τον θάνατο σαν ένα φυσιολογικό γεγονός.
ΓΝΩΡΙΖΕ πως θα περάσει την πύλη του θανάτου χωρίς προβλήματα,
ΓΝΩΡΙΖΕ τη μεγάλη αλήθεια
και κάθε τι που σχετιζόταν με τον θάνατο.
ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΑΝ ΕΥΝΟΙΑ ΘΕΩΝ-
ΣΑΝ απόδραση της ψυχής
ΑΠΟ τη σκοτεινή φυλακή του σώματος
και την εγκατάσταση της ΣΤΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΠΕΔΙΑ.
ΓΝΩΡΙΖΕ ότι κόσμος που ζούμε είναι ΜΙΑ αυταπάτη,
ΜΙΑ σκοτεινή φυλακή,
ΕΞΩ από την οποία υπάρχει ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟΣ-
ΓΑΛΗΝΙΟΣ-ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΣ.
Απόκοπτε τον κατώτερο εαυτό του με τον θάνατο και
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΝΟΥ.
Πέθαινε γαλήνιος γιατί είχε διαβεί
πολλές φορές τις πύλες του Άδη, με πλήρη συνείδηση
και είχε τις απαραίτητες γνώσεις για την αντιμετώπιση
του θανάτου.
Με τη μύηση διδάχτηκε ότι μπορεί να πεθαίνει και
να επανέρχεται στη ζωή κάθε μέρα.
Αποκτούσε την ικανότητα να παίρνει επαφή με το φως της θεότητας.
Μπορούσε να περιπλανιέται στα ουράνια πεδία, να
βλέπει τους άλλους κόσμους, να επισκέπτεται τον
κόσμο των ψυχών και να επιστρέφει πίσω.
ΓΝΩΡΙΖΕ τι είναι η ζωή και ποιος ο σκοπό της δικής του ύπαρξης.
ΓΝΩΡΙΖΕ πως έπρεπε να διατρέξει την οδό των ψυχών και
πόσες φορές είχε ενσαρκωθεί στη γη.
Μπορούσε να ζει στα μακάρια πεδία της εξόχου
πραγματικότητας της ζωής, ενώ ταυτόχρονα γνώριζε
και τι γίνεται στα ανώτερα πνευματικά επίπεδα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ μπορούμε να πούμε ότι ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΥΗΣΗ
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΥΣΤΗ-
ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
και προσδοκούσε ένα γαλήνιο τέλος και μια αιώνια γαλήνη.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΑΖΕ-
ΓΙΑΤΙ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΥΛΙΣΤΕΣ-
ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ-
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΑΠΟ ΤΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ –
ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.
ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ Κ. ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ.
Πηγή:
Grigoris Makrinitsas
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
