Στην Κωνσταντινούπολη και στην Σμύρνη, εξαγριωμένα πλήθη άνοιξαν πυρ στον αέρα και σχημάτισαν αυτοκινητοπομπές, οι οποίες κατευθύνθηκαν προς τις κουρδικές συνοικίες, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με Κούρδους αλλά και με αριστερούς και αλεβίτες, εντείνοντας τους φόβους για επικίνδυνη εξέλιξη των πραγμάτων στην Τουρκία.
Γραφεία του φιλοκουρδικού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, σπίτια και καταστήματα πολιτών κουρδικής καταγωγής παραβιάστηκαν και ο όχλος τα κατέστρεψε αφήνοντας πίσω του τραυματίες μεταξύ των οποίων και παιδιά.
Στο στόχαστρό τους βρέθηκαν και υπεραστικά λεωφορεία, που εκτελούσαν δρομολόγια από το δυτικό τμήμα της χώρας προς τις ανατολικές κουρδικές επαρχίες. Τα σταματούσαν, έκαναν έλεγχο ταυτοτήτων και σε κάποιες περιπτώσεις προπηλάκισαν κουρδικής καταγωγής πολίτες.
Στην Άγκυρα, εξαγριωμένα πλήθη επιτέθηκαν σε Κούρδους εποχικούς εργάτες, τραυματίζοντας δεκάδες, και έβαλαν φωτιές στους πρόχειρους καταυλισμούς τους. Επίσης μαρτυρίες από την τουρκική πρωτεύουσα αναφέρουν ότι γύρω στις 2.00 τα ξημερώματα εθνικιστές άνοιξαν πυρ κατά Κούρδων πολιτών. Από τα πυρά τραυματίστηκε σοβαρά ένας πολίτης.
Στις φλόγες παραδόθηκαν μεταξύ άλλων και οι τοπικές οργανώσεις του φιλοκουρδικού κόμματος στην Σπάρτη και στην Μερσίνα.
Επεισόδια, συγκρούσεις με υλικές καταστροφές σημειώθηκαν και σε άλλες πόλεις Τουρκίας όπως στη Ραιδεστό στα δυτικά και την Καισαρεία της κεντρικής Τουρκίας.
Η κρίση εντάθηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα που η Τουρκική κυβέρνηση με πρόσχημα την επίθεση εναντίον των τζιχαντιστών εξαπέλυσε μιας μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά των ανταρτών του PKK, οι οποίοι απάντησαν με ανάλογα επίπεδα βίας.
Αποτέλεσμα να πληθαίνουν οι νεκροί, οι τραυματίες και οι καταστροφές εκατέρωθεν.
Στο τεύχος 83 υπάρχει εκτενής αναφορά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Τουρκία το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Στο άρθρο με τίτλο «Πόλεμος για το ISIS, οι Κούρδοι στο στόχαστρο» αναφέρεται μεταξύ άλλων πως
Αρκετοί αναλυτές, όπως ο Στίβεν Ρίχτερ του Globalist, θεωρούν πως οι ΗΠΑ, συνάπτοντας την επίμαχη συμφωνία με την Άγκυρα, «κατάφεραν να προδώσουν τους Κούρδους, ίσως τους μόνους αληθινούς μαχητές της ελευθερίας, όπως αποδείχθηκαν στην υπεράσπιση του Κομπάνι», το οποίο πολιορκούνταν επί 134 ημέρες. Ο Πάτρικ Κόμπουρν έχει την ίδια άποψη. «Μέσα στην Τουρκία, η πλειοψηφία των συλληφθέντων από τις δυνάμεις ασφαλείας είναι ή Κούρδοι ή αριστεροί ακτιβιστές και όχι ύποπτοι συμπαθούντες το ISIS. Βουλευτές του HDP, το οποίο υποστηρίζει σταθερά την ειρήνευση μεταξύ PKK και τουρκικής κυβέρνησης, απειλούνται με διώξεις. Προφανώς, το αδίκημα του HDP ήταν ότι κέρδισε 13% στις εκλογές του Ιουνίου, στερώντας από το κυβερνών AKP την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για πρώτη φορά από το 2002».
Μεταξύ των πέντε λόγων, που απαριθμεί ο Ίαν Μπρέμερ στο BBC, ως παράγοντες που ώθησαν την Τουρκία να μπει πιο ενεργά στο «χορό» των κοινών πτήσεων, ως πρώτον αναφέρει την οικονομία. «Μέχρι πρόσφατα, η Τουρκία ήταν μια ελκυστική αναδυόμενη αγορά. Το 2010, η οικονομία της αυξανόταν με ρυθμό 9,2%. Μέχρι το 2013, ωστόσο, η αύξηση του ΑΕΠ έπεσε στο 4,1%. Η πτώση συνεχίστηκε και η πρόβλεψη ανάπτυξης για το 2015 είναι σήμερα στο 3,1%. Η ανεργία έχει φτάσει το 11%, ποσοστό που είναι το μεγαλύτερο της πενταετίας».
Δεύτερος παράγοντας είναι η πτώση της δημοτικότητας του προέδρου Ερντογάν, από 71% το 2011, σε 37,5% σήμερα. Η υποστήριξη στο ισλαμικό κόμμα του, Δημοκρατία και Ανάπτυξη -ΑΚΡ, έπεσε 10 ποσοστιαίες μονάδες στις εκλογές του Ιουνίου. Το κόμμα που ευνοήθηκε από τις κακές επιδόσεις του ΑΚΡ ήταν το φιλοκουρδικό HDP, το οποίο εισήλθε στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά, συγκεντρώνοντας ποσοστό 13%. Η ένταξη στη συμμαχία, που πολεμά το ISIS, εξυπηρετεί δύο πολιτικούς σκοπούς. Το ΑΚΡ επιχειρεί να πλαγιοκοπήσει το HDP συνδέοντάς το με κουρδικές αυτονομιστικές ομάδες, που κατηγορούνται για τρομοκρατία και συγκεντρώνει επαρκές εθνικιστικό συναίσθημα, για να κόψει ψήφους από το ακροδεξιό Εθνικιστικό Κίνημα. Διακαής πόθος στο ΑΚΡ είναι να πέσει το HDP κάτω από 10%, που είναι το όριο για είσοδο στη Βουλή.
Πηγή:
koutipandoras.gr
