Τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων περιέχουν άπειρες αποδείξεις για την αδυσώπητη έχθρα των Φοινίκων κατά των Ελλήνων (βλέπε "προϊστορία και ιστορία" του τόμου ΕΛΛΑΣ της εγκυκλοπαίδειας του "ΗΛΙΟΥ").
Δεν είναι άγνωστο ότι τους στόλους των Φοινίκων, γενικά χρησιμοποίησαν οι Πέρσες, ο Δαρείος και ο Ξέρξης για τις ναυτικές μεταφορές τους, και τις πολεμικές επιχειρήσεις τους, κατά των εκστρατειών τους κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και κατά την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Εβραίοι επιμελώς πάντοτε κρύβονταν πίσω από των ομοφύλων και συγκατοίκων Φοινίκων, αφού ζούσαν στις ίδιες με τους Φοίνικες περιοχές. (Βλέπε αρχαία ιστορία τόμου "ΕΛΛΑΣ" της εγκυκλοπαίδειας του "ΗΛΙΟΥ").
Γεφυραίοι ήταν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων οι οποίοι δολοφόνησαν τον Ίππαρχο στην Αθήνα, (κατά την συμπλοκή εφονεύθη ο Αρμόδιος από την φρουρά του Ιππάρχου ενώ ο Αριστογείτων κατόρθωσε να ξεφύγει, αλλά αργότερα τον έπιασαν και θανατώθηκε απ' τον Ιππία, αδελφό του Ιππάρχου με βασανιστήρια), όχι για να απαλλάξουν τους Αθηναίους από τον τύρρανο, αλλά για να βγάλουν από την μέση τον υιό (Ίππαρχο) και συνεχιστή της προσπάθειας του Πεισίστρατου.
Ο Πεισίστρατος ήταν ο εμπνευστής και αυτός που επιδίωξε να συγκεντρώσει το σύνολο των διάσπαρτων αρχαίων κειμένων που αποτελούν την προϊστορία της Ελληνικής φυλής, με βαθύτερο σκοπό, την συγκέντρωση των διαφόρων Ελληνικών φυλών σε ένα ενιαίο Έθνος.
Αυτή του η επιδίωξη δεν ήταν αρεστή στους Φοίνικες διότι ήθελαν του Έλληνες διηρημένους.
Πολλές διεισδύσεις είχαν επιχειρήσει οι Φοίνικες κατά την εποχή εκείνη, ως "Γεφυραίοι" όπως επί Κάδμου στην Θήβα και ταυτοχρόνως περίπου και στην Αθήνα, όπου είχαν εγκατασταθεί.
Οι περίφημοι δήθεν τυραννοκτόνοι, Αρμόδιος και Αριστογείτων (Γεφυραίοι) που τόσο διαφημίστηκαν ως υπερασπιστές της δημοκρατίας και της Ελευθερίας στην Αθήνα, διότι δολοφόνησαν τον Ίππαρχο, ( υιό του Πεισίστρατου) ενώ πρόκειται περί ερωτικής εκδικήσεως, επειδή ο Ίππαρχος είχε φίλη την αδελφή του Αρμόδιου, ( βλέπε "Η αληθινή Προϊστορία" Ι.ΠΑΣΣΑ) δεν της επέτρεψε ίσως, να μετάσχει ως συνοδός Παρθένος, που δεν ήταν, στην εορτή των Παναθηναίων.
Κυρίως όμως οι Φοίνικες Γεφυραίοι, μισούσαν τον Ίππαρχο και ήθελαν να βάλουν εμπόδια στο έργο του, επειδή συνέχιζε την συλλογή και την καταγραφή των διαφόρων ραψωδιών των πανάρχαιων Ελλήνων ποιητών και κυρίως των Ορφικών, που διεσώθησαν μέχρι της εποχής εκείνης από στόμα σε στόμα ή γραμμένα επί λεπτών σανίδων οι οποίες έδειχναν την πανάρχαια ύπαρξη και συνέχεια της Ελληνικής φυλής, που ήθελαν οι Φοίνικες να την εξοντώνουν, μαχόμενοι πάντοτε κατά των Ελλήνων και διεκδικώντας την κυριαρχία της ανθρωπότητας.
Επεδίωξε ο Ίππαρχος να εμφανίσει την από των προϊστορικων χρόνων καταγωγή και ενότητα του Ελληνισμού, όπως προηγουμένως ο πατέρας του Πεισίστρατος, είχε φροντίσει να καταγράφουν τα Ομηρικά έπη και τα ποιήματα του Ησιόδου.
Η ενέργεια αυτή των Πεισιστρατιδών είχε καταπολεμηθεί από τους Φοίνικες, από την εποχή εκείνη, επειδή επεδίωκαν την διάσπαση και την διάλυση του Ελληνισμού, διότι ήταν ή μόνη ισχυρή δύναμη, που εμπόδιζε τα σχέδια των Φοινίκων - Γεφυραίων προς την παγκόσμια επικράτηση, κάτι που το βλέπουμε και στην εποχή μας σήμερα.
Φανερό είναι επίσης ότι από την εποχή εκείνη οι Φοίνικες δρούσαν με καταχθόνιες μεθόδους κατά των Ελλήνων αποκρύπτοντας επιμελώς, όπως πράττουν και σήμερα, όχι μόνο την εθνικότητα τους, αλλά και τους πραγματικούς σκοπούς τους, όπως μας αποδεικνύει και η περίπτωση με τους Πεισιστρατίδας και την δολοφονία του Ιππάρχου, την οποία είχαν πετύχει οι Γεφυραίοι να εμφανίσουν, ως "υπεράσπιση της δημοκρατίας" στην Αθήνα, ενώ πρόκειται περί εγκλήματος κατά του Ελληνισμού.
Πηγή:
