Αφροδίτη:
Ο επικρατέστερος μύθος για την προέλευσή της είναι ότι
γεννήθηκε στην Πέτρα του Ρωμιού στην Πάφο μέσα από τους αφρούς της
θάλασσας. Από εκεί ο άνεμος Ζέφυρος μ' ένα απαλό φύσημα την έσπρωξε στη
θάλασσα, μέσα στα κατάλευκα αφρισμένα κύματα. Την υποδέχτηκαν οι Ώρες
(οι εποχές του χρόνου), την έντυσαν και τη στόλισαν. Μετά τη μετέφεραν
στον Όλυμπο και την παρουσίασαν στον Δία και τους υπόλοιπους θεούς.
Όλοι τη θαύμασαν, θαμπώθηκαν από την ομορφιά της, της έλεγαν αμέτρητα
κοπλιμέντα και ήθελαν να την κάνουν γυναίκα τους.
Για τον Όμηρο, τον Ησίοδο και άλλους πρώιμους συγγραφείς, η θεά συνδέθηκε στενά με την Κύπρο. Η Οδύσσεια αναφέρει την Πάφο ως πατρίδα της θεάς, ενώ η Ιλιάδα αναφέρει το Κύπρις ως το πιο κοινό επίθετό της16. Ό Ησίοδος την αναφέρει ως Κυπρογενή και Κυθηρεία. Ο Ησίοδος στη Θεογονία του μας παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή. Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου η Αφροδίτη γεννήθηκε στα ανοιχτά των Κυθήρων από τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννητικά όργανα του Ουρανού πέφτοντας στη θάλασσα μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε στον απέραντο Ωκεανό. Πέρασε από τα Κύθηρα και κατόπιν κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Η Αφροδίτη είναι η θεά του έρωτα και της ομορφιάς της ελληνικής μυθολογίας.
Ήταν σύζυγος του Ηφαίστου αλλά περιγράφεται ως ερωμένη του Άρη, με τον οποίο φέρεται ότι απέκτησε Τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα, που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με τον Διόνυσο χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας γέννησε τον Πρίαπο. Γιος της θεωρείται επίσης ο Ερμαφρόδιτος, τον οποίο έφερε στη ζωή η θεά μαζί με τον Ερμή.
Η Αφροδίτη είναι διάσημη για τις σχέσεις της με τους διάφορους ήρωες και τους Θεούς. Μια από αυτές ήταν και ο έρωτας της για τον Άδωνη.
Άδωνης: Η Αφροδίτη για να τιμωρήσει την Σμύρνα, επειδή καυχήθηκε πως είναι ομορφότερή της την έκανε να νιώσει παράφορο έρωτα για τον πατέρα της Kινύρα, τον οποίο και παραπλάνησε. Όταν αυτός ανακάλυψε ότι παραπλανήθηκε και έσμιξε με την κόρη του, γεμάτος οργή και αποτροπιασμό την κυνήγησε για να τη σκοτώσει. Η Σμύρνα κατάφερε να ξεφύγει και έτρεξε προς τα βουνά. Εκείνος την πρόλαβε, σήκωσε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να της πάρει το κεφάλι. Αλλά η Αφροδίτη, παρεμβαίνοντας, πρόλαβε και μεταμόρφωσε τη Σμύρνα σε δέντρο (τη μυρόβλητη σμύνα, μυρτιά). Καθώς το σπαθί συνέχισε την πορεία του και έκοψε την ήδη μεταμορφωθείσα σε φυτό Σμύρνα, ξεπετάχτηκε από τον κορμό της ο Άδωνις. Τον πήρε τότε η θεά Αφροδίτη και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη να το μεγαλώσει.
Ο Άδωνις μεγαλώνοντας έγινε ένας ωραίος έφηβος. Όταν ήρθε η μέρα να επιστρέψει η Περσεφόνη τον Άδωνη στην Αφροδίτη, όπως ήταν η συμφωνία, η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου αρνήθηκε. Είχε μεγαλώσει με τόση φροντίδα το παιδί αυτό και το είχε αγαπήσει. Η Αφροδίτη κατέβηκε στον κάτω κόσμο, όπου έμενε η Περσεφόνη μαζί με τον Άδη, για να λυτρώσει τον αγαπημένο της από την κυριαρχία του θανάτου.
Η θεϊκή «διαμάχη» που προέκυψε μεταξύ της θεάς του Έρωτα και της θεάς του Θανάτου, ρυθμίστηκε από τον Δία ως εξής: Ο Άδωνις να μένει το ένα τρίτο του χρόνου στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου να μένει στον Επάνω Κόσμο με την Αφροδίτη, και το υπόλοιπο τρίτο, όπου διάλεγε εκείνος. Τους τέσσερις αυτούς μήνες τους έκανε δώρο ο νέος στην Αφροδίτη και έμενε κοντά της τον περισσότερο χρόνο. Η διαμονή του Άδωνη στη γη έφερνε την άνοιξη και τη αναζωογόνηση της φύσης. Έτσι, ο Άδωνις περνούσε τα δύο τρίτα του χρόνου με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με την Περσεφόνη.
Η προτίμηση που έδειχνε στον Άδωνη η θεά της αγάπης, έκαναν τον αιμοβόρο Θεό Άρη να φθονήσει τον νέο. Σε μια εξόρμηση κυνηγίου του Άδωνη, ο Άρης τυφλωμένος από πάθος και ζήλεια για τον έρωτα της Αφροδίτης και του Άδωνη μεταμορφωμένος σε αγριόχοιρο όρμησε εναντίον του και τον σκότωσε. Σύμφωνα με τον μύθο τα δάκρυα της θεάς Αφροδίτης αναμίχθηκαν με το αίμα του νεκρού Άδωνη, βάφοντας κόκκινες τις ανεμώνες (στην περιοχή παραδείσια την άνοιξη γεμίζει με κόκκινες ανεμώνες).
Η λατρεία του Άδωνη στο Ιδάλιο
Τη διαχρονική σημασία της λατρείας του Αδωνη στο Ιδάλιον κατά την Ελληνιστική Περίοδο υποδηλώνει το τεράστιο μέγεθος του βωμού του συντρόφου της Αφροδίτης. Τα όρια του ελληνιστικού βωμού στο ιερό του 'Αδωνη διαπιστώθηκαν μετά και τις ανασκαφές της φετινής περιόδου στο Ιδάλιον - Κάτω Πόλη από το Κολέγιο Λαϊκόμινγκ της Πενσυλβάνια, υπό τη διεύθυνση της δρος Πάμελα Γκάμπερ.
Η φετινή έρευνα διήρκεσε επτά εβδομάδες και επικεντρώθηκε στο πλάτωμα της ανατολικής ακρόπολης (Μούττη του Αρβίλη) και στην επανεξέταση των ανασκαφών στο Ιερό του 'Aδωνη.
Πηγή:
dali.org.cy
Nicos Kastanias
Για τον Όμηρο, τον Ησίοδο και άλλους πρώιμους συγγραφείς, η θεά συνδέθηκε στενά με την Κύπρο. Η Οδύσσεια αναφέρει την Πάφο ως πατρίδα της θεάς, ενώ η Ιλιάδα αναφέρει το Κύπρις ως το πιο κοινό επίθετό της16. Ό Ησίοδος την αναφέρει ως Κυπρογενή και Κυθηρεία. Ο Ησίοδος στη Θεογονία του μας παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή. Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου η Αφροδίτη γεννήθηκε στα ανοιχτά των Κυθήρων από τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννητικά όργανα του Ουρανού πέφτοντας στη θάλασσα μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε στον απέραντο Ωκεανό. Πέρασε από τα Κύθηρα και κατόπιν κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Η Αφροδίτη είναι η θεά του έρωτα και της ομορφιάς της ελληνικής μυθολογίας.
Ήταν σύζυγος του Ηφαίστου αλλά περιγράφεται ως ερωμένη του Άρη, με τον οποίο φέρεται ότι απέκτησε Τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα, που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με τον Διόνυσο χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας γέννησε τον Πρίαπο. Γιος της θεωρείται επίσης ο Ερμαφρόδιτος, τον οποίο έφερε στη ζωή η θεά μαζί με τον Ερμή.
Η Αφροδίτη είναι διάσημη για τις σχέσεις της με τους διάφορους ήρωες και τους Θεούς. Μια από αυτές ήταν και ο έρωτας της για τον Άδωνη.
Άδωνης: Η Αφροδίτη για να τιμωρήσει την Σμύρνα, επειδή καυχήθηκε πως είναι ομορφότερή της την έκανε να νιώσει παράφορο έρωτα για τον πατέρα της Kινύρα, τον οποίο και παραπλάνησε. Όταν αυτός ανακάλυψε ότι παραπλανήθηκε και έσμιξε με την κόρη του, γεμάτος οργή και αποτροπιασμό την κυνήγησε για να τη σκοτώσει. Η Σμύρνα κατάφερε να ξεφύγει και έτρεξε προς τα βουνά. Εκείνος την πρόλαβε, σήκωσε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να της πάρει το κεφάλι. Αλλά η Αφροδίτη, παρεμβαίνοντας, πρόλαβε και μεταμόρφωσε τη Σμύρνα σε δέντρο (τη μυρόβλητη σμύνα, μυρτιά). Καθώς το σπαθί συνέχισε την πορεία του και έκοψε την ήδη μεταμορφωθείσα σε φυτό Σμύρνα, ξεπετάχτηκε από τον κορμό της ο Άδωνις. Τον πήρε τότε η θεά Αφροδίτη και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη να το μεγαλώσει.
Ο Άδωνις μεγαλώνοντας έγινε ένας ωραίος έφηβος. Όταν ήρθε η μέρα να επιστρέψει η Περσεφόνη τον Άδωνη στην Αφροδίτη, όπως ήταν η συμφωνία, η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου αρνήθηκε. Είχε μεγαλώσει με τόση φροντίδα το παιδί αυτό και το είχε αγαπήσει. Η Αφροδίτη κατέβηκε στον κάτω κόσμο, όπου έμενε η Περσεφόνη μαζί με τον Άδη, για να λυτρώσει τον αγαπημένο της από την κυριαρχία του θανάτου.
Η θεϊκή «διαμάχη» που προέκυψε μεταξύ της θεάς του Έρωτα και της θεάς του Θανάτου, ρυθμίστηκε από τον Δία ως εξής: Ο Άδωνις να μένει το ένα τρίτο του χρόνου στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου να μένει στον Επάνω Κόσμο με την Αφροδίτη, και το υπόλοιπο τρίτο, όπου διάλεγε εκείνος. Τους τέσσερις αυτούς μήνες τους έκανε δώρο ο νέος στην Αφροδίτη και έμενε κοντά της τον περισσότερο χρόνο. Η διαμονή του Άδωνη στη γη έφερνε την άνοιξη και τη αναζωογόνηση της φύσης. Έτσι, ο Άδωνις περνούσε τα δύο τρίτα του χρόνου με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με την Περσεφόνη.
Η προτίμηση που έδειχνε στον Άδωνη η θεά της αγάπης, έκαναν τον αιμοβόρο Θεό Άρη να φθονήσει τον νέο. Σε μια εξόρμηση κυνηγίου του Άδωνη, ο Άρης τυφλωμένος από πάθος και ζήλεια για τον έρωτα της Αφροδίτης και του Άδωνη μεταμορφωμένος σε αγριόχοιρο όρμησε εναντίον του και τον σκότωσε. Σύμφωνα με τον μύθο τα δάκρυα της θεάς Αφροδίτης αναμίχθηκαν με το αίμα του νεκρού Άδωνη, βάφοντας κόκκινες τις ανεμώνες (στην περιοχή παραδείσια την άνοιξη γεμίζει με κόκκινες ανεμώνες).
Η λατρεία του Άδωνη στο Ιδάλιο
Τη διαχρονική σημασία της λατρείας του Αδωνη στο Ιδάλιον κατά την Ελληνιστική Περίοδο υποδηλώνει το τεράστιο μέγεθος του βωμού του συντρόφου της Αφροδίτης. Τα όρια του ελληνιστικού βωμού στο ιερό του 'Αδωνη διαπιστώθηκαν μετά και τις ανασκαφές της φετινής περιόδου στο Ιδάλιον - Κάτω Πόλη από το Κολέγιο Λαϊκόμινγκ της Πενσυλβάνια, υπό τη διεύθυνση της δρος Πάμελα Γκάμπερ.
Η φετινή έρευνα διήρκεσε επτά εβδομάδες και επικεντρώθηκε στο πλάτωμα της ανατολικής ακρόπολης (Μούττη του Αρβίλη) και στην επανεξέταση των ανασκαφών στο Ιερό του 'Aδωνη.
Πηγή:
dali.org.cy
Nicos Kastanias
