Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (περ. 120 μ.Χ.- 192 μ.Χ.) γράφει στους ‘Έρωτες’: «Δεν Θα πρέπει ούτε οι γυναίκες (το θήλυ) να συμπεριφέρονται σαν άνδρες, ενάντια στη φύση, ούτε οι άνδρες (το άρρεν) να χάνουν κάθε αξιοπρέπεια μετατρεπόμενοι σε γυναίκες»).
Ο δε ελληνιστής Ιουδαίος φιλόσοφος Φίλων ο Αλεξανδρεύς (20 π.Χ. – 50 μ.Χ.) μιλάει για «παράνομες σχέσεις… που δρουν όπως ο παιδεραστής και βιάζουν τον φυσικό, ανδρικό τύπο, εξευτελίζοντάς τον και μετατρέποντάς τον σε γυναικείο» (‘τον άρρενα της φύσεως χαρακτήρα παρακόπτειν και μεταβάλλειν εις γυναικόμορφον) και για τήν παρά φύσιν ηδονήν, «την ενάντια στη φύση ευχαρίστηση».
Ο Πλούταρχος (45μ.Χ – 120μ.Χ) γεννήθηκε στη Χαιρώνεια λίγα μόλις χρόνια πριν ο απ. Παύλος επισκεφθεί την Αθήνα και την Κόρινθο. Παρέμεινε ειδωλολάτρης ώς το τέλος της ζωής του. Ήταν ολόψυχα αφοσιωμένος στην αρχαία ελληνική θρησκεία και κατείχε κάποιο ιερατικό αξίωμα στο μαντείο των Δελφών. Μας έχει αφήσει ένα μεγάλο αριθμό συγγραμμάτων, μερικά από τα οποία, ωστόσο, θεωρούνται πλαστά. Τα μισά περίπου από τα συγγράμματα του Πλουτάρχου καταπιάνονται με διάφορα προβλήματα ηθικής. Ήταν ένθερμος οπαδός του πλατωνισμού, και δείχνει στα γραπτά του ένα τέτοιο ήθος, ώστε ορισμένοι από τους πρώτους χριστιανούς συγγραφείς παραπέμπουν συχνά στα έργα του, για να στηρίξουν τη χριστιανική διδασκαλία τους.
Ένα από τα διαμάντια που μας χάρισε, είναι η παρηγορητική επιστολή του προς τη σύζυγό του για τον θάνατο του παιδιού τους. Ένα άλλο έργο του είναι ο Ερωτικός. Αυτό το σύγγραμμα, που είναι σχεδιασμένο πάνω στους πλατωνικούς διαλόγους, διαπραγματεύεται τον ομοφυλοφιλικό έρωτα έναντι του ετεροφυλοφιλικού. Για να εκτιμήσει κανείς το έργο, πρέπει να το διαβάσει ολόκληρο. Εδώ θα παραθέσουμε μόνο μία περικοπή που μιλάει γι αυτές τις συναινετικές ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων.
Γράφει, λοιπόν, ο Πλούταρχος στο χωρίο 751 δ-ε:«Το να έχει κανεις σχέσεις με άρρενες χωρίς τη συναίνεσή τους, αυτό είναι βιασμός και ληστεία· αν, πάλι, κάτι τέτοιο συμβαίνει με τη συγκατάθεσή τους, τότε αυτό είναι μαλθακότητα και θηλυπρέπεια εκ μέρους εκείνων, οι οποίοι ενάντια στη φύση επιτρέπουν στους εαυτούς τους, όπως λέγει ο Πλάτων, «να επιβαίνονται και να δέχονται το σπέρμα σαν τα ζώα».
Επ’ αυτού ο Πλούταρχος λέει:«Περί της σχέσεως, τώρα, αρσενικού με αρσενικό (πρόκειται για έναν μάλλον ασελγή βιασμό και βάτεμα όπως των ζώων) θα είχε δίκιο κανείς να πει ότι «αυτό είναι έργον που εξεργάζεται η Ύβρις και όχι η Κύπρις» (‘Κύπρις’ ήταν άλλο ένα όνομα για την Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα, η οποία υποτίθεται υποδαύλιζε τις ερωτικές σχέσεις) .
Σχόλιο Πελασγού : Φυσικά υπήρχαν περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας, αλλά το ψέμα έγκειται στο ότι αυτό ήταν κάτι «συνηθισμένο» και «χωρίς απαξία».. Η ομοφυλοφιλία είχε πολύ μεγάλη απαξία στην αρχαία Ελλάδα, κάτι που προσπαθούν να μας κρύψουν, για να μας πείσουν ότι είναι κάτι «φυσικό που έκαναν οι πρόγονοί μας»
Πηγή:
ellinonpaligenesia
