Το Βυζάντιο έκοβε τις μύτες ακόμη και των αγαλμάτων.Η Ρινοτομία ή ρινοκοπία, ή αποκοπή της ρινός αποτελούσε για τους "βυζαντινούς" ανθέλληνας, είδος βασανιστηρίου, αλλά και ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής εξόντωσης.
Ρινοτομία δεν σήμαινε πάντοτε αποκοπή της μύτης με μαχαίρι, κλάδεμα από τη ρίζα, όπως γινόταν επί τουρκοκρατίας. Έκοβαν με μια κοφτερή λαβίδα, ψαλίδιζαν δηλαδή, μόνο τον χόνδρο που χωρίζει τους δύο ρώθωνες. Έτσι η μύτη, χωρίς το εσωτερικό υποστήριγμα, έγερνε στο πλάι.
Ψήσιμο στη θράκα, εκδορά, θανάτωση σε κοχλαστό νερό, βραστό λάδι ή αναλειωτή πίσσα, ανασταύρωση, παλούκωμα, κατόρυξη, πυρωμένα σίδερα, φαρμάκωμα, ακόμα και ευνουχισμός. Ο τεράστιος αριθμός των ακρωτηριασμών στο Βυζάντιο φαίνεται και από τα παρωνύμια που δίνονταν σε όσους είχαν υποστεί ρινοτομία, αποκοπή αφτιών, χεριών κλπ, Κοψόρρινος, Αργυρομύτης, Ασημομύτης, Χαλκομύτης -επειδή τα θύματα αντικαθιστούσαν την κομμένη ή πλαγιασμένη μύτη με ομοίωμα, ένα είδος θήκης από μέταλλο- Κουτσομύτης, Κουτσοχέρας, Κουτζοδάκτυλος, Δερμοκαΐτης (Εξ ού και το Δρομοκαΐτειον). Κι ακόμα το όνομα Γάλλος που σημαίνει τον «αποτετμημένον τα αιδοία», τον ευνούχο.
Όλα τα αγάλματα στην παρακάτω έκθεση "Ρωμαϊκή τέχνη και πολιτισμός" έχουν κομμένη την μύτη!
αφού βέβαια της έβγαλε τα μάτια!
Από πού προήλθαν τα «ματάκια»;
Τα φυλακτά πού είναι τόσο διαδεδομένα στην λεκάνη της Μεσογείου και είναι γνωστά ως «ματάκια» έχουν και αυτά την Ελληνική καταγωγή τους, καθόσον η Μεσόγειος από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε Ελληνική λίμνη.
Μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια: Τα ματάκια είναι γαλάζια και γαλανομάτηδες στην Μεσόγειο είναι μόνο οι Έλληνες.
Όταν στην Ελλάδα επεβλήθη η θρησκεία της ερήμου τότε τα αγάλματα των θεών θεωρήθηκαν περιττά με αποτέλεσμα τα μαρμάρινα να μετατρέπονται σε ασβέστη (ένα καμίνι με χιλιάδες τμήματα από σπασμένα αγάλματα ανακαλύφθηκε στην περιοχή Καλοίνδια της Χαλκιδικής- Μακεδονία - Ελλάς γεγονός που σκοπίμως αποσιωπήθηκε από τα φιλομαθή ΜΜΕ) (εδώ) ενώ τα χάλκινα τα έλοιωναν για να γίνουν όπως λέει ο ποιητής Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, δεκάρες και κατσαρόλες.
Τα συνεργεία ανακύκλωσης των Χριστιανών έπαιρναν τα χάλκινα αγάλματα και αφαιρούσαν τα μάτια των θεών τα οποία αφού θεωρούσαν πως έχουν μαγικές ιδιότητες τα φύλασσαν.
Τα μάτια αυτά αργότερα τα έφεραν επάνω τους σαν φυλακτά. Επειδή όμως με τον καιρό δημιουργήθηκε έλλειψη, τότε αποφάσισαν να τα κατασκευάζουν σε μικρές βιοτεχνίες.
Έτσι τα γαλάζια μάτια των θεών μας κοίταζαν (και) αυτούς που τους τα έβγαλαν.
Τα μάτια του Ηνίοχου είναι ζωντανά. Ίσως, κανένα άλλο άγαλμα δεν δίνει αυτή τη μοναδική. Ο Ηνίοχος είναι το θαύμα! Με τέσσερις λέξεις: η έκφραση της τελειότητας!
Λένε ότι στο πρόσωπό του έχει αιχμαλωτιστεί η στιγμή αμέσως μετά τη νίκη και η ικανοποίηση του νικητή, χωρίς να έχει σβήσει ακόμη από την έκφραση του προσώπου η ένταση, αλλά και η αυτοσυγκέντρωση που απαιτούσε ο αγώνας, με το τέθριππο. «Τα μάτια του Ηνίοχου μαγνητίζουν», αποφαίνονται κάποιοι από τους μελετητές του μοναδικού ορειχάλκινου αγάλματος.
Ο αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος σε ένα κείμενό του χρησιμοποιεί την έκφραση «ξυπνή ματιά», για να περιγράψει με αυτό τον τρόπο το «ζωντανό» βλέμμα του εξαίσιου αγάλματος.Για τους βολβούς των ματιών χρησιμοποιήθηκε λευκό σμάλτο, ώστε να υπάρχει μια τέλεια απόδοση που προσεγγίζει απόλυτα ένα φυσικό ανθρώπινο μάτι. Για την ίριδά τους χρησιμοποιήθηκε καστανή ημιπολύτιμη πέτρα, ενώ οι κόρες των ματιών είναι κατάμαυρες. Οι βλεφαρίδες αποδόθηκαν με μικρά χάλκινα σύρματα, ενώ λεπτά φύλλα κοκκινωπού χαλκού ζωντανεύουν τα σαρκώδη χείλη του.
Πηγή:
ermionh.blogspot.gr
