Οι θησαυροί του Μαντείου των Δελφών

Το μαντείο των Δελφών δεν ήταν ξακουστό μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον, τότε γνωστό, κόσμο. Απόδειξη αποτελούν τα δεκάδες αναθήματα που έστελναν οι βασιλιάδες της Ανατολής για να πάρουν χρησμό από την Πυθία. Τα πανάκριβα αντικείμενα είναι γνωστά μέσα από περιγραφές του Ηροδότου και χάρη σε μια σπουδαία ανακάλυψη, που έγινε τον περασμένο αιώνα από Γάλλους αρχαιολόγους.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι βασιλιάδες της Μικράς Ασίας έστελναν δώρα στον ναό του Απόλλωνα με σκοπό να συμβουλευθούν την Πυθία σχετικά με τη διακυβέρνηση τους κράτους, την έκβαση κάποιου πολέμου και τις πολιτικές που έπρεπε να ακολουθήσουν. Ο πρώτος από τους «βαρβάρους» που έστειλε δώρο στον Θεό Απόλλωνα – έναν θρόνο – ήταν ο Μίδας, ο βασιλιάς της Φρυγίας.
Ο πρώτος Βασιλιάς της Λυδίας, Γύγης έστειλε έξι χρυσούς κρατήρες, ενώ ο μεγαλύτερος δωρητής ήταν ο Κροίσος, τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Κροίσος είχε στείλει αντιπροσωπείες σε όλα τα γνωστά μαντεία για να διαπιστώσει ποιο κάνει τις πιο σωστές προβλέψεις. Όταν επέστρεψαν, διαπίστωσε ότι μόνο η Πυθία είχε δώσει σωστή απάντηση σχετικά με τον ίδιο και διέταξε τους τεχνίτες του να κατασκευάσουν χρυσά αντικείμενα, προκειμένου να τα στείλει στους Δελφούς. Ανάμεσα τους ήταν τέσσερις ασημένιοι πίθοι, δύο περιρραντήρια από πολύτιμα μέταλλα, το άγαλμα γυναίκας από χρυσάφι και δύο κρατήρες, ένας χρυσός και ένας αργυρός, οι οποίοι κοσμούσαν την είσοδο του ναού του Απόλλωνα.
Ως μεγαλοπρεπέστερο δώρο θεωρήθηκε το χρυσό λιοντάρι, που ζύγιζε περίπου 250 κιλά και ήταν τοποθετημένο σε βάθρο το οποίο αποτελείτο από 117 πλίνθους. Ο Ηρόδοτος ανέφερε ότι τα αναθήματα μεταφέρθηκαν από τους ιερείς στον θησαυρό των Κορινθίων, ύστερα από μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στο ιερό όπου φυλάσσονταν. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, τα αφιερώματα των Μικρασιατών ηγετών δεν ήταν μόνο όσα περιέγραφαν οι αρχαίοι συγγραφείς.

Η ανασκαφή του 1939
Λίγους μήνες πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γάλλοι αρχαιολόγοι συνέχιζαν τις ανασκαφές στο μαντείο των Δελφών. Κάποια στιγμή, αποφάσισαν να αφαιρέσουν τις πλάκες από δρόμο που περνούσε ανάμεσα στα μνημεία, που είχε κατασκευαστεί τα πρωτοβυζαντινά χρόνια.
Όταν έφτασαν ανάμεσα στον θησαυρό των Κορινθίων και τη στοά των Αθηναίων, ανακάλυψαν δύο μεγάλους αποθέτες, που περιείχαν 2.000 οστέινα θραύσματα του 8ου- 5ου αιώνα π.Χ. Επρόκειτο για φθαρμένα αναθήματα, τα οποία είχαν καταστραφεί.
Οι ιερείς τα έθαψαν με προσοχή, προκειμένου να μην βγουν έξω από τον ιερό χώρο και παρέμειναν κάτω από τη γη για πολλούς αιώνες. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια, προκειμένου τα θραύσματα να συγκολληθούν και να αποκατασταθούν. Σήμερα, εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Μεταξύ άλλων, είναι άγαλμα του θεού Απόλλωνα, υπολείμματα χρυσελεφάντινων αγαλμάτων, παραστάσεις πολεμιστών και με μυθολογικά θέματα.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές παραστάσεις είναι η ανάγλυφη παράσταση για την Αργοναυτική εκστρατεία, που απεικονίζει τις Βορεάδες να κυνηγούν τις Άρπυιες. Η παράσταση ανασυγκροτήθηκε από 40 θραύσματα. Ο Ιάσονας με τους συντρόφους του αποβιβάστηκαν σε ακτή της Θράκης, στην οποία βασίλευε ο Φινέας, που είχε τυφλωθεί από τους  θεούς και δεν μπορούσε να χαρεί το φαγητό του, καθώς δύο θηλυκά τέρατα, οι Άρπυιες, άρπαζαν το φαγητό του. Τότε, δύο σύντροφοι του Ιάσονα, γιοι του Βορέα, που ήταν επίσης φτερωτοί, τις κυνήγησαν και τον βοήθησαν να έχει ξανά τροφή.
Για να τους ανταποδώσει τη χάρη, ο Φινέας τους έδωσε συμβουλές για να περάσουν τις Συμπληγάδες και κατάφερε να φυσήξουν ευνοϊκοί άνεμοι και να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, τα περισσότερα ήταν διακοσμητικές επενδύσεις κιβωτίων ή ξύλινων σκευών. Είναι δείγμα των μεγάλων προσφορών που έφταναν στο μαντείο από όλο τον, τότε γνωστό, κόσμο. Οι άνθρωποι ήθελαν να ευχαριστήσουν τον θεό Απόλλων και να του ζητήσουν τη βοήθειά του.

Οι πληροφορίες προέρχονται από τον τόμο που εκδόθηκε με τη χρηματοδότηση του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση και είναι αφιερωμένος στο αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών: «Το αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών» , Ροζίνα Κολώνια, εκδόσεις ΌΛΚΟΣ.

Πηγή:
apocalypsejohn.com