Έχοντας συνταχθεί από μια ερευνητική ομάδα που συγκροτήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η έκθεση παραθέτει φωτογραφικές αποδείξεις αυτόματων τυφεκίων κατασκευασμένων από την Ισραηλινή Βιομηχανία Όπλων (Israel Military Industries – IMI) να βρίσκονται στο οπλοστάσιο του στρατού και της αστυνομίας του Νότιου Σουδάν. Γνωστά ως Galil ACE τα όπλα έχουν χρησιμοποιηθεί ιδιαιτέρως από σωματοφύλακες υψηλόβαθμων πολιτικών και από ανώτερους αξιωματικούς του στρατού.
Στο Νότιο Σουδάν δόθηκε ανεξαρτησία το 2011 μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο που διήρκησε δεκαετίες. Μέσα σε μέρες από την εγκαθίδρυση του, ηγετικές φυσιογνωμίες της ισραηλινής βιομηχανίας όπλων έσπευσαν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στον νέο σύμμαχο ενάντια στην επιρροή του Ιράν στο Σουδάν.
Από την απόσχισή του το 2011, το Νότιο Σουδάν έχει βυθιστεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ αντιμαχόμενων πολιτικών παρατάξεων.
Ο εξοπλισμένος από το Ισραήλ στρατός του Νότιου Σουδάν και φίλο-κυβερνητικές μιλίτσιες εφαρμόζουν «πολιτική καμένης γης» που χαρακτηρίζεται από συστηματικούς βιασμούς γυναικών και παιδιών, φόνους που διαπράττονται αδιακρίτως και κάψιμο ολόκληρων χωριών με τις οικογένειες μέσα στα σπίτια τους, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ.
Το Νότιο Σουδάν δεν είναι η μόνη αφρικανική χώρα στην οποία η ισραηλινή βιομηχανία όπλων κερδοσκοπεί από την αιματοχυσία.
Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (Stockholm International Peace Research Institute – SIPRI), το Ισραήλ δεν αποκαλύπτει λεπτομερείς πληροφορίες για τις συμφωνίες εμπορίας όπλων του, οι περισσότερες από τις οποίες διαμεσολαβούνται από σκιώδεις μεσάζοντες, συνήθως απόστρατους ισραηλινούς στρατιωτικούς ή ομογενείς πολίτες.
Παρόλα αυτά, περιστασιακά ρεπορτάζ, δημόσιες δηλώσεις αξιωματούχων και έρευνες από ΜΚΟ έχουν σηκώσει το πέπλο τα τελευταία χρόνια, αποκαλύπτοντας στρατιωτική ανάμιξη σε περισσότερες γωνιές της Αφρικής από αυτές που θα μπορούσαν να περιγραφούν σε ένα μόνο άρθρο.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις πηγές, το SIPRI κατάφερε να τεκμηριώσει την πώληση σημαντικών ισραηλινών όπλων στο Καμερούν, το Τσαντ, την Ισημερινή Γουινέα, το Λεσότο, τη Νιγηρία, τη Ρουάντα, τις Σεϋχέλλες, τη Νότια Αφρική και την Ουγκάντα από το 2006 έως το 2010.
Πρωταθλητής στις πωλήσεις όπλων
Παρά το μικρό του μέγεθος, το Ισραήλ έχει καταταγεί ανάμεσα στους 10 μεγαλύτερους εξαγωγείς όπλων στον κόσμο, ένα εντυπωσιακό επίτευγμα για ένα κράτος που γεωγραφικά δεν είναι μεγαλύτερο από το Νιου Τζέρσεϊ.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στη χρησιμοποίηση της Δυτικής Όχθης και της Γάζας ως εργαστηρίων δοκιμής και τελειοποίησης όπλων και μεθόδων κυριαρχίας και ελέγχου. Αυτή η δυναμική επιτρέπει σε ισραηλινές στρατιωτικές εταιρίες να εμπορεύονται τα προϊόντα τους ως «δοκιμασμένα στο πεδίο της μάχης» – πολυπόθητη σήμανση που δίνει στο κράτος ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο διεθνές εμπόριο όπλων.
Η επιτυχία του Ισραήλ αποδίδεται επίσης στην προθυμία του να κάνει μπίζνες με καταπιεστικά καθεστώτα τα οποία ακόμα και οι ΗΠΑ και ευρωπαϊκές χώρες αποφεύγουν να εξοπλίσουν άμεσα.
Στην περίπτωση του Νότιου Σουδάν, το μέγεθος των θηριωδιών ανάγκασε την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει εμπάργκο όπλων και κυρώσεις εναντίον των στρατιωτικών ηγετών της χώρας.
Οι ΗΠΑ παρομοίως ανέστειλαν τη στρατιωτική βοήθεια και επέβαλαν κυρώσεις, παρόλο που θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση Ομπάμα ενθουσιωδώς βοήθησε την ανάπτυξη του στρατού του Νότιου Σουδάν, παρόλο που γνώριζε ότι είχε αρκετές χιλιάδες παιδιά-στρατιώτες στις τάξεις του.
Στο μεταξύ, το Ισραήλ, φιλοξένησε το Νότιο Σουδάν σε έκθεση όπλων, μόλις τον Ιούνιο.
Βοηθώντας τη γενοκτονία
Το να δρα ως όργανο μεταβίβασης όπλων σε δολοφονικά καθεστώτα δεν είναι νέο φαινόμενο για το Ισραήλ.
Υπό την ηγεσία του τότε πρωθυπουργού Γιτζχάκ Ράμπιν και του τότε υπουργού εξωτερικών Σιμόν Πέρες, το Ισραήλ παρείχε στις ελεγχόμενες από τους Χούτου κυβερνητικές δυνάμεις της Ρουάντα, όπως και στον αντάρτικο στρατό του Πολ Καγκάμε, σφαίρες, τυφέκια και χειροβομβίδες ενώ διαπραττόταν η γενοκτονία σε αυτήν τη χώρα κατά τη δεκαετία του ’90.
Πέρα από το να εξοπλίζει δολοφόνους, το Ισραήλ εκπαίδευσε το στρατό της Ρουάντα και παραστρατιωτικές δυνάμεις στα χρόνια που οδήγησαν στο λουτρό αίματος.
Αφότου περιηγήθηκε στα πεδία των σκοτωμών, ένας ισραηλινός έμπορος όπλων φέρεται να επαίνεσε τον εαυτό του ως ανθρωπιστή επειδή βοηθούσε τα θύματα να πεθάνουν γρήγορα από σφαίρες αντί από ματσέτες. «Στην πραγματικότητα είμαι ένας γιατρός», παρατήρησε.
Το Ισραήλ από τότε έχει αναπτύξει στενούς δεσμούς με τον Καγκάμε, τον τωρινό αυταρχικό πρόεδρο της Ρουάντα, που απολαμβάνει μεγάλη υποστήριξη από τη Δύση.
Αποθήκη όπλων για τυράννους
Καθώς τα συμβόλαια για ισραηλινά όπλα προς τις ΗΠΑ και την Ευρώπη μειώνονται εξαιτίας μειωμένων αμυντικών προϋπολογισμών, οι αναπτυσσόμενες χώρες στη Λατινική Αμερική και την Αφρική έχουν γίνει οι πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες αγορές για το Ισραήλ.
Οι πωλήσεις ισραηλινών όπλων στην Αφρική διπλασιάστηκαν μεταξύ 2012 και 2013 και διογκώθηκαν άλλο ένα 40% το 2014, φτάνοντας τα 318 εκατομμύρια δολάρια το προηγούμενο έτος.
Δεν είναι σαφές αν σε αυτά τα μεγέθη υπολογίζονται τα όπλα και η στρατιωτική εκπαίδευση που παρείχε το Ισραήλ στην Ουγκάντα και πιθανώς στη Ρουάντα ως ανταπόδοση επειδή συμφώνησαν να πάρουν Αφρικανούς πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν από το Ισραήλ.
Ενώ το Ισραήλ δεν έχει ενδοιασμούς να συμβάλλει στην αναταραχή σε αφρικανικές χώρες, αρνείται να δώσει άσυλο σε Αφρικανούς στο έδαφός του, προτιμώντας αντίθετα να τους φυλακίζει και να τους απελαύνει πίσω στον τρόμο από τον οποίο διέφυγαν. Κάποιοι έχουν φυλακιστεί, βασανιστεί ή ακόμα και σκοτωθεί αφότου εκδιώχθηκαν.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι οι Αφρικανοί πελάτες του Ισραήλ αποτελούν το who is who των αντιδημοκρατικών καθεστώτων που καταπιέζουν βάναυσα τους πολίτες τους.
Η Ταξιαρχία Ταχείας Επέμβασης (Rapid Intervention Brigade – BIR) του Καμερούν, που εμπλέκεται σε τακτικές εξωδικαστικές δολοφονίες και «εξαφανίσεις», εκπαιδεύεται από έναν απόστρατο διοικητή του ισραηλινού στρατού, τον Μάγιερ Χέρετς.
Το 2009, η BIR χρησιμοποιήθηκε για να συνθλίψει διαδηλώσεις εναντίον της οικονομικής ανισότητας, σκοτώνοντας έως και 100 διαδηλωτές.
Η διαβόητα βάναυση προεδρική φρουρά του Καμερούν, που είναι ζωτική για τη διατήρηση του 33χρονου καθεστώτος του δικτάτορα Πολ Μπίγια, εκπαιδεύτηκε από έναν άλλο απόστρατο διοικητή του ισραηλινού στρατού, τον Άβι Σιβάν.
Η διατήρηση στην εξουσία καταπιεστικών καθεστώτων είναι μια μακρόχρονη ισραηλινή παράδοση.
Το Ισραήλ εφοδίασε το νοτιοαφρικανικό καθεστώς απαρτχάιντ με όπλα τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, παραβιάζοντας τις διεθνείς κυρώσεις.
Διασφαλίζοντας το πλιάτσικο των εταιριών
Δεκαετίες κλοπής και αποικιοκρατίας της παλαιστινιακής γης και των πόρων έχουν προσδώσει στο Ισραήλ μοναδική εξειδίκευση στον να καταβάλλει την αντίσταση και να διατηρεί την αποικιοκρατική λεηλασία.
Όπως εξήγησε ο Τζίμι Τζόνσον, ένας ακτιβιστής και ερευνητής του ισραηλινού εμπορίου όπλων, «Ο εθνοκεντρικός εθνικισμός του 19ου αιώνα που οδήγησε στη δημιουργία του Ισραήλ… συχνά αποκρύπτει το γεγονός ότι ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων περιλάμβανε μια μαζική μεταφορά πλούτου προς τα πάνω, από τον αποικιοκρατούμενο στον αποικιοκράτη και από αυτόν που βρισκόταν υπό κατοχή προς τον κατακτητή».
Το Ισραήλ δεν παραδίδει απλώς όπλα στην Αφρική. Προσφέρει ένα επιτυχές μοντέλο διασφάλισης των λαφύρων της νέο-αποικιοκρατίας από μια αυξανόμενη κατώτερη τάξη αποστερημένων και εγκαταλειμμένων από τις επιπτώσεις του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Η κατοχή του Ισραήλ «εξάγεται για να καταπολεμήσει την αναδιανομή του πλούτου», όπως επεσήμανε ο Τζόνσον.
Ακριβώς νότια από το Καμερούν, οι ισραηλινές στρατιωτικές εταιρίες έχουν κερδίσει εκατομμύρια δολάρια πουλώντας στρατιωτικό τεχνικό εξοπλισμό στο μικρό, αλλά πλούσιο σε πετρέλαιο, κράτος της Ισημερινής Γουινέας.
Η Ισημερινή Γουινέα είναι πατρίδα για μια από τις κοινωνίες με τις μεγαλύτερες ανισότητες στον κόσμο.
Ο αδίστακτος δικτάτορας της πρώην ισπανικής αποικίας, Τεοντόρο Ομπιάνγκ, έχει πλουτίσει με εντυπωσιακές πληρωμές από πετρελαϊκές εταιρίες των ΗΠΑ, οι οποίες ως αντάλλαγμα εκμεταλλεύονται ανεμπόδιστα τα μεγάλα αποθέματα πετρελαίου της χώρας.
Για να διατηρήσει την εξουσία του, ο Ομπιάνγκ εξαρτάται από μια προεδρική φρουρά, η οποία σχεδόν σίγουρα έχει εκπαιδευτεί από το Ισραήλ, ενώ στηρίζεται στον ισραηλινό τεχνικό εξοπλισμό που τελειοποιείται στη Γάζα, για να προστατεύει τις εξέδρες άντλησης πετρελαίου της Exxon.
Οι δυνάμεις ασφαλείας του Ομπιάνγκ είναι διαβόητες για την διάπραξη εκτεταμένων βασανιστηρίων και εκτελέσεων με συνοπτικές διαδικασίες, πολιτικών αντιπάλων.
Το 2008, το Ισραήλ έκλεισε μια συμφωνία για πώληση όπλων με την Ισημερινή Γουινέα, η οποία εκτιμάται στα 100 εκατομμύρια δολάρια, και η οποία περιλάμβανε την αγορά τεσσάρων περιπολικών σκαφών IMI Shaldag, και μια πυραυλάκατο Saar, κατασκευασμένα από τα Ισραηλινά Ναυπηγεία. «Τα σκάφη IMI προορίζονται για να φυλάσσουν τις θαλάσσιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου», σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Χαάρετς.
Είναι τα ίδια σκάφη που χρησιμοποιούνται από το ισραηλινό ναυτικό για να επιβάλλουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας και να ανοίγουν πυρ εναντίον των κατοίκων της.
Ενώ το Ισραήλ βοηθά τις πετρελαϊκές εταιρίες των ΗΠΑ και την οικογένεια του Ομπιάνγκ να πλουτίζουν, ένα στα δέκα παιδιά στην Ισημερινή Γουινέα πεθαίνει πριν τα πέμπτα του γενέθλια. Επιπλέον, λιγότεροι από τους μισούς πολίτες της χώρας έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.
Στην επαρχία Καμπίντα της Αγκόλα, το Aerostar, ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος κατασκευασμένο από την ισραηλινή εταιρία Aeronautics Defense Systems, φυλάσσει τις παράκτιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου για λογαριασμό ιδιωτικών εταιριών, συμπεριλαμβανομένης της Chevron.
Στο Δέλτα του Νίγηρα, μια σειρά από ισραηλινά σκάφη επιτήρησης, συμπεριλαμβανομένων των Aerostar και Seastar της Aeronautics και του περιπολικού σκάφους Shaldag των Ισραηλινών Ναυπηγείων, προστατεύουν τις εξέδρες άντλησης πετρελαίου της Chevron από πιθανά εμπόδια στο εταιρικό πλιάτσικο των πόρων της Νιγηρίας.
Αυτά, πέρα από το σύστημα επιτήρησης του διαδικτύου της Νιγηρίας, που εγκαταστάθηκε από τη μεγαλύτερη στρατιωτική εταιρία του Ισραήλ, την Elbit Systems, το 2013.
Εξάγοντας «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»
Με την άνοδο της Μπόκο Χαράμ, η Νιγηρία τα τελευταία χρόνια υιοθέτησε το δόγμα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που προωθήθηκε πρώτα από το Ισραήλ για να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη κατάκτηση της Παλαιστίνης.
«Το Ισραήλ έχει υπάρξει ένας κομβικός και πιστός σύμμαχος στην μάχη μας εναντίον της Μπόκο Χαράμ», αναφέρθηκε ότι είπε ένας Νιγηριανός κυβερνητικός αξιωματούχος, νωρίτερα φέτος.
«Είναι μια λυπηρή πραγματικότητα ότι το Ισραήλ έχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Οι ισραηλινοί εταίροι μας έχουν χρησιμοποιήσει αυτήν την εμπειρία, και την μοναδική εξειδίκευση που έχει αποκτηθεί μέσα από χρόνια καταπολέμησης της τρομοκρατίας μέσα στα σύνορά τους, για να μας βοηθήσουν», πρόσθεσε ο αξιωματούχος, συγχέοντας την παλαιστινιακή αντίσταση στην ισραηλινή αποικιοκρατική βία, με την τρομοκρατία που διαπράττεται από μια ένοπλη ομάδα με την οποία οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν καμία σχέση.
Υποστηρίζοντας πλήρως τις ενέργειες της κυβέρνησής του, ένας Νιγηριανός Χριστιανός ακτιβιστής είπε στην Jerusalem Post, «Είμαι σαν ένας ισραηλινός έποικος στη Δυτική Όχθη εν μέσω Παλαιστινίων».
Αυτή η στάση δεν υπήρξε τίποτα λιγότερο από καταστροφική.
Από το 2012, υπό το πρόσχημα της καταστολής της Μπόκο Χαράμ, ο νιγηριανός στρατός έχει εκτελέσει εξωδικαστικά 1.200 ανθρώπους και έχει συλλάβει αυθαίρετα 20.000 παιδιά και νεαρούς άντρες, εκ των οποίων τουλάχιστον οι 7.000 έχουν πεθάνει από την πείνα, την ιατρική παραμέληση και τον συνωστισμό ενώ βρίσκονταν υπό στρατιωτική κράτηση.
Κενυατικά τάγματα θανάτου της Μονάδας Γενικής Υπηρεσίας, της παραστρατιωτικής πτέρυγας της αστυνομίας και του στρατού της χώρας, έχουν παρομοίως υιοθετήσει τους «ισραηλινούς κανόνες» για τις εξωδικαστικές εκτελέσεις γνωστών μουσουλμάνων κληρικών.
Στελέχη των ταγμάτων θανάτου που έδωσαν συνέντευξη στο Αλ Τζαζίρα πέρυσι, αποκάλυψαν ότι οι μονάδες τους εκπαιδεύονται από το Ισραήλ.
«Εξάγοντας την εμπειρία του Σιωνισμού»
Στο βιβλίο του The Israeli Connection (Ο Ισραηλινός Σύνδεσμος), του 1987, ο Μπέντζαμιν Μπέιτ-Χαλάχμι, χαρακτήρισε την ισραηλινή υποστήριξη τυράννων σε αναπτυσσόμενες χώρες ως «άμεση επέκταση αυτού που έκανε στην πατρίδα».
«Αυτό που κάνει το Ισραήλ στον Τρίτο Κόσμο», ισχυρίζεται ο Μπέιτ-Χαλάχμι «είναι απλά να εξάγει την μεσανατολική εμπειρία του Σιωνισμού», που χαρακτηρίζεται από κατάκτηση και καταστολή.
Το Ισραήλ εξάγει «όχι απλά μια τεχνολογία κυριαρχίας, αλλά μια οπτική που διασφαλίζει αυτήν την τεχνολογία», προσθέτει.
Είναι η εξαγωγή «της λογικής του καταπιεστή… μια συγκεκριμένη νοοτροπία, μια αίσθηση ότι ο Τρίτος Κόσμος μπορεί να ελεγχθεί και να κυριαρχηθεί, ότι ριζοσπαστικά κινήματα στον Τρίτο Κόσμο μπορούν να σταματηθούν, ότι οι σύγχρονοι Σταυροφόροι έχουν ακόμα μέλλον».
Αυτό είναι ακριβώς αυτό που κάνει το Ισραήλ σήμερα στην Αφρική, με αναμενόμενες θανατηφόρες επιπτώσεις.
Άρθρο μεταφρασμένο από την Electronic Intifada (στο αγγλικό πρωτότυπο θα βρείτε και συνδέσμους για τις πηγές των πληροφοριών).
Της Ράνια Χάλεκ
Πηγή:
intifadagr.wordpress.com
