Παράλληλα, τάσσεται υπέρ της μη εξυπηρέτησης του χρέους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει Grexit, αντιπροτείνοντας τη μετατροπή της Ελλάδα σε έναν φορολογικό παράδεισο, στα πρότυπα του Χονγκ Κονγκ.
Για τον Δρ. Λάφερ η Ελλάδα είναι «ο άρρωστος ασθενής της Ευρώπης» και όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «δεν υπάρχει κάτι που να προτιμά περισσότερο ένας γιατρός από έναν πολύ άρρωστο ασθενή. Γιατί τότε αποδεικνύεται αν η θεραπεία είναι σωστή». Αναφερόμενος στον τρόπο διάσωσης της Ελλάδας, ξεκαθαρίζει ότι «όλοι οι φόροι είναι κακοί, κάποιοι χειρότεροι από άλλους». Έτσι, αντί του ισχύοντος φορολογικού μοντέλου προτείνει έναν χαμηλό, διευρυμένο, ενιαίο φορολογικό συντελεστή, «ώστε να δίνετε όσο το δυνατόν λιγότερα κίνητρα να φοροδιαφύγουν και τα ελάχιστα δυνατά μέρη όπου μπορούν να κρύψουν το εισόδημά τους, προκειμένου να αποφύγουν τη φορολογία» Σε απόλυτες τιμές θεωρεί «ταβάνι» το 20% στον ενιαίο φόρος εισοδήματος και αντίστοιχα θα διαμόρφωνε το ΦΠΑ στο 20%.
Στο μέτωπο των σχέσεων με τους Ευρωπαίους Εταίρους, ο Δρ. Λάφερ προτείνει την μη εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη, ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, επιρρίπτει ευθύνες τόσο στις ελληνικές κυβερνήσεις όσο και στους Ευρωπαίους για τη σημερινή, μη βιώσιμη κατάσταση. «Είχατε διεφθαρμένες κυβερνήσεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε συνεργασία με την υπόλοιπη Ευρώπη δανειστήκατε υπερβολικά και τώρα σας έχει απομείνει ένα πολύ μεγάλο χρέος και σας πνίγει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πληρώσετε το χρέος. Αυτό συνάφθηκε από μια διεφθαρμένη διοίκηση και αν σημαίνει ότι θα φύγετε από την ΕΕ, ας φύγετε».
Προτείνει μάλιστα τη μετατροπή της χώρας σε έναν φορολογικό παράδεισο. «Αν ήμουν στη θέση σας, θα έφευγα σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα δημιουργούσα μια πλούσια Ελλάδα. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν την μετατρέπατε σε έναν φορολογικό παράδεισο όπως το Χονγκ Κονγκ; Όλος ο κόσμος θα ζήλευε την Ελλάδα. Και μπορείτε να το κάνετε τώρα».
Αναγνωρίζει πάντως ότι η διαδικασία αυτή –παρότι αναγκαία- θα είναι και επίπονη. «Θα πρέπει να αλλάξετε τις δομές και αυτό είναι πολιτικά πολύ δύσκολο. Και θα υπάρξει μια περίοδος μεγάλων αναταραχών κατά την οποία οι άνθρωποι θα είναι πολύ δυσαρεστημένοι. … Αν είσαι αλκοολικός θα πρέπει να περάσεις μια περίοδο απεξάρτησης, η οποία είναι πολύ δυσάρεστη.
Τέλος, ενώ αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικού κράτους για συγκεκριμένες ομάδες, θέτει σαφή όρια στο ρόλο του. «Όταν το κοινωνικό κράτος προκαλεί τη φτώχεια, την οποία προσπαθεί να μετριάσει με κοινωνικές παροχές, το έχεις παρακάνει… Όταν είναι πιο δελεαστικό να ζεις με κοινωνικά επιδόματα αντί να δουλεύεις, το έχεις παρακάνει».
Πηγή:
analitis.gr
