ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΣΙΩΝΙΣΤΗ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ...
Στην αυγή του 20ου αιώνος, σχηματίσθηκαν
στην Ελλάδα οι πρώτες σοσιαλιστικές ομάδες. Τέτοιες ομάδες
σχηματίσθηκαν στην Αθήνα, στον Βόλο και στην Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, οι
οργανώσεις σε Αθήνα και Βόλο ήταν στην ουσία ολιγομελείς παρέες
διανοουμένων, και παρέμειναν τέτοιες καθώς δεν κατάφεραν να «ανοιχθούν»
στην κοινωνία και να προσελκύσουν τις λαϊκές μάζες.
Μόνο οι εν
Θεσσαλονίκη σοσιαλιστικές οργανώσεις ήσαν άξιες λόγου, λόγω της εκεί
παρουσίας περί των 80.000 Εβραίων, οι οποίοι Εβραίοι ήταν διεθνώς η
«μαγιά» της ανατροπής.
Στην υπό οθωμανική κατοχή Θεσσαλονίκη,
οι πρώτοι σοσιαλιστές ήσαν Εβραίοι -κυρίως- από την Βουλγαρία, με
πρωτοστατούντα τον Αβραάμ Μπεναρόγια.
Ο Αβραάμ, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε
το 1887 στο Βιδίνι της Βουλγαρίας και διαμορφώθηκε ιδεολογικά μέσα από
τις τάξεις του βουλγάρικου σοσιαλιστικού κινήματος.
Το κανονικό του
επάγγελμα ήταν δάσκαλος της βουλγαρικής γλώσσης στο εβραϊκό σχολείο της
Φιλιππουπόλεως (Πλόβντιβ)αλλά δούλεψε και σαν καπνεργάτης και
τυπογράφος.
Το 1908 τον βρίσκει στην πολυεθνική
Σαλονίκη, πρωταγωνιστή ενός πρωτοφανούς απεργιακού κινήματος που
συντάραξε όλη τη Μακεδονία. Tότε συνέγραψε το βιβλίο «Το εβραϊκό ζήτημα
και η σοσιαλδημοκρατία» (την εποχή εκείνη ακόμα και το κόμμα του Λένιν
λεγόταν «σοσιαλδημοκρατικό» κι όχι «κομμουνιστικό»), εις το οποίο
εξηγούσε την ανάγκη στρατεύσεως των όπου γης Εβραίων στα
«σοσιαλδημοκρατικά» (μαρξιστικά) κόμματα.
Οι
διεθνείς δυνάμεις που κατηύθυναν τα μαρξιστικά κινήματα ξεχώρισαν τον
Εβραίο αυτό διδάσκαλο και το 1908 τον έστειλαν στην Θεσσαλονίκη για να
οργανώσει την κατάσταση.
Είναι η χρονιά που ο Μπεναρόγια ιδρύει
μια Λέσχη για τη διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών στους Ισραηλίτες
εργάτες της πόλης, που τότε αποτελούσαν την πλειοψηφία του μακεδονικού
προλεταριάτου! Μέχρι τότε, οι οργανωμένοι μαρξιστές της πόλεως (άπαντες
Εβραίοι…) ήταν διασπασμένοι σε μικρές γκρούπες, με πρόσχημα
ιδεολογικές διαφορές, αλλά στην πραγματικότητα εξαιτίας της ελλείψεως
συντονισμού και ενός ικανού ηγέτη. Αυτόν τον ρόλο ορίστηκε να παίξει ο
Μπεναρόγια.
Η Λέσχη αυτή μετατρέπεται τον επόμενο
χρόνο σε "Εργατικό Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης" που ενώνεται με το σλαβόφωνο
"Σοσιαλιστικό Κέντρο" και δημιουργούν την "Φεντερασιόν" (Εργατική
Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης) στην οποία προσχωρούν Έλληνες και
μουσουλμάνοι εργάτες.
Η πρώτη πράξη της Φεντερασιόν, ήταν
η έκδοση μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας, υπό τον τίτλο «Εφημερίς του
Εργάτου», σε τέσσερις γλώσσες: εβραϊκά, ελληνικά, τουρκικά και
βουλγαρικά.
Αργότερα, η εφημερίδα άλλαξε τον τίτλο
της σε «Εργατική Αλληλεγγύη» και τελικώς σε «Αβάντι», με εκδότη τον
(Εβραίο) Αλμπέρτο Αρδίττι. Από τις νεώτερες εκδόσεις απαλείφθησαν οι
άλλες γλώσσες κι έμειναν μόνον τα εβραϊκά, προφανώς επειδή δεν είχαν μη
Εβραίους αναγνώστας…
Ο Μπεναρόγια διώκεται απ' τους
Νεότουρκους, κατεβαίνει στην Αθήνα το 1911 και έρχεται σε επαφή με τις
σοσιαλιστικές κινήσεις του Γιαννιού και του Δρακούλη.
Στις εκλογές του 1915, η Φεντερασιόν
εισήλθε στην βουλή με δύο βουλευτές, τον Εβραίο Αλμπέρτο Κουριέλ και
τον Έλληνα Αριστοτέλη Σίδερι, με ψήφους από τους Εβραίους της
Θεσσαλονίκης. Ο Μπεναρόγια απουσίαζε από την ενεργό δράση, διότι είχε
εξοριστεί στην Νάξο, από το 1914.
Το
1917 αφέθη ελεύθερος και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΓΣΕΕ και έναν
χρόνο αργότερα το 1918 στην ίδρυση του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικού Εργατικού
Κόμματος Ελλάδος), το οποίο προσεχώρησε στην «λενινιστική» Γ΄ Διεθνή,
Το 1920, το κόμμα προσέθεσε την λέξη «Κομμουνιστικό» στον τίτλο του
(ΣΕΚΚΕ) και τέλος το 1924 μετονομάσθηκε σε ΚΚΕ.
Μόλις οργάνωσε την κατάσταση, ο ιδρυτής
του ΚΚΕ, Αβραάμ Μπεναρόγια, ολοκλήρωσε την αποστολή που του είχε
ανατεθεί και απεσύρθη από την ενεργό δράση (ομοίως απεσύρθησαν και οι
υπόλοιποι Εβραίοι από την πρώτη σειρά του κόμματος), διότι πλέον το
κόμμα θα έπρεπε να απευθυνθεί στις ελληνικές πλατιές λαϊκές μάζες και
πανελλαδικό κόμμα με αρχηγό έναν αλλοεθνή, αλλόφυλο και αλλόθρησκο δεν
είχε καμιά τύχη.
Έτσι ο Μπεναρόγια διαγράφηκε απ΄το ΚΚΕ το 1924.
Ο Στάλιν του ανέθεσε την διεύθυνση του Γραφείου της Σοβιετικής Εμπορικής Ατμοπλοΐας στην Ελλάδα. .
Την
περίοδο 1940-1945 βρίσκεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας,
ενώ το 1946 συνεργάζεται, στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Εργατικής
Ένωσης, με τον Καζαντζάκη, Τερζάκη, Πουλιόπουλο κ.ά.
Σταδιακά αρχίζει να ασχολείται εντονότερα με το όραμα της δημιουργίας εβραϊκού κράτους!
Γίνεται θαυμαστής των σιωνιστών ηγετών Μπεν Γκουριόν και Μπεν Τσβι...
Με τη βοήθεια του δεύτερου απέκτησε περίπτερο στη Χολόν, ένα προάστιο του Τελ Αβίβ, όπου και πέθανε το 1979.
Πηγή:
oimos-athina.blogspot.gr
