Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην αμερικανική μετάφραση της Οδύσσειας του Νίκου Καζαντζάκη.
Ο ίδιος το είχε γράψει το 1953, τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει, για να περιληφθεί σε ειδικό τόμο «Ομολογιών Πίστεων» διαφόρων διασημοτήτων.
Δεν βρέθηκε στα ελληνικά του χειρόγραφα και έτσι μεταφράστηκε στα ελληνικά και δημοσιεύτηκε τότε για πρώτη φορά στο Βήμα. Βρέθηκε στο περιοδικό Ιλισός, στον τόμο με επιλεγμένα κείμενα της πενταετίας 1966-1970.
Ο ίδιος το είχε γράψει το 1953, τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει, για να περιληφθεί σε ειδικό τόμο «Ομολογιών Πίστεων» διαφόρων διασημοτήτων.
Δεν βρέθηκε στα ελληνικά του χειρόγραφα και έτσι μεταφράστηκε στα ελληνικά και δημοσιεύτηκε τότε για πρώτη φορά στο Βήμα. Βρέθηκε στο περιοδικό Ιλισός, στον τόμο με επιλεγμένα κείμενα της πενταετίας 1966-1970.
Το ‘νιωσα κατάβαθα και ήμουν ελεύθερος. Δεν άλλαξα τον κόσμο, αυτό δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά άλλαξα την σκοπιά από την οποία κοίταζα τον κόσμο… Βασικός μου αγώνας και πηγή κάθε μου χαράς και κάθε μου λύπης στάθηκε η αδιάκοπη και ανελέητη μάχη που γινόταν μέσα μου ανάμεσα στη σάρκα και στο πνεύμα. Μέσα μου υπάρχουν οι πιο αρχαίες, πανανθρώπινες, σκοτεινές και φωτεινές δυνάμεις και το πνεύμα μου είναι το πεδίο που συγκρούονταν και μάχονταν οι δυο αυτές στρατιές… Τούτη η αρμονία που δεν είναι διόλου παθητική αλλά μια αδιάκοπα ανανεούμενη συμφιλίωση και συνεργασία με αντιμαχόμενες δυνάμεις, στάθηκε για μένα η ελευθερία μου και η σωτηρία μου.
Ο αγώνας αυτός εβάστηξε πολλά χρόνια. Δοκίμασα πολλούς διαφορετικούς δρόμους για να φτάσω στη λύτρωσή μου: τον δρόμο της αγάπης, της επιστημονικής περιέργειας, της φιλοσοφικής έρευνας, της κοινωνικής αναγέννησης… Τέλος, μια νύχτα εσκίρτησα με μεγάλη χαρά, γιατί είχα δει το κόκκινο νήμα που είχε αφήσει πίσω του καθώς ανέβαινε – μέσα μας και σ’ όλο στο Σύμπαν – ένας κάποιος Πολεμιστής. Είδα καθαρά της ματωμένες πατημασιές του να ανεβαίνουν από την ανόργανη ύλη στη ζωή και από τη ζωή στο πνεύμα ».
Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ
Τεύχος: Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2009
Πηγή:
