Όπως γράφει η βρετανική Express, ο ΟΗΕ συμβουλεύει την Ευρώπη να δεχθεί πολλά εκατομμύρια μετανάστες για να αντιμετωπίσει το δημογραφικό της πρόβλημα.
Μιλάμε δηλαδή ξεκάθαρα για εποικισμό, αφού οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται για να εγκατασταθούν μόνιμα ώστε να «αναπληρώσουν» το υποτιθέμενο δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης.
Όλα αυτά ο ΟΗΕ τα εισηγείται σε μια έκθεση του 2001 με τίτλο: «Replacement Migration: Is It a Solution to Declining and Ageing Populations?» – Δηλαδή, «Μετανάστευση Αναπλήρωσης: Είναι μια λύση για παρακμάζοντες και γηράσκοντες πληθυσμούς;».
Από τον τίτλο δεν μένει καμία αμφιβολία και για το περιεχόμενο. [Όλη την έκθεση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: REPLACEMENT MIGRATION και εδώ: Replacement Migration: Is It a Solution to Declining and Ageing Populations?].
«Οι προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών υποδεικνύουν ότι μεταξύ 1995 και 2050 ο πληθυσμός της Ιαπωνίας και όλων των χωρών της Ευρώπης είναι το πιθανότερο να μειωθεί. Σε κάποιες περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Εσθονίας, της Βουλγαρίας και Ιταλίας, οι χώρες θα χάσουν από το 1/3 έως το 1/4 του πληθυσμού τους. Η γήρανση του πληθυσμού θα είναι καθολική, ανεβάζοντας τη μέση ηλικία σε ιστορικά άνευ προηγουμένου υψηλά επίπεδα. Για παράδειγμα, στην Ιταλία, η μέση ηλικία θα ανέβει από τα 41 χρόνια στα 53 το 2050», αναφέρει η έκθεση του ΟΗΕ.
Στην έκθεση εξετάζονται οκτώ χώρες με χαμηλούς ρυθμούς γεννήσεων, δηλαδή Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ρωσική Ομοσπονδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες και δύο περιοχές, Ευρώπη και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Να σημειωθεί εδώ ότι η έκθεση γράφτηκε το 2001, δηλαδή προαναγγέλλει αυτά που πλέον σήμερα συμβαίνουν κανονικά και «ανθρωπιστικά».
Η έκθεση του ΟΗΕ προτείνει να «αναπληρωθούν» τα «κενά» των ντόπιων πληθυσμών (πρόκειται για ξεκάθαρο εποικισμό) στις παραπάνω χώρες και περιοχές με μετανάστες. Είναι η λεγόμενη «Μετανάστευση Αναπλήρωσης».
Στην έκθεση αναφέρεται ότι πρέπει να εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση 612.000 μετανάστες κάθε χρόνο μεταξύ των ετών 2000-2025 και 1.300.000 κάθε χρόνο μεταξύ των ετών 2025-2050.
Αυτό προτείνεται για να καταπολεμηθεί η υπογεννητικότητα και το δημογραφικό.
Υπενθυμίζουμε ότι αυτά ακριβώς υποστήριξαν και δύο υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα στις αρχές του 2016, στη συνέχεια σιώπησαν από τις έντονες αντιδράσεις.
Στην ίδια έκθεση σημειώνεται ότι όποιο έθνος δεν θέλει να εισάγει μετανάστες, τότε θα πρέπει να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης πέρα από τα 65 χρόνια κατά μια ολόκληρη δεκαετία.
Δηλαδή, να βγαίνουμε σε σύνταξη στα 75 μας, που σημαίνει οι περισσότεροι να μην παίρνουμε σύνταξη ποτέ.
Εύλογη απορία: Η αύξηση των ορίων ηλικίας θα γινόταν έτσι κι αλλιώς εξαιτίας της υπογεννητικότητας; Δεν έχει σχέση με τη χρεοκοπία της Ελλάδας; Ενδιαφέρον αναγνώστες μας. Αλλιώς, λέει η έκθεση, εάν δεν θέλει μια χώρα να αυξήσει τα όρια ηλικίας, τότε να εισάγει μετανάστες.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, ο πληθυσμός της Ιταλίας θα μειωθεί κατά 10 εκ. Από 60,6 εκ. που είναι σήμερα σε 51,5 το 2050 με μέση ηλικία τα 53,7 χρόνια.
Ο Ιταλός υπουργός Ενρίκο Κόστα περιέγραψε τα παραπάνω στοιχεία ως «σενάριο ημέρας της κρίσεως» και ζήτησε να γίνουν περισσότερα για να αυξηθούν οι γεννήσεις των Ιταλών.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι οι εθνικές πολιτικές της κάθε χώρας της ΕΕ δεν επαρκούν για να αντιστραφεί η υπογεννητικότητα και χρειάζονται κεντρικές ευρωπαϊκές πολιτικές.
Βεβαίως η λιτότητα που επιβάλλει η Γερμανία μόνο την αύξηση των γεννήσεων δεν ευνοεί, ιδιαίτερα στον Νότο που επιβάλλεται άγρια λιτότητα, ο οποίος Νότος από ό,τι φαίνεται προορίζεται να εποικιστεί.
Τι προειδοποιούν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι:
Ο Πλάτων, πριν 25 αιώνες, γράφει:«Αν όμως ο πληθυσμός [της πόλης, δηλ. του κράτους] ελαττωθεί και πέσει κάτω από τον επιθυμητό αριθμό, δεν πρέπει να φέρνουμε στην πόλη ξένους πολίτες που δεν έχουν εκπαιδευθεί με τον σωστό τρόπο» («Νόμοι», 741a).
Και ο Πλούταρχος, 20 αιώνες πριν, εξηγεί γιατί:
«Οι πολλές και ποικίλες ποιότητες, που περικλείουν αντιθέσεις και είναι δύσκολο να τις δαμάσεις, καταστρέφονται προτού βρεθούν μαζί, εφόσον, όπως σε πόλη με ανθρώπους μιγάδες που έχουν συγκεντρωθεί από παντού, δεν είναι εύκολο να φτάσουν σε κατάσταση ενότητας και ομοιοπάθειας, αλλά κάθε μία τραβάει προς αυτό που της είναι οικείο και είναι δύσκολο να συνδυαστεί με το αλλόφυλο» («Συμποσιακά», Δ΄, Πρόβλημα Α΄, 661C).
Πηγή:
tribune.gr
