«Ο Πλάτων συμπεριέλαβε όλους τους Ειμάρμενους νόμους σε μια δεκάδα, επειδή η δεκάδα είναι συγγενής με την δημιουργικη αιτία. Πράγματι και όσα αγαθά έχει δώσει ο δημιουργός σε ολόκλήρο τον Κόσμο, ανέρχονται σε αυτόν τον αριθμό, καθώς όλα κι όλα είναι δέκα. Γιατί η δεκάδα έχει κοσμική ιδιότητα, όπως ακριβώς λέει και ο ύμνος του Πυθαγόρα, ο οποίος αποκαλεί “πανδέκτρεια, πρεσβύτατη, που θέτει όριο στα πάντα, ακλόνητη, ακουραστη δεκάδα την αποκαλούν αγνή”.
Όλοι, λοιπόν, οι ειμάρμενοι νόμοι που έχουν ειπωθεί για τις ψυχές είναι δέκα :
1. Πρέπει να σπαρθούν οι ψυχές.
2. Πρέπει να υπάρχει για όλες μια κοινή κάθοδος σε κάθε περίοδο.
3. Πρέπει η ψυχή που κατεβαίνει κατά την πρώτη γένεση, να κατέβει στο θεοσέβαστο ζωντανό ον».
4. Πρέπει η ψυχή που κατεβαίνει στην ανθρώπινη φύση (ζωή) να εισέλθει πρώτα σε γονή ανδρός.
5. Πρέπει η ψυχή που κατεβαίνει εν σώματι να γεννήσει επιμέρους φύσεις και ένυλους ζωές.
6. Πρέπει η ψυχή που κυριαρχεί της ενύλου ζωής να είναι δίκαιη, ενώ αυτή που κυριαρχείται από την ένηλη ζωή να είναι άδικη.
7. Πρέπει ο δίκαιος να επιστρέφει στο σύννομο άστρο.
8. Πρέπει όποιος σφάλει να κατέβει και πάλι στη φύση (ζωή) γυναικός κατά την δεύτερη γέννηση.
9. Πρέπει όποιος σφάλει κατά τη δεύτερη γέννηση να μεταβληθεί κατά την Τρίτη απομάκρυνση σε φύση (ζωή) θηρίου.
10. Και μετά από όλους αυτους ο δέκατος δημιουργικός νόμος : μοναδική σωτηρία της ψυχής, σωτηρία η οποία σταματά τον κύκλο της εν τη γενέσει περιπλάνησης, είναι η ζωή η οποία ανυψώνει προς την περιφορά της ταυτότητας και της ομοιότητας.
Όλοι, λοιπόν, οι νόμοι που έχουν ειπωθεί και που περιλήφθηκαν μέσα στην δεκάδα επείδή οι Πυθαγόρειοι συνδέουν τη δεκάδα με τον δημιουργό και με την Ειμαρμένη, ενεσπάρησαν στις ψυχές, προκειμένου οι ψυχέςνα οδηγούν τον εαυτό τους (γιατί και οι Θεοί θέλουν να εξουσιάζουν τα αυτοκινούμενα σαν να είναι αυτοκινούμενα) και προκειμένου οι ίδιες να είναι υπεύθυνες για τα μετέπειτα κακά που θα συμβούν και να μην είναι υπεύθυνος ο δημιουργός.
— Βλ. Πρόκλος «Εις Τίμαιον Πλάτωνος, βιβλίο Ε’, 3.301.24 – 3.303.32» —
Πηγή:
odysseus69.wordpress.com
1. Πρέπει να σπαρθούν οι ψυχές.
2. Πρέπει να υπάρχει για όλες μια κοινή κάθοδος σε κάθε περίοδο.
3. Πρέπει η ψυχή που κατεβαίνει κατά την πρώτη γένεση, να κατέβει στο θεοσέβαστο ζωντανό ον».
4. Πρέπει η ψυχή που κατεβαίνει στην ανθρώπινη φύση (ζωή) να εισέλθει πρώτα σε γονή ανδρός.
5. Πρέπει η ψυχή που κατεβαίνει εν σώματι να γεννήσει επιμέρους φύσεις και ένυλους ζωές.
6. Πρέπει η ψυχή που κυριαρχεί της ενύλου ζωής να είναι δίκαιη, ενώ αυτή που κυριαρχείται από την ένηλη ζωή να είναι άδικη.
7. Πρέπει ο δίκαιος να επιστρέφει στο σύννομο άστρο.
8. Πρέπει όποιος σφάλει να κατέβει και πάλι στη φύση (ζωή) γυναικός κατά την δεύτερη γέννηση.
9. Πρέπει όποιος σφάλει κατά τη δεύτερη γέννηση να μεταβληθεί κατά την Τρίτη απομάκρυνση σε φύση (ζωή) θηρίου.
10. Και μετά από όλους αυτους ο δέκατος δημιουργικός νόμος : μοναδική σωτηρία της ψυχής, σωτηρία η οποία σταματά τον κύκλο της εν τη γενέσει περιπλάνησης, είναι η ζωή η οποία ανυψώνει προς την περιφορά της ταυτότητας και της ομοιότητας.
Όλοι, λοιπόν, οι νόμοι που έχουν ειπωθεί και που περιλήφθηκαν μέσα στην δεκάδα επείδή οι Πυθαγόρειοι συνδέουν τη δεκάδα με τον δημιουργό και με την Ειμαρμένη, ενεσπάρησαν στις ψυχές, προκειμένου οι ψυχέςνα οδηγούν τον εαυτό τους (γιατί και οι Θεοί θέλουν να εξουσιάζουν τα αυτοκινούμενα σαν να είναι αυτοκινούμενα) και προκειμένου οι ίδιες να είναι υπεύθυνες για τα μετέπειτα κακά που θα συμβούν και να μην είναι υπεύθυνος ο δημιουργός.
— Βλ. Πρόκλος «Εις Τίμαιον Πλάτωνος, βιβλίο Ε’, 3.301.24 – 3.303.32» —
Κεφάλας Δ. Ευστάθιος (Αμφικτύων)
Πηγή:
odysseus69.wordpress.com
