«Είναι λάθος να ζητάμε από την Ελλάδα να παραμείνει δεσμευμένη σε ένα παλιό πρόγραμμα που έχει αποδεδειγμένα αποτύχει»
Υπέρ της Ελλάδας τάσσονται σε κοινή
επιστολή τους προς τους Financial Times, 26 προσωπικότητες
αναγνωρισμένου κύρους, όπου αναφέρουν πως τώρα που έχει φτάσει «η ύστατη
ώρα» ήρθε η στιγμή να επικρατήσει η «οικονομική λογική» και η
«ανθρωπιά» αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα.
Οι 26 υπογράφοντες, μεταξύ των οποίων
ένας πρώην πρωθυπουργός, ένας Νομπελίστας οικονομολόγος και καθηγητές
πανεπιστημίων, είχαν αποστείλει επιστολή στην ίδια εφημερίδα τον
περασμένο Ιανουάριο καλώντας την «ΕΕ να επωφεληθεί» από την αλλαγή
πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, κάνοντας μια «καινούρια αρχή», τονίζουν
ότι «το μέλλον της ΕΕ διακυβεύεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών εκ μέρους των δανειστών, οι οποίες
αυτή τη στιγμή βρίσκονται κοντά στο αποκορύφωμά τους».
Όπως γράφουν στην επιστολή τους, για να
αποφευχθεί η ρήξη πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις και από τις δυο πλευρές.
Από την πλευρά της Ευρώπης η υπομονή και η χρηματοδότηση για να
προωθηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και η οικονομική ανάπτυξη και
για να διατηρηθεί η ακεραιότητα της Ευρωζώνης» και «από την πλευρά της
Ελλάδας, αξιόπιστη δέσμευση στο να δείξει ότι ενώ είναι κατά της
λιτότητας, είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων και ότι θέλει να παίξει θετικό
ρόλο εντός της ΕΕ».
Σε αυτό το σημείο, οι 26 υπενθυμίζουν
ότι στην επιστολή τους στα τέλη του Ιανουαρίου μετά τις ελληνικές
εκλογές είχαν αναφέρει ότι πρέπει να αποσυνδεθεί η λιτότητα με τις
μεταρρυθμίσεις. Συγκεκριμένα είχαν γράψει: «Πιστεύουμε ότι είναι
σημαντικό να διαχωρίσουμε τη λιτότητα από τις μεταρρυθμίσεις, το να
καταδικάζει κάποιος τη λιτότητα δεν σημαίνει ότι είναι και κατά των
μεταρρυθμίσεων». Κατά τους υπογράφοντες την επιστολή, δυστυχώς, «έξι
μήνες μετά, νιώθουμε απογοήτευση, φόβο και κατάπληξη πως η λιτότητα
υπονομεύει τις μεταρρυθμίσεις-κλειδιά του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στις οποίες είναι
βέβαιο ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές θα είχαν συνεργαστεί με την ελληνική
κυβέρνηση: και κυρίως στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της
διαφθοράς».
«Η λιτότητα μειώνει δραστικά το εισόδημα
από τη φορολογική μεταρρύθμιση, και περιορίζει τον χώρο για αλλαγές στη
δημόσια διοίκηση, προκειμένου να καταστεί υπεύθυνη και κοινωνικά
επαρκής» συνεχίζουν οι 26 και επισημαίνουν το γεγονός πως απαιτείται
συνεχώς από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει κι άλλες παραχωρήσεις,
«σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να χάσει την πολιτική στήριξη και κατά
συνέπεια, την ικανότητά του να βγάλει εις πέρας ένα μεταρρυθμιστικό
πρόγραμμα που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση».
«Είναι λάθος να ζητάμε από την Ελλάδα να
παραμείνει δεσμευμένη σε ένα παλιό πρόγραμμα που έχει αποδεδειγμένα
αποτύχει και απορριφθεί από τους Ελληνες ψηφοφόρους και το οποίο πολλοί
οικονομολόγοι (συμπεριλαμβανομένων και ημών) πιστεύουν πως ήταν
εσφαλμένο εξ αρχής» τονίζουν.
Παράλληλα, επισημαίνουν πως υπάρχει
ανάγκη, προκειμένου να μην φτάσουμε στην πτώχευση, για μια μακροπρόθεσμη
και συνολική συμφωνία, γράφοντας: «Προφανώς, είναι αναγκαία μια
ανανεωμένη και μακροπρόθεσμη συμφωνία με τους δανειστές, διαφορετικά μια
χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη, κάτι που θα επιφέρει κινδύνους στις
οικονομίες της Ευρώπης και του κόσμου και ακόμα στο ευρωπαϊκό εγχείρημα
που η ευρωζώνη υποτίθεται πως καλείται να ισχυροποιήσει».
Στη
συνέχεια, οι 26 οικονομολόγοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και
υποστηρίζουν πως «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη ελπίδα για νομιμότητα στην
Ελλάδα», καθώς «μια αποτυχία να επιτευχθεί συμβιβασμός θα υπέσκαπτε τη
δημοκρατία και θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών περισσότερων
ριζοσπαστικών και δυσλειτουργικών προκλήσεων, βαθιά εχθρικών προς την
ΕΕ».
Τέλος, υποστηρίζουν ότι αν σημειωνόταν
μια δραστική κίνηση στην κατεύθυνση «ενός θετικού προγράμματος για την
ανάκαμψη της Ελλάδας (και της ΕΕ ως σύνολο)» με συγκεκριμένη
χρηματοδότηση προς τη δημιουργία θέσεων εργασίας και μέτρων που θα
επέφεραν ανάπτυξη, «αυτό θα μπορούσε και να μετατρέψει τις οικονομικές
επιδόσεις της ΕΕ και να γίνει μια ακόμα πηγή υπερηφάνειας για τους
Ευρωπαίους πολίτες».
«Το πώς αντιμετωπίζεται η Ελλάδα θα
στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους Ευρωπαίους εταίρους. Οπως με το σχέδιο
Μάρσαλ, ας γίνει (το πρόγραμμα για την Ελλάδα) η ελπίδα και όχι η
απόγνωση» καταλήγουν.
Μεταξύ των ονομάτων που υπογράφουν την επιστολή
και αυτό του Νομπελίστα οικονομολόγου, Γιόσεφ Στίγκλιτς, του Γάλλου
οικονομολόγου και συγγραφέα του μπεστ σέλερ «Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα»
Τομά Πικετί και του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού, Μάσιμο Ντ΄Αλέμα.
Οι υπογράφοντες την επιστολή
1. Καθηγητής Joseph Stiglitz Columbia University, Νικητής βραβείου Νόμπελ
2. Καθηγητής Thomas Piketty École Normale Supérieure, London School of Economics
3. Massimo D'Alema Πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Πρόεδρος του FEPS (Foundation of European Progressive Studies)
4. Καθηγήτρια Stephany Griffith-Jones IPD Columbia University
5. PΚαθηγήτρια Mary Kaldor London School of Economics
6. Hilary Wainwright Transnational Institute, Amsterdam
7. Καθηγητής Marcus Miller Warwick University
8. Καθηγητής John Grahl Middlesex University, London
9. Michael Burke Economists Against Austerity
10. Καθηγητής Panicos Demetriadis University of Leicester
11. Καθηγητής Trevor Evans Berlin School of Economics and Law
12. Καθηγητης Jamie Galbraith Dept of Government, University of Texas
13. Καθηγητής Gustav A Horn Macroeconomic Policy Institute (IMK)
14. Καθηγητής Andras Inotai Emeritus and πρώην διευθυντής του Institute for World Economics, Budapest
15. Σερ Richard Jolly Καθηγητής επί τιμή, IDS, Sussex University
16. Inge Kaul Επίκουρη Καθηγήτρια, Hertie School of Governance, Berlin
17. Neil MacKinnon VTB Capital
18. Καθηγητής Jacques Mazier University of Paris
19. Dr Robin Murray London School of Economics
20. καθηγητής Jose Antonio Ocampo Columbia University
21. Καθηγητής Dominique Plihon University of Paris
22. Avinash Persaud Peterson Institute for International Economics
23. Καθηγητής Mario Pianta University of Urbino
24. Helmut Reisen Shifting Wealth Consultancy
25. Dr Ernst Stetter Γενικός Γραμματέας του FEPS (Foundation fro European Progressive Studies)
26. καθηγητής Simon Wren-Lewis Merton College Oxford
Πηγή:
