Όλοι πια έχουμε καταλάβει πως ο Ταγίπ Ερντογάν επιθυμεί την προσέγγιση με τη Ρωσία. Στο παρόν άρθρο δε
θα αναλύσουμε τους γεωστρατηγικούς λόγους που το επιθυμεί, αλλά τους
καθαρά οικονομικούς και το λόγο που δεν πρόκειται να γίνει η προσέγγιση
αυτή.
Αν ο Ερντογάν είχε στο χέρι του κάποιο χαρτί που έπαιζε και κέρδιζε τους
Τούρκους πολίτες, αυτό ήταν της οικονομικής ευρωστίας της Τουρκίας.
Ωστόσο αυτό έχει αλλάξει πια. Το περασμένο φθινόπωρο ο Οίκος Moody´s
κατέταξε την πιστοληπτική ικανότητα της Τουρκίας στην κατώτατη βαθμίδα
ενώ η τουρκική λίρα βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση. Σε σχέση μάλιστα με τον
περασμένο χρόνο έχασε το 20% της αξίας της.
Αν η Τουρκία δεν αναπτύξει, και μάλιστα γρήγορα, οικνομικές σχέσεις
ουσίας με τη Ρωσία θα βρεθεί σε ακόμα δεινότερη θέση. Μην ξεχνάτε
άλλωστε πως οι πολεμικές επιχειρήσεις είναι κοστοβόρες (Ασπίδα του
Ευφράτη).
Η Τουρκία όμως επιθυμεί οι οικονομικές αυτές συμφωνίες να υπογραφούν σε
τουρκικές λίρες. Στη θεωρία πρόκειται για μια πολύ καλή ιδέα αλλά όπως
υποστηρίζουν οικονομολόγοι όπως ο Ντενίζ Τσιτσέκ, ο οποίος εργάζεται
στην QN Finansbank με έδρα την Κωνσταντινούπολη: «Φυσικά και θα ήταν
ιδανικό να κλείνονται συμφωνίες σε εθνικά νομίσματα. Πρέπει όμως να
γνωρίζει κανείς ότι οι μέχρι σήμερα συμφωνίες κλείστηκαν σε ξένο νόμισμα
διότι η εμπιστοσύνη απέναντι στη λίρα είναι πολύ χαμηλή. Υπό τις
σημερινές συνθήκες θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν επενδυτές που να
κλείσουν συμφωνίες σε τουρκική λίρα».
Θα προχωρήσει η Ρωσία στη σύναψη οικονομικών σχέσεων με μία χώρα της οποίας το νόμισμα διολισθαίνει καθημερινά; Δύσκολο.
Θα πιέσει ώστε οι συμφωνίες να υπογραφούν σε ρούβλι ή κάποιο άλλο
διεθνές ισχυρό νόμισμα (ευρώ ή δολάριο); Πιθανόν. Μόνο που αυτό θα
εγκλωβίσει τον Ερντογάν στην αδύναμη τουρκική λίρα ακόμα περισσότερο.
Τα προβλήματα για τον Τούρκο Πρόεδρο δεν είναι μονοδιάστατα. Είναι
πολυδιάστατα και η διέξοδος από αυτά σίγουρα δεν προβλέπεται να
επιτευχθεί με ευκολία.
Πηγή:
