Πολλοί ιστορικοί και πρώτος ό Γλάδστων,
υπεστήριξαν ότι ή Κύπρος, κατά τήν εποχή του Τρωϊκοϋ πολέμου, άνήκε στό
κράτος τοϋ ‘Αγαμέμνονος. Τον ισχυρισμό τους αυτό τόν έβάσισαν στή
βεβαίωσι του Ομήρου, ότι ό βασιλεύς των Μυκηνών «ήρχε πολλών νήσων καί
παντός τοΰ «Αργούς». «Αλλοι όμως ιστορικοί θεωρούν τήν ύπόθεσι αυτή
παρακινδυνευμένη, πού δέν μπορεί πάντως νά στηριχθή σέ θετικές
αποδείξεις.
Είτε όμως ή Κύπρος άνηκε στό κράτος τοϋ
Αγαμέμνονος είτε όχι, τό γεγονός είναι ότι προσεκλήθη καί αυτή νά λάβη
μέρος στην πρώτη μεγάλη ‘ Ελληνική εκστρατεία. Καί επειδή είναι γνωστό,
ότι στόν αγώνα αυτό είχαν προσκληθη μόνον Έλληνες, είναι φανερό ότι καί
μόνο άπό αυτό τό γεγονός δείχνεται, ακόμη μιά φορά, ή έλληνικότης της
Κύπρου καί κατά τήν εποχή εκείνη.
Γιά τήν πρόσκλησι της Κύπρου στην ελληνική εκστρατεία εναντίον της
Τροίας, μιλούν πρώτα-πρώτα οι παραδόσεις, πού λένε ότι ό «ίδιος ό
Αγαμέμνων, ή ό αδελφός του Μενέλαος, πήγε οτήν Κύπρο γιά νά προσκαλέση
τόν βασιλέα της Κινύρα νά μετάσχη στήν εκστρατεία. «Αλλά, έκτος άπό τις
παραδόσεις, έχουμε καί τήν θετική μαρτυρία τοΰ ‘ Ομήρου, ό όποιος
μιλώντας στήν «’ Ιλιάδα» γιά τόν αρχιστράτηγο τών ‘ Ελλήνων ‘
Αγαμέμνονα, λέγει τά έξης:
… θώρηκα περί στήθεσιν έδυνεν,
τόν ποτέ ό Κινύρης δώκε ξεινήιον είναι
πεύθετο γάρ Κύπρον δε μέγα κλέος οϋνεκ’ Αχαιοί
εις Τροίην νήεσσιν άναπλεύσασθαι έμελλον.
Άπό τούς στίχους αυτούς μαθαίνουμε ότι ό βασιλιάς της Κύπρου Κινύρας, έδωσε στόν «Αγαμέμνονα ώς δώρο ένα θώρακα! » Αλλά γιά νά τού δώοη τό δώρο αυτό, σημαίνει ότι ό «Αγαμέμνων πήγε στήν Κύπρο, όπως πιθανώτατα είχε πάει καί στις άλλες ‘ Ελληνικές χώρες, γιά νά προπαρασκευάση τήν μεγάλη εκστρατεία.»Αν ή Κύπρος συμμετέσχε καί ενεργότερα στόν ‘ Ελληνικό αγώνα, μέ πλοία καί μέ άνδρες, δέν γνωρίζουμε, γιατί δέν έχουμε θετικές μαρτυρίες. «Από τήν προσφορά πάντως τού βασιλιά Κινύρα, καί άν ακόμα τήν πάρουμε σάν συμβολική μόνον, αποδεικνύεται ή ψυχική ένότης καί ή ηθική συμμετοχή καί εθνική αλληλεγγύη της Κύπρου στήν εκστρατεία τών άλλων «Ελληνικών χωρών εναντίον της Τροίας.
‘ Εκτός όμως άπό τήν πληροφορία γιά τήν προσφορά τοϋ δώρου, ό «Ομηρος κάνει καί περιγραφή τοΰ θώρακος ώς έξης:
τοϋ δ» ήτοι δέκα οίμοι έσαν μέλανος κυάνοιο, δώδεκα δέ χρυσοϊο καί είκοσι κασσιτέροιο, κυάνεοι δέ δράκοντες, όρωρέχατο προοτί δειρήν τρεις έκάτερθ’ «ιρισσιν έοικότες, άστε Κρονίων έν νέφεϊ στήριξε, τέρας μερόπων ανθρώπων.
Λέγει δηλαδή ό ποιητής, ότι ό θώρακας έφερε δέκα ταινίες, χαλύβδινα φίδια απλώνονταν πάνω στόν θώρακα άπό δύο μεριές πρός τόν λαιμό, σάν δύο ουράνια τόξα»Από τό γεγονός ότι ό Όμηρος παρουσιάζει τόν αρχιστράτηγοτων ‘ Ελλήνων νά φορή τόν θώρακα πού τοΰ κάνει, φαίνεται ή μεγάλη άξια τοϋ θώρακος, όχι μόνον άπό τήν υλική άποψι, άλλά καί άπό τήν καλλιτεχνική. Και δέν είναι καθόλου περίεργο αυτό. Γιατί καί τότε ή Κύπρος δέν υστερούσε καθόλου σέ πολιτισμό άπό τις άλλες ‘ Ελληνικές χώρες.
Πρώτα-πρώτα ό «ίδιος ό Κινύρας, πού δέν ήταν μόνο βασιλιάς της Κύπρου, άλλά καί άρχιερεύς τής θεάς «Αφροδίτης, ήταν ένας αληθινός καλλιτέχνης καί σάν τέτοιον ακριβώς τόν ύμνεΐ ό Πίνδαρος, πού λέγει γι» αυτόν, ότι ήταν «αγαπητός στόν Απόλλωνα». «Χρυσοχαϊταπροφόνως έφίλασ’ Απόλλων»
Ό Κινύρας, έκτος πού ήταν ό «ίδιος ποιητής καί συνέθετε τούς ύμνους πού, σάν άρχιερεύς, απηύθυνε στήν «Κύπριδα», τήν άφρογέννητη θεά «Αφροδίτη, ήταν συγχρόνως περίφημος μουσικός, πού άπ’ αυτόν πήρε τό όνομα του ένα μουσικό όργανο έγχορδο, σάν κιθάρα, πού ονομάσθηκε «Κινύρα». «Ηταν τόσο ικανός μουσικός, πού ή παράδοσις τόν παρουσιάζει ότι συναγωνίσθηκε σ’ ένα μουσικό διαγωνισμό τόν «Απόλλωνα καί ναι μέν βέβαια, όπως ήταν επόμενο, ό Κινύρας νικήθηκε στόν αγώνα άπό τόν μουσηγέτη θεό, άλλά πάντως καί μόνο τό γεγονός ότι διαγωνίσθηκε μ’ αυτόν δείχνει τήν καλλιτεχνική αξία του, άλλά συγχρόνως καί κάτι άλλο, ευρύτερο καί σημαντικώτερο. Δείχνει τό υψηλό επίπεδο, στό όποιο βρισκόταν άπό τότε ό πολιτισμός τής Κύπρου.
Καί πραγματικά, άπό τήν εποχή εκείνη (πού υπολογίζεται Πριν άπό τό 1.200 π.Χ.) οι τέχνες καί ή βιομηχανία, ή γεωργία καί ή μεταλλουργία, ή εμπορία καί ή ναυτιλία άπό τή μιά μεριά καί ή θρησκευτική και ή πνευματική κατάστασις άπό τήν άλλη, είχαν φθάσει σέ μεγάλη πρόοδο καί άκμή.
Σχετικά μέ τήν πνευματική κατάστασι, θ» αναφέραμε δύο μόνο εκδηλώσεις, πού έχουν αυτό τό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: ότι, άν καί πέρασαν άπό τότε περισσότεροι άπό τριάντα αιώνες, δέν έπαυσαν νά υπάρχουν, αλλοιωμένες βέβαια άπό τό πέρασμα τοΰ χρόνου, άλλά ζωντανές πάντα εκφράσεις τής «ίδιας στό βάθος ψυχής, τής ‘ Ελληνικής ψυχής τής Κύπρου. » Η μία είναι οι μουσικοί καί ποιητικοί αγώνες πού γίνονται στις εορτές τών «’ Αφροδισίων» καί πού ζουν ακόμη οτήν Κύπρο στό έθιμο τοΰ «τσιατίσματος» κατά τό όποιο, στά λαϊκά πανηγύρια, οϊ λεγόμενοι «ποιητάρηδες» τοΰ τόπου (απλοί άνθρωποι τοϋ λαοΰ πού έχουν θαυμαστή ευχέρεια στήν στιχοπλοκή) διαγωνίζονται γιά ώρες ολόκληρες, μέ αυτοσχέδια σατυρικά δίστιχα!’ Η άλλη, είναι ή γιορτή της θάλασσας, άπό τήν οποίαν είχε άναδυθή ή » Αφροδίτη, και πού εξακολουθεί και σήμερα νά γιορτάζεται στις παραλιακές πόλεις της Κύπρου, σάν γιορτή του «άη-γιαλοΰ» (ή του κατακλυσμού), όπου όλοι οί έορτασταί πρέπει νά βρέξουν τό πρόσωπο και τό κεφάλι τους μέ τό νερό της θάλασσας καί νά κάμουν βόλτες μέ βάρκες, μαοϋνες, καΐκια κ.ά.
» Ετσι ή Κύπρος, όπως έζησε πάντα ‘ Ελληνική, ανάμεσα στους αιώνες καί τις ιστορικές περιπέτειες της, έτσι καί ξεκίνησε ‘ Ελληνική άπό τά βάθη της ιστορίας. Καί ανάμεσα σ’ όλες τίς τότε εκδηλώσεις της «Ελληνικής ψυχής της, είναι καί τό ώραΐο συμβολικό της δώρο πρός τόν αρχιστράτηγο των «Ελλήνων, πού τό ύμνησε ό μέγιστος ποιητής τών ‘ Ελλήνων καί της άνθρωπότητος, ό «Ομηρος.
… θώρηκα περί στήθεσιν έδυνεν,
τόν ποτέ ό Κινύρης δώκε ξεινήιον είναι
πεύθετο γάρ Κύπρον δε μέγα κλέος οϋνεκ’ Αχαιοί
εις Τροίην νήεσσιν άναπλεύσασθαι έμελλον.
Άπό τούς στίχους αυτούς μαθαίνουμε ότι ό βασιλιάς της Κύπρου Κινύρας, έδωσε στόν «Αγαμέμνονα ώς δώρο ένα θώρακα! » Αλλά γιά νά τού δώοη τό δώρο αυτό, σημαίνει ότι ό «Αγαμέμνων πήγε στήν Κύπρο, όπως πιθανώτατα είχε πάει καί στις άλλες ‘ Ελληνικές χώρες, γιά νά προπαρασκευάση τήν μεγάλη εκστρατεία.»Αν ή Κύπρος συμμετέσχε καί ενεργότερα στόν ‘ Ελληνικό αγώνα, μέ πλοία καί μέ άνδρες, δέν γνωρίζουμε, γιατί δέν έχουμε θετικές μαρτυρίες. «Από τήν προσφορά πάντως τού βασιλιά Κινύρα, καί άν ακόμα τήν πάρουμε σάν συμβολική μόνον, αποδεικνύεται ή ψυχική ένότης καί ή ηθική συμμετοχή καί εθνική αλληλεγγύη της Κύπρου στήν εκστρατεία τών άλλων «Ελληνικών χωρών εναντίον της Τροίας.
‘ Εκτός όμως άπό τήν πληροφορία γιά τήν προσφορά τοϋ δώρου, ό «Ομηρος κάνει καί περιγραφή τοΰ θώρακος ώς έξης:
τοϋ δ» ήτοι δέκα οίμοι έσαν μέλανος κυάνοιο, δώδεκα δέ χρυσοϊο καί είκοσι κασσιτέροιο, κυάνεοι δέ δράκοντες, όρωρέχατο προοτί δειρήν τρεις έκάτερθ’ «ιρισσιν έοικότες, άστε Κρονίων έν νέφεϊ στήριξε, τέρας μερόπων ανθρώπων.
Λέγει δηλαδή ό ποιητής, ότι ό θώρακας έφερε δέκα ταινίες, χαλύβδινα φίδια απλώνονταν πάνω στόν θώρακα άπό δύο μεριές πρός τόν λαιμό, σάν δύο ουράνια τόξα»Από τό γεγονός ότι ό Όμηρος παρουσιάζει τόν αρχιστράτηγοτων ‘ Ελλήνων νά φορή τόν θώρακα πού τοΰ κάνει, φαίνεται ή μεγάλη άξια τοϋ θώρακος, όχι μόνον άπό τήν υλική άποψι, άλλά καί άπό τήν καλλιτεχνική. Και δέν είναι καθόλου περίεργο αυτό. Γιατί καί τότε ή Κύπρος δέν υστερούσε καθόλου σέ πολιτισμό άπό τις άλλες ‘ Ελληνικές χώρες.
Πρώτα-πρώτα ό «ίδιος ό Κινύρας, πού δέν ήταν μόνο βασιλιάς της Κύπρου, άλλά καί άρχιερεύς τής θεάς «Αφροδίτης, ήταν ένας αληθινός καλλιτέχνης καί σάν τέτοιον ακριβώς τόν ύμνεΐ ό Πίνδαρος, πού λέγει γι» αυτόν, ότι ήταν «αγαπητός στόν Απόλλωνα». «Χρυσοχαϊταπροφόνως έφίλασ’ Απόλλων»
Ό Κινύρας, έκτος πού ήταν ό «ίδιος ποιητής καί συνέθετε τούς ύμνους πού, σάν άρχιερεύς, απηύθυνε στήν «Κύπριδα», τήν άφρογέννητη θεά «Αφροδίτη, ήταν συγχρόνως περίφημος μουσικός, πού άπ’ αυτόν πήρε τό όνομα του ένα μουσικό όργανο έγχορδο, σάν κιθάρα, πού ονομάσθηκε «Κινύρα». «Ηταν τόσο ικανός μουσικός, πού ή παράδοσις τόν παρουσιάζει ότι συναγωνίσθηκε σ’ ένα μουσικό διαγωνισμό τόν «Απόλλωνα καί ναι μέν βέβαια, όπως ήταν επόμενο, ό Κινύρας νικήθηκε στόν αγώνα άπό τόν μουσηγέτη θεό, άλλά πάντως καί μόνο τό γεγονός ότι διαγωνίσθηκε μ’ αυτόν δείχνει τήν καλλιτεχνική αξία του, άλλά συγχρόνως καί κάτι άλλο, ευρύτερο καί σημαντικώτερο. Δείχνει τό υψηλό επίπεδο, στό όποιο βρισκόταν άπό τότε ό πολιτισμός τής Κύπρου.
Καί πραγματικά, άπό τήν εποχή εκείνη (πού υπολογίζεται Πριν άπό τό 1.200 π.Χ.) οι τέχνες καί ή βιομηχανία, ή γεωργία καί ή μεταλλουργία, ή εμπορία καί ή ναυτιλία άπό τή μιά μεριά καί ή θρησκευτική και ή πνευματική κατάστασις άπό τήν άλλη, είχαν φθάσει σέ μεγάλη πρόοδο καί άκμή.
Σχετικά μέ τήν πνευματική κατάστασι, θ» αναφέραμε δύο μόνο εκδηλώσεις, πού έχουν αυτό τό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: ότι, άν καί πέρασαν άπό τότε περισσότεροι άπό τριάντα αιώνες, δέν έπαυσαν νά υπάρχουν, αλλοιωμένες βέβαια άπό τό πέρασμα τοΰ χρόνου, άλλά ζωντανές πάντα εκφράσεις τής «ίδιας στό βάθος ψυχής, τής ‘ Ελληνικής ψυχής τής Κύπρου. » Η μία είναι οι μουσικοί καί ποιητικοί αγώνες πού γίνονται στις εορτές τών «’ Αφροδισίων» καί πού ζουν ακόμη οτήν Κύπρο στό έθιμο τοΰ «τσιατίσματος» κατά τό όποιο, στά λαϊκά πανηγύρια, οϊ λεγόμενοι «ποιητάρηδες» τοΰ τόπου (απλοί άνθρωποι τοϋ λαοΰ πού έχουν θαυμαστή ευχέρεια στήν στιχοπλοκή) διαγωνίζονται γιά ώρες ολόκληρες, μέ αυτοσχέδια σατυρικά δίστιχα!’ Η άλλη, είναι ή γιορτή της θάλασσας, άπό τήν οποίαν είχε άναδυθή ή » Αφροδίτη, και πού εξακολουθεί και σήμερα νά γιορτάζεται στις παραλιακές πόλεις της Κύπρου, σάν γιορτή του «άη-γιαλοΰ» (ή του κατακλυσμού), όπου όλοι οί έορτασταί πρέπει νά βρέξουν τό πρόσωπο και τό κεφάλι τους μέ τό νερό της θάλασσας καί νά κάμουν βόλτες μέ βάρκες, μαοϋνες, καΐκια κ.ά.
» Ετσι ή Κύπρος, όπως έζησε πάντα ‘ Ελληνική, ανάμεσα στους αιώνες καί τις ιστορικές περιπέτειες της, έτσι καί ξεκίνησε ‘ Ελληνική άπό τά βάθη της ιστορίας. Καί ανάμεσα σ’ όλες τίς τότε εκδηλώσεις της «Ελληνικής ψυχής της, είναι καί τό ώραΐο συμβολικό της δώρο πρός τόν αρχιστράτηγο των «Ελλήνων, πού τό ύμνησε ό μέγιστος ποιητής τών ‘ Ελλήνων καί της άνθρωπότητος, ό «Ομηρος.
Πηγή:
koinosparanomastis.blogspot.gr
