Πολλοί θεωρούν ότι οι λεγόμενοι «θεοί» δεν υπήρξαν ποτέ και ότι
αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας. Όμως, οι ίδιοι άνθρωποι αδυνατούν να
ερμηνεύσουν με επιχειρήματα κάποια γεγονότα που καταγράφηκαν, την ίδια
στιγμή που αποδέχονται άλλες παραδόσεις, συνήθως θρησκευτικής φύσεως, με
εξίσου φανταστικά γεγονότα…
2400 π.Χ.
Στην Κίνα, το Σαν-χάι-Τζινγκ (Βιβλίο XVII) μιλάει για μία θυελλώδικη
φυλή ανθρώπων, τους Μιάο, που έχασαν την ικανότητα να πετούν και, αφού
διαφώνησαν με τον «Άρχοντα» των Άνω, εξορίστηκαν.
2346 π.Χ. Το κλασικό κινέζικο κείμενο Χσουι-ναν-τσου (Κεφάλαιο VIII) περιγράφει την εμφάνιση δέκα ήλιων στον ουρανό. Ο αυτοκράτορας Γυάο διέταξε τον «θείο τοξότη» του Τσου-γιου, να χτυπήσει τους εννιά ψεύτικους ήλιους, αφήνοντας μόνο τον αληθινό να φωτίζει τις επιπολαιότητες της ανθρωπότητας.
2300 π.Χ. Ένα γιαπωνέζικο κείμενο, το Σει-το-Κι, μιλάει για έναν θείο άνθρωπο, που κατέβηκε στην Κορέα και βασίλεψε στο λαό για 1000 χρόνια.
2000 π.Χ. Στο νησί Κυούσου της Ιαπωνίας, ένας τάφος «Τσίπ-Σαν», δείχνει έναν αρχαίο βασιλιά να υψώνει τα χέρια για να μαζέψει εφτά ηλιακούς δίσκους.
2000 π.Χ. Ο Διόνυσος ο Αλικαρνασεύς, στο έργο του Ρωμαϊκές Αρχαιότητες (Βιβλία II-XI), λέει ότι ο βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης πήρε τους νόμους του από τα χέρια του Δία, στο βουνό της Ίδης.
Ενδείξεις ή Δεδομένα;
Σύμφωνα με τα παραπάνω, όπως στοιχειοθετούνται στο βιβλίο των Ζωρζ Η. Γκαλλέ και Ζακ Μπερζιέ «Το Βιβλίο των Αρχαίων Αστροναυτών», μπορούμε να προβληματιστούμε αλλά παράλληλα να καταλήξουμε σε πιθανές διαπιστώσεις.
Το πρώτο περιστατικό, θυμίζει κάποια σύγκρουση με ανθρώπους ή όντα του διαστήματος, ενώ το δεύτερο και το τέταρτο αναφέρονται σε πολλούς ήλιους, οι οποίοι ήταν ψεύτικοι. Αποκλείεται να ήταν κάποια άστρα, αφού ένας «θείος τοξότης», προφανώς με κάποιο εξελιγμένο όπλο που θα μπορούσε άνετα να παραπέμπει σε σημερινούς πυραύλους, τους κατέρριψε.
Αναρωτιόμαστε αν αυτοί οι ψεύτικοι ήλιοι ήταν κάποια διαστημόπλοια εξωγήινων, κάποιο είδος εξωγήινων ανακλαστικών δορυφόρων, παρόμοιους με αυτούς που χρησιμοποιεί η NASA (και λέγεται ότι κάνει το ίδιο και στις μέρες μας), ή αν ήταν γήινης προέλευσης κατασκευασμένα από έναν προηγμένο τεχνολογικά πολιτισμό της Γης, εκείνης της εποχής.
Στην αρχή της χιλιετίας του 2.000 π.Χ., φαίνεται να εμφανίζεται ο Δίας που δίνει τους νόμους του στον Μίνωα. Ήταν ο Δίας γήινος άνθρωπος ή ένα ον του διαστήματος;
Αν ο Δίας έχει άμεση σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε πως δεν ήταν γήινος άνθρωπος, αλλά κάποιος που μπορούσε να ζει τουλάχιστον μία χιλιετία, όπως αναφέρει το γιαπωνέζικο κείμενο, το Σει-το-Κι, για άλλη περίπτωση:
Αν είναι έτσι, τότε ο «θείος άνθρωπος» που βασίλεψε στην Κορέα 1000 χρόνια, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των «θεών», όπως οι Ανουνάκι ή οι Ολύμπιοι, αλλά και πολλοί άλλοι που έχει αναφερθεί ότι έζησαν για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια… Άραγε δεν ήταν άνθρωπος, ούτε αυτός, ούτε οι άλλοι βασιλείς…
Μία τελευταία υπόθεση που για πολλούς θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη ή ακόμα και απόδειξη, σε συνδυασμό με πολυποίκιλες άλλες αναφορές και αρχαίες παραδόσεις, είναι πως αν ο Δίας εμφανίστηκε ακριβώς επάνω στην χιλιετία και αν ο «θείος τοξότης» ήταν ο Απόλλων, τότε πιθανόν όλες οι εμφανίσεις μέσα στο παραπάνω χρονικό πλαίσιο, σημειώνουν μία σταδιακή εμφάνιση-προετοιμασία των Ολύμπιων που θα κορυφωνόταν μία συγκεκριμένη περίοδο…
Ένα γεγονός που, όπως ενδεχομένως υποθετικά διαπιστώνεται, συμβαίνει σε πολλές χιλιετίες…
2346 π.Χ. Το κλασικό κινέζικο κείμενο Χσουι-ναν-τσου (Κεφάλαιο VIII) περιγράφει την εμφάνιση δέκα ήλιων στον ουρανό. Ο αυτοκράτορας Γυάο διέταξε τον «θείο τοξότη» του Τσου-γιου, να χτυπήσει τους εννιά ψεύτικους ήλιους, αφήνοντας μόνο τον αληθινό να φωτίζει τις επιπολαιότητες της ανθρωπότητας.
2300 π.Χ. Ένα γιαπωνέζικο κείμενο, το Σει-το-Κι, μιλάει για έναν θείο άνθρωπο, που κατέβηκε στην Κορέα και βασίλεψε στο λαό για 1000 χρόνια.
2000 π.Χ. Στο νησί Κυούσου της Ιαπωνίας, ένας τάφος «Τσίπ-Σαν», δείχνει έναν αρχαίο βασιλιά να υψώνει τα χέρια για να μαζέψει εφτά ηλιακούς δίσκους.
2000 π.Χ. Ο Διόνυσος ο Αλικαρνασεύς, στο έργο του Ρωμαϊκές Αρχαιότητες (Βιβλία II-XI), λέει ότι ο βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης πήρε τους νόμους του από τα χέρια του Δία, στο βουνό της Ίδης.
Ενδείξεις ή Δεδομένα;
Σύμφωνα με τα παραπάνω, όπως στοιχειοθετούνται στο βιβλίο των Ζωρζ Η. Γκαλλέ και Ζακ Μπερζιέ «Το Βιβλίο των Αρχαίων Αστροναυτών», μπορούμε να προβληματιστούμε αλλά παράλληλα να καταλήξουμε σε πιθανές διαπιστώσεις.
Το πρώτο περιστατικό, θυμίζει κάποια σύγκρουση με ανθρώπους ή όντα του διαστήματος, ενώ το δεύτερο και το τέταρτο αναφέρονται σε πολλούς ήλιους, οι οποίοι ήταν ψεύτικοι. Αποκλείεται να ήταν κάποια άστρα, αφού ένας «θείος τοξότης», προφανώς με κάποιο εξελιγμένο όπλο που θα μπορούσε άνετα να παραπέμπει σε σημερινούς πυραύλους, τους κατέρριψε.
Αναρωτιόμαστε αν αυτοί οι ψεύτικοι ήλιοι ήταν κάποια διαστημόπλοια εξωγήινων, κάποιο είδος εξωγήινων ανακλαστικών δορυφόρων, παρόμοιους με αυτούς που χρησιμοποιεί η NASA (και λέγεται ότι κάνει το ίδιο και στις μέρες μας), ή αν ήταν γήινης προέλευσης κατασκευασμένα από έναν προηγμένο τεχνολογικά πολιτισμό της Γης, εκείνης της εποχής.
Στην αρχή της χιλιετίας του 2.000 π.Χ., φαίνεται να εμφανίζεται ο Δίας που δίνει τους νόμους του στον Μίνωα. Ήταν ο Δίας γήινος άνθρωπος ή ένα ον του διαστήματος;
Αν ο Δίας έχει άμεση σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε πως δεν ήταν γήινος άνθρωπος, αλλά κάποιος που μπορούσε να ζει τουλάχιστον μία χιλιετία, όπως αναφέρει το γιαπωνέζικο κείμενο, το Σει-το-Κι, για άλλη περίπτωση:
Αν είναι έτσι, τότε ο «θείος άνθρωπος» που βασίλεψε στην Κορέα 1000 χρόνια, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των «θεών», όπως οι Ανουνάκι ή οι Ολύμπιοι, αλλά και πολλοί άλλοι που έχει αναφερθεί ότι έζησαν για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια… Άραγε δεν ήταν άνθρωπος, ούτε αυτός, ούτε οι άλλοι βασιλείς…
Μία τελευταία υπόθεση που για πολλούς θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη ή ακόμα και απόδειξη, σε συνδυασμό με πολυποίκιλες άλλες αναφορές και αρχαίες παραδόσεις, είναι πως αν ο Δίας εμφανίστηκε ακριβώς επάνω στην χιλιετία και αν ο «θείος τοξότης» ήταν ο Απόλλων, τότε πιθανόν όλες οι εμφανίσεις μέσα στο παραπάνω χρονικό πλαίσιο, σημειώνουν μία σταδιακή εμφάνιση-προετοιμασία των Ολύμπιων που θα κορυφωνόταν μία συγκεκριμένη περίοδο…
Ένα γεγονός που, όπως ενδεχομένως υποθετικά διαπιστώνεται, συμβαίνει σε πολλές χιλιετίες…
Γράφει ο Σπύρος Μακρής,
Πηγή: