ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέει λοιπόν γι' αυτό:
'Αφ' ότου ή μοίρα σκέπασε αυτό το γένος (εννοεί το χρυσόν), τούς καλούμε: οι ΑΓΙΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ τής γης, 398a ΑΓΑΘΟΙ, ΑΡΩΓΟΙ, ΦΥΛΑΚΕΣ τών θνητών.
.........................
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νά, αυτό λοιπόν περισσότερο άπό κάθε άλλο, κατά τή γνώμη μου, έννοεί διά τους ΔΑΙΜΟΝΕΣ, δηλαδή, επειδή είναι ΦΡΟΝΙΜΟΙ καί ΣΟΦΟΙ (Δ Α Η Μ Ο Ν Ε Σ), τούς ονόμασε ΔΑΙΜΟΝΕΣ.
Καί στην αρχαία τή δική μας γλώσσα αυτό τό ίδιο Ονομα συναντάται. Καλά λοιπόν λέει κι' αυτός καί άλλοι πολλοί ποιητές, όσοι λένε Οτι όταν κανείς, όντας αγαθός, πεθάνη, άποκτά μεγάλη μοίρα καί τιμή καί γίνεται ΔΑΙΜΟΝΑΣ, σύμφωνα μ' αυτό τό όνομα πού σημαίνει Φρόνηση.
Μέ αύτη τήν έννοια λοιπόν παραδέχομαι κι έγώ ότι κάθε άνθρωπος πού είναι αγαθός, είναι ΔΑΙΜΟΝΙΟΣ καί οσο ζή καί όταν πεθάνη, καί σωστά του δόθηκε τό ονομα ΔΑΙΜΟΝΑΣ.»
Βασιλική Ζευγαρά
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
«ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Οϊσθα ούν τίνας φησιν Ησίοδος είναι τους ΔΑΙΜΟΝΑΣ ;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέγει τοίνυν περί αύτού:
Αύτάρ έπεί δή τούτο γένος κατά μοίρ' έκάλυψεν,398a
οί μέν ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΑΓΝΟΙ ύποχθόνιοι καλέονται,
ΕΣΘΛΟΙ, ΑΛΕΞΙΚΑΚΟΙ, ΦΥΛΑΚΕΣ θνητών ανθρώπων
.........................
(ΚΡΑΤΥΛΟΣ [397e-398d] -ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «δαίμονες»)
-----------------------------------------------------------
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Πηγή:«ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Οϊσθα ούν τίνας φησιν Ησίοδος είναι τους ΔΑΙΜΟΝΑΣ ;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέγει τοίνυν περί αύτού:
Αύτάρ έπεί δή τούτο γένος κατά μοίρ' έκάλυψεν,398a
οί μέν ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΑΓΝΟΙ ύποχθόνιοι καλέονται,
ΕΣΘΛΟΙ, ΑΛΕΞΙΚΑΚΟΙ, ΦΥΛΑΚΕΣ θνητών ανθρώπων
.........................
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Τούτο τοίνυν παντός μάλλον λέγει, ώς έμοί δοκεί,
τους δαίμονας ότι φρόνιμοι καί δ α ή μ ο ν ε ς ήσαν, «ΔΑΙΜΟ
ΝΑΣ» αυτούς ώνόμασεν καί εν γε τη αρχαία τη ημετέρα φωνή
αυτό συμβαίνει τό Ονομα. Λέγει ούν καλώς και ούτος καί
άλλοι ποιηταί πολλοί όσοι λέγουσιν ώς, επειδάν τις αγαθός
ών τελευτήση, μεγάλην μοίραν καί τιμήν έχει καί γίγνεται
Δαίμων κατά τήν τής Φρονήσεως έπωνυμίαν. Ταύτη ούν
τίθεμαι καί έγώ [τον ΔΑΗΜΟΝΑ]πάντ' άνδρα ός αν αγαθός ή,
δαιμόνιον είναι καί ζώντα καί τελευτήσαντα, καί ορθώς
«ΔΑΙΜΟΝΑ» καλείσθαι.»(ΚΡΑΤΥΛΟΣ [397e-398d] -ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «δαίμονες»)
-----------------------------------------------------------
«Να εξηγούν και να διαβιβάζουν τα μηνύματα των ανθρώπων στους θεούς και στους ανθρώπους των θεών, των πρώτων τις προσευχές και τις θυσίες, ενώ των θεών τις εντολές και τις ανταποδόσεις για τις θυσίες· και, καθώς βρίσκονται στο ενδιάμεσο θεών και ανθρώπων, καλύπτουν το μεταξύ τους κενό, ώστε το σύμπαν ν᾽ αποχτήσει τη συνοχή του. Είναι ο δίαυλος, απ᾽ τον οποίο διαβιβάζεται και η μαντική στο σύνολό της και το λειτούργημα του ιερατείου, που έχει να κάνει με τις θυσίες και τις μυήσεις [203a] και τα μαγικά άσματα και κάθε μαντεία και μαγγανεία. Ο θεός δεν έρχεται σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο, αλλά με τη διαμεσολάβηση των δαιμόνων συντελείται κάθε επικοινωνία και συνομιλία των θεών με τους ανθρώπους, και στον ύπνο και στον ξύπνιο τους· κι ο άνθρωπος που είναι σοφός σ᾽ αυτές τις συναλλαγές είναι “δαιμόνιος”, ενώ ο σοφός σ᾽ ό,τι άλλο, που έχει να κάνει με επαγγέλματα ή κάποιες χειρωνακτικές εργασίες, αγοραίος. Οι δαίμονες λοιπόν που λέμε είναι πολλοί και κάθε λογής κι ένας ανάμεσά τους είναι κι ο Έρως».
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Ἑρμηνεῦον καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τὰ παρ᾽ ἀνθρώπων καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ θυσίας, τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν, ἐν μέσῳ δὲ ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ πᾶν αὐτὸ αὑτῷ συνδεδέσθαι. διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ πᾶσα χωρεῖ καὶ ἡ τῶν ἱερέων τέχνη τῶν τε περὶ τὰς θυσίας καὶ τελετὰς [203a] καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν. θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μείγνυται, ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς ἀνθρώπους, καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύδουσι· καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σοφὸς δαιμόνιος ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ὢν ἢ περὶ τέχνας ἢ χειρουργίας τινὰς βάναυσος. οὗτοι δὴ οἱ ΔΑΙΜΟΝΕΣ πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ὁ ἜΡΩΣ.
greek-language.gr - {ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ ΠΛΑΤΩΝΟΣ}
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ
Βασιλική Ζευγαρά
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
