«Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήμασταν ανόητοι. Η συναισθηματική μας αντίδραση ήταν να πούμε ότι θα σκοτώσουμε τους δράστες», εξηγεί. «Αντί να αναρωτηθούμε γιατί υπάρχει αυτό το φαινόμενο, εμείς ψάχναμε για σημεία επίθεσης. Μετανιώνω απόλυτα για τον πόλεμο στο Ιράκ. Ηταν τεράστιο λάθος.
Oσο βάναυσος κι αν ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν λάθος να τον εξοντώσουμε. Το ίδιο ισχύει και για τον Καντάφι στη Λιβύη, που σήμερα είναι αποτυχημένο κράτος. Η Ιστορία θα μας κρίνει πολύ σκληρά γι” αυτό».
Ο Φλιν τάσσεται υπέρ της αποστολής στρατευμάτων στο έδαφος, με διαφορετικούς όρους, όμως αυτήν τη φορά. «Δεν μπορούμε να νικήσουμε από αέρος. Πρώτα πρέπει να στερήσουμε τον ζωτικό χώρο του Ισλαμικού Κράτους και μετά να διασφαλίσουμε την ηρεμία και την ασφάλεια», λέει και προσθέτει:
«Πρέπει να συνεργαστούμε εποικοδομητικά με τη Ρωσία. Η Ρωσία αποφάσισε να δράσει στρατιωτικά στη Συρία και αυτό άλλαξε δραματικά την κατάσταση. Δεν μπορούμε πλέον να λέμε ότι η Ρωσία είναι κακή και πρέπει να αποσυρθεί».
Από την άλλη, όμως, θεωρεί επιτακτική ανάγκη τη συμμετοχή του αραβικού κόσμου. «Χρειαζόμαστε και τους Αραβες ως εταίρους, να είναι το πρόσωπο της επιχείρησης. Δεν θέλουμε να κατακτήσουμε τη Συρία. Το μήνυμά μας πρέπει να είναι ότι θέλουμε να βοηθήσουμε και θα ξαναφύγουμε μόλις λυθούν τα προβλήματα», υπογραμμίζει.
Επιπλέον, θεωρεί ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος σκέψης της Δύσης, όπως άλλαξαν και οι τρομοκράτες. «Ο Αμπου Μπακρ αλ Μπαγκντάτι είναι πολύ διαφορετικός από τον Μπιν Λάντεν ή τον Αλ Ζαουάχρι.
«Εκείνοι εμφανιζόταν ως πολεμιστές. Ο Μπαγκντάτι εμφανίζεται σαν Πάπας. Με τη μαύρη του ρόμπα, ως διανοούμενος, ανακήρυξε την ίδρυση του χαλιφάτου. Ηταν μια εμφάνιση γεμάτη συμβολισμούς, που ανέβασε τον πόλεμο σε νέο επίπεδο, από στρατιωτικό και τοπικό, σε έναν παγκόσμιο θρησκευτικό πόλεμο».
Προειδοποιήσεις
Οσο για τον σπόρο των αποκεντρωμένων χτυπημάτων στο εξωτερικό, ο Φλιν λέει πως υπήρχαν προειδοποιήσεις. «Ηδη ο Οσάμα μπιν Λάντεν μιλούσε για διαφοροποίηση, για μια ευρεία αποκέντρωση.
Οι μικρές, αποκεντρωμένες μονάδες ενεργούν πιο εύκολα και εντοπίζονται πιο δύσκολα. Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος, να εμμένουμε στον δυτικό τρόπο σκέψης. Το θεωρώ πολύ πιθανό ένας 30χρονος, ύστερα από συζητήσεις με την ηγεσία και εκπαίδευση, να αναλάβει την αποστολή να κάνει κάτι στο όνομα της θρησκείας του. Τους στόχους θα τους αναζητήσει μόνος του και θα οργανώσει τη δική του ομάδα», καταλήγει.
Πηγή:
ethnos.gr
