Μαζι με τους Ελληνες αξιωματουχους και στρατιωτες εκλαιγαν και θρηνουσαν και οι Περσες σατραπες και πολεμιστες του στρατου του Αλεξανδρου που ενα χρονο τωρα ηταν μικτος, ελληνοπερσικος. Οταν ο θρηνος σταματησε, μια ομαδα στρατιωτων εβαλε φωτια στο ανακτορο, ενω οι ιππεις εκοψαν τις ουρες των ιππων τους και τοποθετησαν αναποδα τις σελες τους. Ηταν το λιγοτερο που μπορουσαν να κανουν σε ενδειξη πενθους για την απωλεια μιας απο τις μεγαλυτερες προσωπικοτητες που γεννησε η ανθρωποτητα.
Η ειδηση του θανατου του μεγαλου στρατηλατη μεταδοθηκε με αστραπιαια ταχυτητα και προκαλεσε σοκ. Ηταν τοσο αγαπητος και τοσο νεος, τριαντα τριων μολις ετων. Ο κοσμος εκεινης της εποχης παγωσε και δεν μπορουσε να το πιστεψει, μεχρι που ειδε τους διαδοχους του στην εξουσια. Η τραγωδια για τον Ελληνισμο και την ανθρωποτητα ηταν οτι δεν προλαβε να ολοκληρωσει το μεγαλειωδες εργο του. Η αυτοκρατορια ομως που δημιουργησε επεζησε, εστω και τριχοτομημενη, επι τρεις αιωνες.
Δείτε επίσης:
