Ο πατέρας του Δημήτρης, συνταξιούχος πυροσβέστης στο επάγγελμα, τηλεφωνικά τον παρακαλούσε να εγκαταλείψει το πλοίο και να σωθεί. Εκείνος όμως δεν το έκανε! Δεν μπορούσε να εγκαταλείψει αβοήθητους τους συνανθρώπους του.
"Είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον πατέρα αυτού του ήρωα όταν υπηρετούσα στο τέλος της θητείας μου σε μονάδα της Λαμίας. Είχε έρθει να επισκεφτεί εμάς τους στρατιώτες και να τους κεράσει για την ψυχή του γιου του...
Τα συναισθήματα πάλευαν επάνω του για το ποιό θα κυριαρχήσει! Έβλεπες πόνο, υπερηφάνεια, αγάπη και οργή...
Πόνο για το χαμένο του παιδί, υπερηφάνεια που το παιδί του έβγαλε ασπροπρόσωπο όχι μόνον εκείνον, άλλα όλη την Ελλάδα αφού κέρδισε με το φέρσιμο του μία θέση στο πάνθεον της αθανασίας των Ελλήνων Ηρώων, αγάπη για όλους εμάς που στα πρόσωπα μας έβλεπε δικά του παιδιά και οργή για την ατιμωρησία και τις ευθύνες των υπευθύνων...
Ο Βασίλης Ραχούτης μαζί με άλλους 19 συναδέλφους του, έδωσε τον υπερπάντων αγώνα για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές. Εκείνος όμως πλήρωσε ως τίμημα να χάσει τη ζωή του. Πνίγηκε παλεύοντας με τα μανιασμένα κύματα, προσπαθώντας να σώσει ένα μωρό, αφού πρώτα είχε σώσει την μητέρα. Στην μνήμη του υπάρχει η προτομή του στα Καμμένα Βούρλα και έχει ανοιχτεί και ομάδα στο Facebook".
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ
Το χρονικό του πολύνεκρου ναυαγίου
Εξπρές Σάμινα, 26 Σεπτεμβρίου 2000, ώρα 22:15, νήσος Πάρος. Το Ε/Γ-Ο/Γ Εξπρές Σάμινα της εταιρείας Minoan Flying Dolphins παρεκκλίνει της καθορισμένης πορείας του και προσκρούει στο σύμπλεγμα βραχονησίδων Πόρτες, δύο ναυτικά μίλια ανοιχτά της Πάρου. Στον θάλαμο επιχειρήσεων του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) το περιστατικό αρχικά δεν εμπνέει ανησυχία. Ωστόσο, οι επιβαίνοντες επικοινωνούν με τηλεοπτικούς σταθμούς και δίνουν την πραγματική διάσταση του συμβάντος. Το Σάμινα βυθίζεται!
Πάνω στο Σάμινα επικρατεί χάος! Άνθρωποι τρέχουν αριστερά και δεξιά, προκειμένου να βρουν κάποιο μέσο να σωθούν, άλλοι πηδούν στα αφρισμένα κύματα, ενώ η συσκότιση (αποτέλεσμα ηλεκτρικής βλάβης) δυσχεραίνει τις προσπάθειες επιβατών και πληρώματος να διαφύγουν. Το καράβι βυθίζεται μέσα σε περίπου 25 λεπτά!
Το ΥΕΝ αφυπνίζεται, κινητοποιεί το Λιμεναρχείο της Πάρου και διατάσσει όλα τα παραπλέοντα σκάφη να σπεύσουν στον τόπο της τραγωδίας, όπου πνέουν άνεμοι εντάσεως οκτώ μποφόρ! Πρώτοι φτάνουν οι ψαράδες της Πάρου που σώζουν δεκάδες ναυαγούς, ενώ στην «μάχη» ρίχνονται τα σκάφη του Λιμενικού, αλλά και βρετανικά πολεμικά που συμμετέχουν σε άσκηση. Στο μεταξύ, σύγχυση επικρατεί σχετικά με τον αριθμό των επιβαινόντων...
Η πλοιοκτήτρια εταιρεία κάνει λόγο για 447 επιβάτες και 64μελές πλήρωμα, πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι είναι πολύ περισσότεροι. Οι πρώτοι διασωθέντες αποβιβάζονται στην Πάρο και προωθούνται στο Κέντρο Υγείας του νησιού, για να μεταφερθούν στην συνέχεια και να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσέφερε ο δήμος. Με το πρώτο φως της ημέρας αποκαλύπτεται το μέγεθος της τραγωδίας. Ο αριθμός των θυμάτων συνεχώς αυξάνεται. Από 40 στους 42, τους 59, τους 63, τους 74, τους 79 και τελικά στους 82 νεκρούς.
Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην χώρα μας από την εποχή της Φαλκονέρας. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο «χορός» των ευθυνών, καθώς όλοι τις αποποιούνται! Ο πλοίαρχος του Σάμινα κατηγορεί τον υποπλοίαρχο, ο υποπλοίαρχος το... πηδάλιο που δεν υπάκουσε, η πλοιοκτήτρια το πλήρωμα, η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, η κυβέρνηση την ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι επιβάτες κάνουν λόγο για εγκληματική αδιαφορία του πληρώματος, ενώ συγκινητική είναι η αποκάλυψη ότι 21 στρατιώτες που επέστρεφαν στην Σάμο από άδεια, έσωσαν δεκάδες συνανθρώπους τους, διακινδυνεύοντας την ίδια τους την ζωή...
Πηγή:
