Ιέρειες και Πρωθιέρειες της
Ομορφιάς και του Κάλλους στη γη των Ελλήνων, εκεί που το φως ήρθε να
φωτίσει τη σκέψη των Ελληνίδων εκείνων που μεταλλάσσουν την δύναμη του
νου σε μαγεία και τη μαγεία σε διαχρονική ομορφιά!.. Αθάνατη
ωραιότητα!.. Πόσοι αιώνες θα περάσουν ακόμη για να γητευθείς και συ από
τα θέλγητρα και τη γοητεία των Ελληνίδων του Κάλλους του Πνεύματος και
της Ομορφιάς που χάρισε ο ίδιος ο Θεός στον άνθρωπο;
ΜΕ
ΕΚΠΛΗΞΗ και μέγιστο θαυμασμό είδα χθες μια σειρά φωτογραφιών Ελληνίδων
Ιερειών και Πρωθιερειών στην αρχαία Ολυμπία, κατά την τελετή της Αφής
της Ολυμπιακής Φλόγας. Και ομολογώ ότι έμεινα εκστατικός με την ομορφιά
και το κάλλος (1) των Ελληνίδων αυτών, που δεν μας χαρίζουν απλά τη χαρά
«του ωραίου και τ' αληθινού», αλλά και την ελπίδα μαζί με την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο!
Τι
ομορφιά, τι φως!.., θα έλεγε ο ποιητής!.. Πόσοι και πόσοι ποιητές, ώ
Ελληνίδα Ιέρεια του Πνευματικού και του Φυσικού Κάλλους, δεν εξύμνησαν
την ωραιότητα ή την ομορφιά σου!...Πόσοι αιώνες πέρασαν και πόσοι θα
περάσουν όπου ο άνθρωπος συνεχώς θα υποκλίνεται ευλαβικά μπροστά στην
ανείπωτη ομορφιά και το θεϊκό μεγαλείο;
Κάλλος ανθρώπινο!.. Κάλλος θεϊκό!..
Προσπαθώ
με όλη τη δύναμη της ψυχής να βρω τις κατάλληλες εκείνες λέξεις που θα
μπορέσουν να αποδώσουν το νόημα και τη συγκίνηση που αισθάνεται κανείς
αντικρίζοντας αυτή την ανυπέρβλητη ομορφιά των Ελληνίδων ιερειών και
Πρωθιερειών, όπως αυτές που αντίκρισα σε μια σειρά φωτογραφιών που είδα
χθες βράδι και η χαρά θα ήθελα να ήταν μια χαρά πανελλήνια!..
Πανανθρώπινη χαρά!.. Και τούτο δεν το λέω τυχαία!.. Είναι και η
συγκίνηση στη μέση...
--Και η συγκίνηση;
--Ναι.
Και η συγκίνηση!.. Αν όλη αυτή η μαγεία και ομορφιά, που μας προσφέρουν
κάθε τόσο όλες αυτές οι Ελληνίδες Ιέρειες και Πρωθιέρειες της Αφής της
Ολυμπιακής Φλόγας, δεν αποτελούν το πραγματικό Ελληνικόν Κάλλος, ας μας
πουν τότε σε ποιο λεξικό ν’ απευθυνθούμε για να το αναζητήσουμε!.. Να
δούμε την πραγματική ερμηνεία της λέξεως. Την πραγματική σημασία και το
πραγματικό νόημά της!..
«Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου, του μεγάλου και τα’ αληθινού…»,
θα ψάλλει στον Ολυμπιακό του Ύμνο ο Κωστής Παλαμάς. Αυτή η υπερνέφελη
σκέψη που σκορπά πάντα ρίγη συγκινήσεως και χαράς κάθε φορά που οι
στίχοι του μετουσιώνονται σε μια μυστική πνευματική θεία κοινωνία! Το
άλλο κάλλος!.. Το πνευματικό κάλλος!
Και
τούτο διότι η ομορφιά, όταν ενσαρκώνεται σ’ αυτές τις Ιέρειες ή τις
Πρωθιέρειες του φυσικού κάλλους, παίρνει μια άλλη διάσταση αφού για μια
ακόμη φορά «ενώνεται ο ουρανός με τη γη», όπως θάλεγαν εύστοχα κάποιοι
λόγιοι και σοφοί, φιλόσοφοι και διανοούμενοι, στοχαστές και ποιητές,
σκεπτικιστές και ρητοροδιδάσκαλοι!
Χάρμα ειδέσθαι!.. Χάρμα οφθαλμών!.. Μαγεία και αρμονία μαζί!..
Ό,τι
και να πούμε είναι λίγο μπροστά σ’ αυτό το εκθαμβωτικό κάλλος των
Ελληνίδων που θέλησαν να παντρέψουν το πνευματικό με το σωματικό κάλλος.
Και το προδίδει η κίνησή τους!.. Το ψέλλισμα κάποιων ύμνων, που τους
παίρνει ο δροσερός αγέρας και τους πηγαίνει να αναπαραχθούν μέσα στις
φυλλωσιές και τα φυλλώματα των δέντρων!.. Των φύλλων που μιλούν!.. Των
«λάλων φύλλων» για να θυμηθούμε το θρόϊσμα της Δωδωναίας βελανιδιάς!
Και δεν θα λησμονήσω ποτέ την φλογερή εκείνη Ελληνίδα της γνώσεως, την Ιέρεια του Χορού, Μαρία Χορς,
όταν εξηγούσε από διαίσθηση ποια ήταν εκείνη η φωνή που άκουγαν οι
υποφήτες στο Μαντείο της Δωδώνης , συνειδητοποιώντας το θρόϊσμα των
φύλλων της βελανιδιάς που έβγαζε ένα συνεχές μουρμουρητό – κάτι σαν
ανθρώπινη λαλιά!.. Κάτι σαν ανθρώπινη ομιλία!...
Θεέ μου!.. Τι αποκάλυψη κι αυτή!..
Να προχωρήσουμε;
Η
ελιά για τους αρχαίους Έλληνες –λένε οι ίδιες οι ιέρειες Ελληνίδες-
ήταν σύμβολο των ολυμπιακών ιδεωδών, της Ειρήνης, της Σοφίας και της
Νίκης. Γι’ αυτό και το μοναδικό βραβείο που έπαιρνε ο Ολυμπιονίκης ήταν
ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδί ελιάς, ο «κότινος». Μέσα στο ναό της
Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία, υπήρχε μια ελιά, η «καλλιστέφανος ελαία», από
της οποίας τα κλαδιά φτιαχνόταν ο κότινος. Ο μύθος λέει ότι ο Ηρακλής
φύτεψε την ελιά, μετά την ολοκλήρωση των 12 άθλων του!..
Και όχι μόνο!...
Την
ίδια την ελιά της οποίας το έλαιον ήταν ιερό από την αρχαιότητα, ήρθε
αργότερα ο νέα πίστη των Ελλήνων για να την κάνει μυστηριακή και
θαυματουργή μέσα στην ίδια την Εκκλησία!.. Για «κατάκαρπον ελαία»
μιλούν οι εκκλησιαστικοί υμνωδοί όταν θέλουν ν’ αναφερθούν στην
Παναγία!... Για το Μυστήριο του Βαπτίσματος και το Ευχέλαιο θα μιλήσουν
κάποιοι άλλοι, όταν θελήσουν ν’ αναφερθούν στην ιερότητα του ελαίου, που
χρησιμοποιούν στα Μυστήρια της Εκκλησίας ή στα καντήλια που επί αιώνες
φωτίζουν τις ψυχές των ανθρώπων μέσα στις εκκλησιές, τα ξωκλήσια και τα
μοναστήρια!..
Αλήθειες μεγάλες!.. Αλήθειες διαχρονικές!..
Δεν
είναι αρχαίες Ελληνίδες Νύμφες!.. Δεν είναι αρχαίες Ελληνίδες
Δρυίδες!.. Εϊναι σύγχρονες ιέρειες της ομορφιάς σε μία ενότητα φυσικού
και πνευματικού μεγαλείου!..
Θα κλείσω το σύντομο αυτό αφιέρωμα στο πραγματικό Ελληνικόν Κάλλος
με μία βαθιά ανθρώπινη επιστολή, που μου έστειλε ένα από τα παιδιά
αυτά, όταν έγινε το αίτημα για να γίνουμε διαδικτυακοί φίλοι στο
facebook. Δεν πήρα την έγκρισή τους, αλλά τη δημοσιοποιώ προς χάριν της
αλήθειας και μόνον της αλήθειας:
«Ευχαριστώ
για την τιμή, την εμπιστοσύνη και την αγάπη σας. Είναι μέγιστη η χαρά
μου γι΄αυτήν την fcb φιλία. Το Προφίλ αυτό διαμορφώθηκε με μόνο γνώμονα
την όποια, έστω και ελάχιστη ανιδιοτελή προσφορά, με θέματα καρδιάς.
Εσείς κάνετε εξαιρετική εργασία, άξια συγχαρητηρίων. Λαμβάνω θάρρος
ζωής, από την ποιότητα του καλοσυνάτου λόγου, της ταπεινοφροσύνης και
των πεπραγμένων σας. Απουσιάζουν δυστυχώς από την εποχή μας άνθρωποι του
δικού σας μεγέθους, ενώ όσοι ακόμα υπάρχουν μας "κρατούν" μακριά,
λειτουργώντας υπεροπτικά σε εντελώς στενά πλαίσια, απρόσιτα σε μας τους
"κοινούς θνητούς" ... Χάρηκα, κάθε επιτυχία .... Καλή συνέχεια ... !!!»
(2)
Καλή συνέχεια, παιδιά!.. Καλή συνέχεια "εραστές του ωραίου και τ' αληθινού"!..
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. κάλλος
το
(AM κάλλος)· η ωραιότητα, η καλλονή, η ομορφιά (α. «το ελληνικό
κάλλος»· β. «αἵ κάλλει ἐνίκων φῡλα γυναικῶν», Ομ.Ιλ.)· || (νεοελλ.)
(στον πληθ.) τα κάλλη· τα θέλγητρα, οι χάρες («μπρος στα κάλλη τί 'ν' ο
πόνος»)· || (αρχ.) 1. (για γυναίκες) η πολύ ωραία, η καλλονή («τὴν
θυγατέρα, δεινόν τι κάλλος καὶ μέγεθος», Ξεν.)· 2. (στους Πυθαγορείους)
ονομασία τού αριθμού έξι· 3. (πληθ.) τὰ κάλλη· ωραία πράγματα για
στολισμό («ἐν ποικίλοις... κάλλεσιν βαίνειν», Αισχύλ.)· 4. (φρ.) α) «ἐς
κάλλος ἀσκεῑ»· (για γυναίκα) προσπαθεί να φαίνεται ωραία· β) «ὁ εἰς
κάλλος βίος»· ο ηθικά καλός βίος· γ) «τὰ κάλλη τῆς ἑρμηνείας»· η
γλαφυρότητα τού ύφους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < καλός. Για το πρόβλημα τού διπλού -λλ- βλ. λ. καλλίων.
ΠΑΡ. καλλύνω· (αρχ.) κάλλιμος.
ΣΥΝΘ.
(Α' συνθετικό) (αρχ.) καλλοποιός, καλλοποιώ, καλλόφιλος. (Β' συνθετικό)
περικαλλής· (αρχ.) ακαλλής, ζακαλλής, λιθοκαλλής, περισσοκαλλής,
υπερκαλλής].
2. facebook: Olympia Ilida Delphi II
Πηγή:
sakketosaggelos.gr
