«Επιβεβαιώνεται πλέον η μυκηναϊκή παρουσία στην Ανω Μακεδονία, με διαφορετικές μορφές εγκατάστασης και εμπλουτίζεται συνεχώς η γνώση μας», λέει στο «Εθνος» η αρχαιολόγος Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη, η οποία θα κάνει τη σχετική ανακοίνωση την Πέμπτη, κατά την πρώτη μέρα των εργασιών της 29ης Επιστημονικής Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Εργο στη Μακεδονία και στη Θράκη, που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη.
Ο αρχαιολογικός χώρος στη θέση Λογκάς εκτείνεται σε 455 στρ., από τα οποία έχουν ανασκαφεί μόλις τα 12,5 στρ. Το νεκροταφείο βρίσκεται κατά μήκος της ροής του ποταμού Αλιάκμονα και καλύπτει 47 στρ., από τα οποία η ανασκαφή κάλυψε τα 5 στρ.
Οι 31 ταφές χρονολογούνται στην Υστερη Εποχή του Χαλκού (1600-1100 π.Χ.), ενώ έχουν επίσης εντοπιστεί και άλλες της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3000-2000 π.Χ.), αλλά και της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2000-1600 π.Χ.).
Σύμφωνα με την κ. Καραμήτρου-Μεντεσίδη, οι ταφές ήταν κιβωτιόσχημες από λίθινες πλάκες, ασύλητες και περιείχαν κοσμήματα, όπως χάλκινα δαχτυλίδια και χάντρες από κεχριμπάρι, αλλά και πήλινα αγγεία. Στα 47 πήλινα αγγεία πιο προσφιλή είναι το κύπελλο, η πρόχους, ο αμφορέας αλλά και η μυκηναϊκή υψίποδη κύλικα, σχήμα συχνό πλέον στην περιοχή, αφού έχει εντοπιστεί και σε άλλες παραποτάμιες θέσεις. Επτά ταφές περιείχαν σε σύνολο 12 κύλικες, μάλιστα τρεις έφεραν μόνο μυκηναϊκές κύλικες και δύο έφεραν και άλλο ένα μυκηναϊκό αγγείο.
Οι κύλικες δεν είναι άγνωστος τύπος αγγείων για την περιοχή της δυτικής Μακεδονίας. Στους νομούς Κοζάνης και Γρεβενών έχουν εντοπιστεί στο παρελθόν άλλες 8 κύλικες (ακέραιες και κομμάτια) της Υστερης Εποχής του Χαλκού, ενώ στη νεκρόπολη Κοζάνης είχαν βρεθεί όστρακα δύο πρωιμότερων περιόδων και στην Αιανή άλλες 3.
«Από τα παραπάνω συνάγεται ότι κύλικες, αγγείο αποκλειστικά του μυκηναϊκού ρεπερτορίου, έχουν εντοπιστεί σε αρκετές θέσεις. Οι κύλικες της Ελάτης, όλες υψίποδες με εξαίρεση μία, είναι τροχήλατες και χειροποίητες και ανήκουν στον τύπο με κωνικό σώμα.
Ωστόσο, υπάρχει ποικιλία στο μέγεθος, στη διακόσμηση, ακόμη και κάποιες παραλλαγές στο σχήμα», αναφέρει η κ. Καραμήτρου-Μεντεσίδη και συμπληρώνει: «Ως προς το σώμα μοιάζουν με δείγματα της Ηπείρου, ενώ το χαρακτηριστικό των πλαστικών δακτυλίων στο πόδι είναι γνωστό από τη Δυτική Ελλάδα και συγκεκριμένα από δείγματα της Κεφαλληνίας και της Ιθάκης, του Εξαλόφου και Φήκης Τρικάλων, τις οποίες οι μελετητές αποδίδουν σε διείσδυση μυκηναϊκού πολιτισμού από την Ηπειρο και επικοινωνία τόσο με την Ηπειρο όσο και τα Ιόνια νησιά».
«Η εξέταση με σύγκριση δειγμάτων κυλίκων από γειτονικές περιοχές -ιδιαίτερα από τη Θεσσαλία, την Ηπειρο και τα Ιόνια Νησιά- καταδεικνύει ομοιότητες και διαφορές. Θεωρούμε δεδομένες τις επιρροές, αλλά δεν μπορούμε να αποκλείουμε και την ανάπτυξη μιας τοπικής παραγωγής», σημειώνει η αρχαιολόγος.
«Ποτήρι» για κρασί, νερό ή γάλα
Οι κύλικες και τα υπόλοιπα μυκηναϊκά αγγεία παράγονται σε μικρά τοπικά εργαστήρια, είναι χρήσιμα για κάθε νοικοκυριό και ως αγαπημένο ποτήρι θεωρείται αναγκαίο να συνοδεύσουν τον κάτοχο στην άλλη ζωή, ακόμη και αν λείπει κάποια λαβή ή και το πόδι. Σχετικά με τη χρήση των κυλίκων εν ζωή, είναι προφανές ότι εντάσσονται στα επιτραπέζια αγγεία πόσης κρασιού ή νερού, ακόμη και γάλατος, τα οποία μαζί με άλλα σχήματα προτιμώνται και διαδίδονται στη βόρεια Ελλάδα κατά την Υστερη Εποχή Χαλκού.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
ritzal@pegasus.gr
Πηγή:
ethnos.gr
