για αυτό και οφείλει να έχει εδραιωθεί όταν ο Άνθρωπος βρίσκεται "εν ζωή". Ο στίχος αυτός υπαγορεύει ένα μέρος του Πυθαγόρειου Βίου. Έτσι όταν η Ψυχή και το Πνεύμα εγκαταλείψει την Ύλη και βρεθεί μπροστά στους Φύλακες των Πηγών, τότε λειτουργεί το Αστρικό Εν-Συνείδητο και επαναλαμβάνει αυτούς τους στίχους.
Επίσης ο στίχος αυτός συνοδεύει τον Ορφικό Ύμνο της Μνημοσύνης και ειπώνεται στο τέλος στα Ιερά Μυστήρια του Ζευ και του Ποσειδώνα, τα οποία (στην κλίμακα) είναι αμέσως μετά τα Πυθαγόρεια.
Τα Ιερά μυστήρια είναι η Κορωνίς (η μήτρα που γέννησε τον Ασκληπιό, την θεραπεία και την μετουσίωση διαμέσου της Απολλώνιας δόνησης) των Πέντε Κορυφών του Αστέρα (δηλαδή η Κορωνίς του Ανθρώπου).
Αυτό σημαίνει ότι η οντότητα - Άνθρωπος - Μύστης οφείλει να έχει περάσει, να έχει μυηθεί στα προηγούμενα (Καβείρια - Ελευσίνια - Ορφικά - Πυθαγόρεια) έστω και με έναν σύγχρονο τρόπο.
Αυτά που γράφω γνωρίζω ότι είναι δύσκολα στην σημερινή εποχή, αλλά όχι ακατόρθωτα. Είναι όμως η σειρά «εν τάξει» και ο Απόλλωνας που επιβλέπει όλες αυτές τις διαδικασίες είναι πολύ αυστηρός με τα τυπικά των Μυστηρίων.
Για να ενεργοποιηθεί ο συγκεκριμένος Ορφικός στίχος ο Άν- θρωπος (ο Άνω Θρώσκων) οφείλει πρώτα να αφυπνίσει την Μνημοσύνη - Ενθύμηση. Όταν "αρχίσει να θυμάται", όταν αρχίσει να επικοινωνεί με τα αρχεία της Γνώσης των Ανώτερων Σφαιρών, τότε στον Ύμνο της Μνημοσύνης, προσθέτει και τον συγκεκριμένο προαναφερθέντα στίχο. Μόνο τότε μπορεί να λειτουργήσει ο συγκεκριμένος στίχος και να δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Άϊλα
Πηγή: astarhellas
