ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ… ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΡΩΕΣ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΜΙΘΕΟΙ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑΝΕ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΒΑΛΑΝΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΤΗΝ ΦΥΛΗ.. ΩΣ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ.
18 χρονών παλικάρι τον κρέμασαν οι Άγγλοι επειδή ζητούσε την ΕΝΩΣΗ της ΚΥΠΡΟΥ μετά της ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ… και όταν ο δικατής τον ρώτησε « Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;». Ο Βαγορής παραδέχτηκε την ενοχή του λέγοντας: « Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Ελλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.»…
Εννέα δευτερόλεπτα μέχρι τον θάνατο. Τόσος χρόνος χρειάστηκε μέχρι να ξεψυχήσει στην αγχόνη ο ηρωικός Ευαγόρας Παλληκαρίδης…
18 χρονών ο Ευαγόρας και όταν πήγε με το σχολείο εκδρομή στην Ελλάδα… έφερε μαζί του ΧΩΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ να το έχει μαζί του στο προσκέφαλο του.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΣΤΕΙΑ
Το απόγευμα της 13-3-1957, ο Ευαγόρας, γράφει σ’ ένα κομμάτι χαρτί: « Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει.
Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα.
Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί». Ακριβώς τα μεσάνυχτα, αφού μεταλάβει, καλούν την μητέρα του να τον αντικρίσει για τελευταία φορά και αυτός την παρηγορεί:
« Μη θρηνείς μάνα, πεθαίνω για την Ελλάδα».
Η μητέρα του είπε αργότερα: «μου έλεγε αστεία και προσπαθούσε να με παρηγορήσει…»
Σε μεγάλη απόσταση ακούγονταν οι φωνές διαδηλωτών για την ΕΟΚΑ και την Ένωση με την Ελλάδα. Ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, απαγχονίζεται από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 18 ετών, χωρίς να βγάλει δάκρυ κι ενταφιάζεται μέσα στη φυλακή για να μη γίνει ο τάφος του λαϊκό προσκύνημα. Είναι τα περίφημα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία…
Το «εγερτήριο σάλπισμα» του Βαγορή…
Έγραψε ο Βαγορής: «Παλιοί συμμαθηταί !Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ. Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα μέσ’ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές…»
Ο Ευαγόρας Παλλικαρίδης εκτελέστηκε στις 14 Μαρτίου του 1957
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!! ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ.ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ!.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Κοντεύουν μεσάνυκτα …
Τη σιωπή της νύχτας και των φυλακών σπάει μια βροντερή σταθερή φωνή.
Ο 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης σε πείσμα των κατακτητών ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο. Σε λίγο έρχονται οι δήμιοί του. Βροντοφωνάζει:
«Γεια σας, αδέλφια. Γεια σας λεβέντες. Ελπίζω να ‘μαι ο τελευταίος που εκτελούν. Αδέλφια, συνεχίστε τον αγώνα. Εγώ βαδίζω στην αγχόνη γελαστός, αποφασιστικός, υπερήφανος». Οι συγκρατούμενοι του φωνάζουν:
-«Θάρρος, Παλληκαρίδη, θάρρος Παλληκαρίδη».
-«Θάρρος έχω πολύ. Αυτήν τη στιγμή περνώ την είσοδο του ικριώματος».
Πηγή:
hellas-now.com
