Ο Όμηρος
αναφέρει ότι οι ψυχές, μετά το χωρισμό τους απ’ το σώμα, πηγαίνουν σαν
είδωλα νεκρών «στα δώματα του Άδη», τον οποίο ονομάζει Αΐδη, δηλαδή
Αόρατο. Η έννοια του αόρατου ήταν αυτονόητη για τους αρχαίους Έλληνες,
διότι η ετυμολογία της λέξης Αΐδης προέρχεται από το στερητικό (α) και
το (ιδείν). Αυτή η ετυμολογία φαίνεται ότι έχει τύχει καθολικής
αποδοχής, ενώ παράλληλα αναφέρονται και άλλες ετυμολογίες της λέξης. Ο Όμηρος, μεταξύ άλλων ονομάτων, τον αποκαλεί «άναξ ενέρων» ή «ενέροισιν ανάσσων», ενώ ο Αισχύλος τον ονομάζει «βασιλέα ενέρων».
Με τον Άδη,
ως αόρατο θεό, φυσικό ήταν να συνδεθεί ο πριν απ’ αυτόν γνωστός μαγικός
σκούφος που είχε την ιδιότητα να κάνει αόρατο όχι μόνο τον Άδη, αλλά
και κάθε άλλο θεό ή ήρωα ή άνθρωπο που θα τον φορούσε.
Αυτόν το
σκούφο ο Όμηρος τον ονομάζει «Άϊδος κυνέην» (περικεφαλαία από δέρμα
σκύλου), επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι μ’ αυτήν κάλυπτε το κεφάλι του ο
Άδης όταν ήθελε να κρυφτεί για να εκπληρώσει τον «άχαρο ρόλο του».
Μάλιστα φορώντας την «κυνέην», δώρο από τους Κύκλωπες, ο Άδης βοήθησε
στη νίκη των θεών κατά των Τιτάνων.
Τον ίδιο
σκούφο βέβαια φορά και η θεά Αθηνά όταν θέλει να βοηθήσει το Διομήδη,
χωρίς να γίνει αντιληπτή απ’ το θεό Άρη, αλλά και ο Περσέας, όταν
επιχειρούσε τον αποκεφαλισμό της Μέδουσας, καθώς και ο θεός Ερμής κατά
την Γιγαντομαχία. Στα ιστορικά χρόνια οι άνθρωποι φαντάζονταν την «Άϊδος
κύνην» σαν σύννεφο που μπορούσε να περιβάλει θεό ή ήρωα και να τον
κάνει αόρατο. Αφού μάθαμε τί σημαίνει “Αΐδη”…άς δούμε τί σημαίνει “κυνέη”.
΄Η λέξη κυνέη ή κυνή σημαίνει στήν
κυριολεξία ή δορά τού κυνός, δηλαδή τό τομάρι τού σκύλου. Τί σχέση έχει
όμως τό σκυλοτόμαρο μέ τόν Άδη καί μέ μιά περικεφαλαία πού σέ κάνει
αόρατο; Ό κύνας, στόν οποίο ό
Σωκράτης πολύ συχνά ορκιζόταν λέγοντας “Μά τόν κύνα” …σίγουρα δέν είναι
ένα σκυλί. Ποτέ δέν θά έλεγε ό Σωκράτης μιά τέτοια φράση τυχαία καί
χωρίς λόγο. Άς ψάξουμε λίγο
νά δούμε πού αλλού συναντάμε τόν κύνα; Μά βέβαια στόν αστερισμό τού
Κυνός. Έναν αστερισμό πού μοιάζει μέ κύνα, σκύλο. Τί τό ιδιαίτερο έχει ό
αστερισμός αυτός;…Έχει τόν ήλιο Σείριο.
Ό Σείριος
λοιπόν βρίσκεται στόν αστερισμό τού Κυνός, απέχει 9 έτη φωτός από τήν Γή
{θυμηθείτε πώς οί θεοί πού έπαιρναν ψεύτικο όρκο στά νερά τής Στύγας
…έπεφταν σέ αδράνεια γιά 9 έτη…!!!}, αποτελεί δέ τόν λαμπρότερο αστέρα
στό στερέωμα. Γύρω από τόν Σείριο περιστρέφεται ένας λευκός νάνος ό
Σείριος Β΄καί συμπληρώνει μιά περιστροφή κάθε 50 χρόνια…{ Τό Ιωβηλαίο
τών 50 χρόνων από εκεί προέρχεται}…ό Σείριος Β΄ έχει 100 φορές μικρότερο
μέγεθος από τόν Ήλιο μας καί γιά τόν λόγο αυτόν οί Έλληνες μετρούσαν
δύο περιφορές του, δηλαδή 100, πού αποτελούσε τό Μέγα Έτος
{Εκάτη}.Πίστευαν μάλιστα πώς ήταν ή δεύτερη κατοικία τών θεών εκτός από
τόν Όλυμπο.
Στόν Σείριο, σύμφωνα μέ τόν
συγγραφέα – ερευνητή Θ. Αξιώτη, ταξίδευαν οί εκλεκτοί ήρωες .Ό Περσέας
ήταν ένας από αυτούς πού μέ τήν βοηθεια της Αθηνάς έκανε αυτό τό
ταξίδι έχοντας γιά όπλα αυτά πού τού έδωσαν οι θεοί. Η Αθηνά τού δίνει
την τρομερή ασπίδα της, την Αιγίδα. Ο Ερμής δίνει στον Περσέα τα
φτερωτά του πέδιλα και το αδαμάντινο κυρτό δίκοπο σπαθί του. Καί ό Άδης,
του χαρίζει την Περικεφαλαία του Κυνός, «Άϊδος κυνέην», που όποιος τη
φοράει γίνεται αόρατος. Μέ αυτά τά όπλα θά μπορέσει να πλησιάσει
αθέατος και να μην τον εντοπίσουν οι δύο αθάνατες Γοργόνες και αδερφές
τής Μέδουσας τήν Σθενώ και τήν Ευρυάλη.
Ό Περσέας
έπρεπε νά κόψει τό κεφάλι τής Μέδουσας γιά νά ολοκληρώσει αυτό τό
ταξίδι. Ή Μέδουσα είναι ένα σύμβολο τού τρόμου μπροστά στό Άδη όταν ή
ανθρώπινη προπαρασκευή δέν είναι αρκετή. Ή απολιθωτική φρίκη {επειδή
όποιος κοίταζε τήν Μέδουσα πέτρωνε} τού τέρατος μπορεί νά υπερνικηθεί
από μιά αντικειμενική αντιμετώπιση τού κινδύνου μέσα από τόν καθρέπτη
τής αλήθειας …{καθρέπτης ήταν ή αστραφτερή ασπίδα τής Αθηνάς}.
Τό ταξίδι τού Περσέα (ηρωική ψυχή),
λοιπόν, ήταν στόν "Σείριο"…τά όπλα είναι απαραίτητα καί ό ήρωας αυτός
ήταν ό μόνος πού τό κατάφερε…!!!
Πηγή:
