Εκπληκτικότερο το γεγονός ότι δεν μπορούσαν αυτοί που βρήκαν τον τάφο να σβήσουν τη λάμπα.
Ούτε το νερό την επηρέαζε και μόνο όταν την αδειάσανε από το υγρό που περιείχε έσβησε.
Έκαιγε επί 2.600 χρόνια!!!
Τέτοιο λυχνάρι βρέθηκε στον τάφο της κόρης του Κικέρωνα κοντά στην Αππία οδό της Ρώμης.
Το άνοιγμα του τάφου της Tullia, κόρης του Μάρκου Κικέρωνα το περιέγραψε ο Guido Pancirolli, στις αρχές του 16ου αιώνα.
Παρά την παρέλευση 1550 χρόνων η λάμπα που βρέθηκε στον τάφο, συνέχιζε να καίει.
Οσο και αν εψαξαν για πηγη που να τροφοδοτουσε την φλογα δεν βρηκαν!
Δεν υπηρχαν π.χ. μεγαλες υπογειες δεξαμενες με λαδι ή να ηταν συνδεδεμενοι με κοιτασμα φυσικου αεριου κλπ.
Στον καιρό των φιλοσόφων της Ελλάδας και της Ρώμης η αιώνια φλόγα ήταν κάτι το συνηθισμένο.
Ο Πλίνιος έλεγε ότι μια λάμπα γεμισμένη με το αγνότερο λάδι και με φυτίλι από αμίαντο και άλλα υλικά θα μπορούσε να καίει για πάντα.
Παρόμοιες ιδέες είχε και ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς.
Κανείς από τους δύο δεν θεώρησε σκόπιμο να καταφύγει στην μαγεία ή την αλχημεία. Πίστευαν μόνο πως χρειάζονταν η καθαρότητα των συστατικών και ο κατάλληλος τεχνίτης, χωρίς δυστυχώς να αναφέρουν περισσότερες λεπτομέρειες.
Πηγή:
