Ετυμολογικά η «Αργώ» είναι η στίλβουσα, η «αργυρολαμπής» αλλά και η ταχεία. Γνωρίζουμε από την (μυθ) –ιστορία, ότι είχε κατασκευασθεί από βελανιδιά. Δρυς ήταν το ιερό δέντρο των αρχαίων Ελλήνων αφιερωμένο στο Δία και αποτελούσε σύμβολο δύναμης. Μπορεί όμως ένα ξύλινο καράβι να είναι «αργυρολαμπές»; Και βέβαια όχι. Πρέπει να είναι μεταλλικό για να έχει και «στιλπνή» υφή.
Η αντίφαση αυτή δεν είναι τυχαία, διότι την εποχή εκείνη ένα σκάφος θα το παρομοίαζαν μόνο με καράβι. Αν πάλι παρατηρήσουμε τα ονόματα των 55 επιβατών της Αργούς, όλα σημαίνουν και κάτι που συνάδει με την πλοήγηση του σκάφους καθώς και με τις εξειδικευμένες εργασίες που κάνει εκεί ο καθένας. Όλοι είναι είτε βασιλείς, είτε γόνοι θεών πράγμα που δείχνει πόσο σημαντική είναι η αποστολή.
Ιάσων, ο αρχηγός της εκστρατείας, Αγκαίος ο Μέγας της Τεγέας, Αγκαίος ο Μικρός, Άδμητος, Αιθαλίδης, Άκαστος, Άκτωρ, Άμυρος, Αμφιάραος ο μάντης από το Άργος, Αμφιδάμας, Άργος των Θεσπιών γιος του Φρίξου (ο κατασκευαστής της Αργούς), Ασκάλαφος , Αστερίων γιος του Κομήτη, Αταλάντη η παρθένος κυνηγός, Αυγείας, Εργίνος Ευρύαλος, Ευρυδάμας, Εύφημος, Εχίων, Ηρακλής, Θησέας, Ίδας, Λυγκέας, Ίδμων, Ιφικλής, Ιφιτός, Καινέας, Καλάις ο φτερωτός γιος του Βορέα, Ζήτης, Κάνθος, Κάστωρ, Πολυδεύκης, Κηφέας, Κορωνός, Λαέρτης, Μελαμπός της Πύλου, Μελέαγρος, Μόψος, Μπούτης, Ναύπλιος, Ορφέας, Παλαίμων, Περικλύμενος ο Τελαμών, Περικλυμένος, Πηλέας, Πηνέλεως, Ποίας, Πολύφημος, Τελαμώνας, Τίφυς (ο τιμονιέρης της Αργούς) , Ύλας των Δρυόπων, Φαληρεύς, Φανός ο Κρητικός, και ο Στάφυλος.
«ώκα δ΄ αρ αρτήσαντο πολυστρέπτοισι κάλωσιν» (Ορφικά) μετφρ. Και ταχέως έδεσαν (το πλοίο) με πολύστρεπτα καλώδια ! δηλ. με συρματόσχοινα !
«Αγκαίος, ξεστοίσι πιθήσας πηδαλοίησιν ή δ΄ έθορεν δισσήσι βιαζομένη παλάμησιν». Ορφικά μεταφρ. ….εκείνο (το πλοίο) αναπήδησε στην θάλασσα πιεζόμενο από τα χέρια του Αγκαίου= αγγίζω= χειριστής (πίεσε κουμπιά;)
Χρύσειον κώας (ορφικά)= χρυσόμαλλο δέρας και νήσος Κως= δέρας ; τι κάνει το δέρμα ;
Λόγω του ότι το δέρμα έρχεται σε άμεση επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, διαθέτει ορισμένες ιδιότητες, απαραίτητες για την επιβίωση του ατόμου. Το δέρμα αποτελεί έναν εξωτερικό μηχανισμό άμυνας.
Κως λοιπόν= προστασία (ασπίδα). Από τι ; ποιο είναι το αποτρεπτικό όπλο και που βρίσκεται ; και γιατί οι κάτοικοι του νησιού ονομάζονταν «Μέροπες», δηλαδή θνητοί, και η ίδια η νήσος «Μεροπίς»;
Υπάρχουν πολλά ακόμη μέσα στα Αργοναυτικά που στοιχειοθετούν, ότι η Αργώ δεν ήταν απλό σκάφος, αλλά κάτι περισσότερο. Το ταξίδι της δεν έγινε στον Εύξεινο Πόντο αλλά στον Συμπαντικό χώρο, απλά εδώ είναι η αποτύπωση, ενώ στον άνω χώρο ο αστερισμός της Αργούς μας σηματοδοτεί άλλα, όπως και μια απο στροφή του κειμένου που λέει ότι πέρασε τον Ατλαντικό…!
Ο Ιάσωνας αρπάζει το Χρυσόμαλλον Δέρας
Όταν απέπλευσε η Αργώ από το Πήλιο «αφρός επιζείων χαροπήν λεύκαινε θάλασσαν» δηλ. κοχλάζοντας ο αφρός καθίστα λευκή την λαμπυρίζουσα θάλασσα. Αυτό δεν είναι απόπλους πλοίου (το «κοχλάζοντας» παραπέμπει σε απογείωση) ! Κατόπιν η Αργώ πηγαίνει στη Λήμνο όπου βασιλεύει η Υψιπύλη=> υψηλή πύλη (τυχαίο όνομα;).
Στον δε μυχό του Ελλήσποντου όπου υπήρχε γαλήνη «ουδ΄ εις γαίαν έρριψαν ευγνάμπτους αγκύρας» δηλ. δεν έριξαν στην ξηρά τις εύκαμπτες άγκυρες. Δεν ήταν λοιπόν συνηθισμένες άγκυρες αλλά προφανώς μεταλλικά σπονδυλωτά πόδια !
Όταν πάλι θέλουν να φύγουν από την Κύζικο «αλλ΄ ου οι λύοντο κάλοι, δεσμοίσι δ΄ αφύκτοις ωκείης στροφάλιγγος αρηρότες εσφίγγοντο» δηλ. αλλά δεν ελύοντο τα καραβόσκοινα , τα οποία συναρμοσμένα με άλυτα δεσμά, εσφίγγοντο από τον ταχύ στρόβιλο. Εδώ μας λέει καθαρά ότι η Αργώ περιστρεφόταν ως δίσκος !
Στην επιστροφή περνά από τις Άλπεις, από τον Ατλαντικό, την Ταρτησσό και κάνει ακριβώς το ίδιο ταξίδι του Ηρακλή και του Οδυσσέα ! Μόνο που μετά την Κέρκυρα βρίσκεται στην Κρήτη όπου φοβούνται τον χάλκινο τριγίγαντα Τάλω.
Το ποιο καταπληκτικό είναι ότι η Αργώ μιλούσε (είχε λογισμικό Η/Υ) «΄ΩΔΕ Δ΄ ΈΦΗ, ΘΆΜΒΟΣ ΔΕ ΠΕΡΙ ΦΡΕΝΑΣ ΙΚΕΤΟ ΠΑΝΤΑΣ» δηλ. μίλησε (η Αργώ) ως εξής , ενώ κατάπληξη προκλήθηκε σε όλων τον νουν.
Όταν απέπλευσε η Αργώ από το Πήλιο «αφρός επιζείων χαροπήν λεύκαινε θάλασσαν» δηλ. κοχλάζοντας ο αφρός καθίστα λευκή την λαμπυρίζουσα θάλασσα. Αυτό δεν είναι απόπλους πλοίου (το «κοχλάζοντας» παραπέμπει σε απογείωση) ! Κατόπιν η Αργώ πηγαίνει στη Λήμνο όπου βασιλεύει η Υψιπύλη=> υψηλή πύλη (τυχαίο όνομα;).
Στον δε μυχό του Ελλήσποντου όπου υπήρχε γαλήνη «ουδ΄ εις γαίαν έρριψαν ευγνάμπτους αγκύρας» δηλ. δεν έριξαν στην ξηρά τις εύκαμπτες άγκυρες. Δεν ήταν λοιπόν συνηθισμένες άγκυρες αλλά προφανώς μεταλλικά σπονδυλωτά πόδια !
Όταν πάλι θέλουν να φύγουν από την Κύζικο «αλλ΄ ου οι λύοντο κάλοι, δεσμοίσι δ΄ αφύκτοις ωκείης στροφάλιγγος αρηρότες εσφίγγοντο» δηλ. αλλά δεν ελύοντο τα καραβόσκοινα , τα οποία συναρμοσμένα με άλυτα δεσμά, εσφίγγοντο από τον ταχύ στρόβιλο. Εδώ μας λέει καθαρά ότι η Αργώ περιστρεφόταν ως δίσκος !
Στην επιστροφή περνά από τις Άλπεις, από τον Ατλαντικό, την Ταρτησσό και κάνει ακριβώς το ίδιο ταξίδι του Ηρακλή και του Οδυσσέα ! Μόνο που μετά την Κέρκυρα βρίσκεται στην Κρήτη όπου φοβούνται τον χάλκινο τριγίγαντα Τάλω.
Το ποιο καταπληκτικό είναι ότι η Αργώ μιλούσε (είχε λογισμικό Η/Υ) «΄ΩΔΕ Δ΄ ΈΦΗ, ΘΆΜΒΟΣ ΔΕ ΠΕΡΙ ΦΡΕΝΑΣ ΙΚΕΤΟ ΠΑΝΤΑΣ» δηλ. μίλησε (η Αργώ) ως εξής , ενώ κατάπληξη προκλήθηκε σε όλων τον νουν.
Βελλερεφόντης
Γνωρίζουμε ότι πριν λεγόταν Ιπόνοος= αυτός που νοεί την δράση της ενέργειας. Το όνομα που παίρνει κατόπιν είναι επίκτητο, αφού σκοτώνει τον Βέλλερο, αποκτά ονομασία που δείχνει την πράξη του : Βελλερος + φονιάς = ο φονεύς του Βέλλερου.
Η ετυμολόγηση μας δίνει -> Βέλος με ροή (ορμή) που φονεύει {κάνοντας και θόρυβο}.
Λέγεται ότι πήγε στη Λυκία δηλ. σε φωτισμένο μέρος όπου έγινε βασιλιάς.
Σκοτώνει το τέρας Χίμαιρα που είναι Λέων (μιαρό Λε), στο μέσον Αίγα => αγία και καταλήγει σε Δράκοντα.
Νικά κατόπιν τους Σόλυμους-> σόλος=σίδηρος σφαιρικός που ριπτόταν σε αγώνες και έχουμε και την λέξη σόλοικος= αυτός που δεν μιλά σωστά, ο βάρβαρος.
Με λίγα λόγια Σόλυμοι πρέπει να είναι οι γενάρχες τους σιδηρού γένους, που δεν μιλούσαν την γλώσσα της αλήθειας !
Κατόπιν ο Βελλερεφόντης νικά τις Αμαζόνες που όπως ξέρουμε= οι μή έχουσες μάζα.
Εν κατακλείδι ο Βελλερεφόντης κατανικά αρνητικές δυνάμεις ή ενέργειες, με την βοήθεια του Πήγασου τον οποίο οδηγεί με το χρυσό χαλινάρι που του έδωσε η Αθηνά και με τις συμβουλές του Ποσειδώνα που εξουσιάζει το νερό και τις ιδιότητές του π.χ Πήγασος.
Από τον Λυκόφρωνα μάθαμε ότι ο Πήγασος αντιπροσωπεύει το λευκό αιθερικό πυρ του ύδατος, που ίπταται ως λευκή πάχνη και μεταφέρει τους κεραυνούς.
Είναι δε το κανάλι μεταφοράς ενεργειών απο την ρευστή ουσία του νερού.
Όταν ο Βελλερεφόντης αποπειράθηκε να μπει στον Ουρανό με τον Πήγασο, ο Ζεύς τον αφηνίασε και έτσι κατακρημνίστηκε.
Απο τότε τυφλός και χωλός περιπλανιόταν στο Αλήιον πεδίον.
Δεν μπορεί να πάει με τον Πήγασο στον Ουρανό, διότι θα είχαμε αντιστροφή της ρευστής ουσίας των ενεργειών του νερού προς τα επάνω !
Αυτό δεν γίνεται, διότι η ρευστή ουσία είναι υλική και δεν μπορεί να μεταβεί ως έχει στο αιθερικό πεδίο.
Πρέπει και δρα σε ενδιάμεσο επίπεδο.
Αργικέραυνος για τον αποσυμβολισμό
Πηγή:
Ιωάννης Παμπουκίδης
Η ετυμολόγηση μας δίνει -> Βέλος με ροή (ορμή) που φονεύει {κάνοντας και θόρυβο}.
Λέγεται ότι πήγε στη Λυκία δηλ. σε φωτισμένο μέρος όπου έγινε βασιλιάς.
Σκοτώνει το τέρας Χίμαιρα που είναι Λέων (μιαρό Λε), στο μέσον Αίγα => αγία και καταλήγει σε Δράκοντα.
Νικά κατόπιν τους Σόλυμους-> σόλος=σίδηρος σφαιρικός που ριπτόταν σε αγώνες και έχουμε και την λέξη σόλοικος= αυτός που δεν μιλά σωστά, ο βάρβαρος.
Με λίγα λόγια Σόλυμοι πρέπει να είναι οι γενάρχες τους σιδηρού γένους, που δεν μιλούσαν την γλώσσα της αλήθειας !
Κατόπιν ο Βελλερεφόντης νικά τις Αμαζόνες που όπως ξέρουμε= οι μή έχουσες μάζα.
Εν κατακλείδι ο Βελλερεφόντης κατανικά αρνητικές δυνάμεις ή ενέργειες, με την βοήθεια του Πήγασου τον οποίο οδηγεί με το χρυσό χαλινάρι που του έδωσε η Αθηνά και με τις συμβουλές του Ποσειδώνα που εξουσιάζει το νερό και τις ιδιότητές του π.χ Πήγασος.
Από τον Λυκόφρωνα μάθαμε ότι ο Πήγασος αντιπροσωπεύει το λευκό αιθερικό πυρ του ύδατος, που ίπταται ως λευκή πάχνη και μεταφέρει τους κεραυνούς.
Είναι δε το κανάλι μεταφοράς ενεργειών απο την ρευστή ουσία του νερού.
Όταν ο Βελλερεφόντης αποπειράθηκε να μπει στον Ουρανό με τον Πήγασο, ο Ζεύς τον αφηνίασε και έτσι κατακρημνίστηκε.
Απο τότε τυφλός και χωλός περιπλανιόταν στο Αλήιον πεδίον.
Δεν μπορεί να πάει με τον Πήγασο στον Ουρανό, διότι θα είχαμε αντιστροφή της ρευστής ουσίας των ενεργειών του νερού προς τα επάνω !
Αυτό δεν γίνεται, διότι η ρευστή ουσία είναι υλική και δεν μπορεί να μεταβεί ως έχει στο αιθερικό πεδίο.
Πρέπει και δρα σε ενδιάμεσο επίπεδο.
Αργικέραυνος για τον αποσυμβολισμό
Πηγή:
Ιωάννης Παμπουκίδης
